میانجی

وندی واتسون (ناتالی مورالس) به عنوان یک کارمند موقت در اداره، مهارت‌های مفید زیادی دارد. او تایپیست سریع و کاربلد است و با سیستم تلفن چندخطه به خوبی کار می‌کند. اما شاید بهترین استعداد او این باشد که در شرایط سخت و تحت فشار، عملکرد خوبی دارد و می‌تواند از پس موجود چندشاخه و لزج بربیاید، زمانی که آزمایش دی‌ان‌ای در آخرین محل کارش به شدت خراب می‌شود. توانایی وندی در حفظ خونسردی در مقابل اتفاقات باور نکردنی و شگفت‌انگیز (از حیوانات سخنگو تا ربات‌های بدخلق) توجه میانجی (مت کسلر) را به خود جلب می‌کند، یک قهرمان مرموز که او را به عنوان دستیار خود استخدام می‌کند. ماموریت آن‌ها: حل سریع و بی‌سروصدا شرایطی که پلیس‌های معمولی قادر به مدیریت آن نیستند و معمولا از باور کردن آن سر باز می‌زنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قهرمانان کتاب‌های کمیک صحبت کنند. میانجی یک ابرقهرمان معمولی نیست -- آیا فکر می‌کنید این موضوع شخصیت او را نسبت به قهرمانانی که به مدل سوپرمن/اسپایدرمن/بتمن نزدیک‌تر هستند، کمتر جذاب می‌کند؟ آیا فکر می‌کنید در کتاب‌های کمیک یا روی پرده سینما، جای بیش از یک نوع قهرمان وجود دارد؟ چرا این‌قدر کمیک‌ها به فیلم یا سریال تلویزیونی تبدیل می‌شوند؟ انواع مختلفی از کمیک‌ها وجود دارد -- آیا برخی از آن‌ها نسبت به بقیه روی پرده بهتر عمل می‌کنند؟ چرا؟

والدین باید بدانند که این مجموعه ماجراجویی طنزآمیز بر اساس مجموعه‌ای از رمان‌های گرافیکی ساخته شده است. سازندگان تلاش زیادی کرده‌اند تا فضای کمیک را به صفحه نمایش بیاورند، بنابراین انتظار موقعیت‌های اغراق‌آمیز، شخصیت‌های عجیب و غریب، سکانس‌های اکشن که برای خنده طراحی شده‌اند نه هیجان، ارجاعات مکرر به فرهنگ عامه، و قهرمانی که قدرت اصلی‌اش پذیرش اتفاقات غیرقابل باور به نظر می‌رسد، را داشته باشید. به جز خشونت کارتونی (که شامل استفاده از سلاح است) و کمی تلمیح (که شامل حدس و گمان در مورد گرایش جنسی دوست پسر یکی از شخصیت‌ها است)، چیزی نیست که والدین نگران آن باشند -- مگر اینکه نیاز به تعلیق باور بیش از حد معمول برای شما مسئله‌ساز باشد.

این مجموعه تلویزیونی به عمد در مرز بین عجیب و خنده‌دار حرکت می‌کند و موقعیت‌های دیوانه‌واری را یکی پس از دیگری به تصویر می‌کشد. اگر حس می‌کنید که این مجموعه شبیه کتاب‌های کمیک است، این اتفاقی نیست—جاویر گریلو-مارسوچ، تهیه‌کننده اجرایی، شخصیت میدل‌من را در مجموعه‌ای از رمان‌های گرافیکی محبوب خلق کرده است. در طیف شخصیت‌های اکشن، این مجموعه تلویزیونی به مراتب به لحن عجیب و غریب مردان سیاه‌پوش (که بر اساس کتاب‌های کمیک ساخته شده است) نزدیک‌تر است تا هیجانات سوپرمن؛ این مجموعه بیشتر به دنبال خنداندن مخاطب است تا هیجان‌انگیز بودن.میانجی به نظر آگاهانه از جایگاه خود در پانتئون فرهنگ عامه باخبر است؛ این شخصیت عمداً سعی می‌کند نوعی قهرمان متفاوت باشد، و سریال اغلب از فیلم‌های مشهور مثل پدرخوانده و روز استقلال نقل قول‌های معروفی را بازگو می‌کند. این ارجاعات به سرعت می‌گذرند، گویی نویسندگان بینندگان را به چالش می‌کشند تا آنها را تشخیص دهند. افرادی که می‌توانند این ارجاعات را تشخیص دهند احتمالاً کسانی هستند که از این سریال بیشترین لذت را خواهند برد.