نقاب میوتارو

در پویانمایی «یک مو فاصله»، میو ساساکی، که به «موگه» معروف است (با صدای میرائی شیدا)، دختری است که شدیداً به همکلاسی‌اش هینود (ناتساکی هانائه) علاقه‌مند شده است. در حالی که موگه آزادمنش است و احساساتش را به شیوه‌ای اغراق‌آمیز نسبت به هینود نشان می‌دهد، هینود محتاط‌تر است و گویی از ابراز علاقه بیش از حد موگه آزرده می‌شود. موگه که درگیر احساساتش نسبت به هینود است، با گربهٔ بزرگ اسرارآمیزی به نام «فروشندهٔ ماسک» ملاقات می‌کند که ماسکی به او می‌دهد و او را قادر می‌سازد تا به گربه‌ای پشمالوی سفید و دوست‌داشتنی با چشمانی بزرگ آبی تبدیل شود. موگه به شکل گربه به خانهٔ هینود می‌رود تا بیشتر دربارهٔ او بداند و خود را برای هینود جذاب‌تر کند. هینود بلافاصله با این گربه ارتباط برقرار می‌کند و او را «تارو» صدا می‌کند که نام سگ درگذشتهٔ اوست. موگه به عنوان «تارو» متوجه می‌شود که با وجود تفاوت رفتاری آنها در مدرسه، در واقع آنقدرها هم که به نظر می‌رسد، با هم فاصله ندارند. موگه در مدرسه شروع به استفاده از اطلاعاتی که به عنوان «تارو» دربارهٔ هینود کسب کرده است می‌کند تا به او نزدیک‌تر شود، اما پس از تجربهٔ تحقیر در مدرسه و روبه‌رو شدن با مشکلات خانوادگی، پیشنهاد فروشندهٔ ماسک را برای ماندن به شکل گربه برای بقیهٔ زندگی‌اش، جدی‌تر در نظر می‌گیرد. در حالی که مرز بین زندگی «گربه‌ای» و زندگی انسانی‌اش روزبه‌روز کمرنگ‌تر می‌شود، موگه باید راهی برای انسانی ماندن پیدا کند.

• درباره معنای ماسک گربه‌ای در فیلم "دور از چشم دیگران"، خانواده‌ها می‌توانند گفتگو کنند. این ماسک چگونه تفاوت بین چهره‌ای که افراد در جمع به خود می‌گیرند و احساسات واقعی‌شان را پنهان می‌کند، برجسته می‌سازد؟ آیا تا به حال مثل این شخصیت‌ها حس کرده‌اید که باید در جمع یا در میان اعضای خانواده خود شاد به نظر برسید تا غم یا سردرگمی زندگی شخصی‌تان را پنهان کنید؟
• این فیلم به موضوعاتی مانند اولین عاشق شدن، قلدری و شرایط دشوار خانوادگی می‌پردازد. چگونه از عناصر فانتزی برای برجسته کردن این دغدغه‌های واقعی استفاده شده است؟
• این فیلم را در مقایسه با سایر فیلم‌های انیمه‌ای که دیده‌اید، چگونه ارزیابی می‌کنید؟

در پویانمایی ژاپنی «یک مو فاصله»، دختر آزاداندیشی به نام موگه (با صدای میرائی شیدا) راهی برای تبدیل شدن به گربه پیدا می‌کند تا بتواند با عشق پنهانی‌اش، هینود (ناتساکی هانائه) آشنا شود. موگه با پوشیدن ماسک گربه جادویی/ نفرین‌شده می‌تواند تبدیل شود و این ماسک نمادی واضح از "نقاب‌هایی" است که موگه و هینود در ملاء عام می‌زنند تا افسردگی و اضطراب درونی خود را پنهان کنند. هنگامی که موگه متوجه می‌شود دو پسر در مورد هینود صحبت‌های بدی می‌کنند، از راهروی طبقه دوم به سمت آنها می‌پرد تا با آنها روبرو شود اما در یک درخت سقوط می‌کند و دچار خراشیدگی و آسیب می‌شود. موگه و نامادریش درگیر یک نزاع فیزیکی می‌شوند که شامل سیلی زدن و کشیدن مو است. دو قلدر، نامه عاشقانه‌ای را که موگه برای هینود نوشته بود، می‌دزدند و آن را در کلاس بلند می‌خوانند که باعث شرمساری عمیق او می‌شود. دیگرانی که در کلاس هستند، به نشانه مخالفت با قلدرها، آنها را با میز به زمین می‌زنند. وقتی گربه نامادری‌اش کنترل بدن موگه را به دست می‌گیرد، او به هینود پیشنهاد می‌کند که به خانه او بروند و شب را با هم بگذرانند. گربه‌ها در یک "بار گربه" کمی الکل می‌نوشند و از تصمیمات زندگی خود ابراز پشیمانی می‌کنند. گربه‌ای شرور نیز پیپ می‌کشد.

این فیلم، با وجود استفاده از استعاره رایج «ماسک» که مضمونی تکراری در شعرهای نوجوانان پریشان‌احوالی است که با مسائلی همچون هویت و اولین عشق‌های خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اصالت زیبایی را در پیش‌فرض خود یافته است. این انیمه گذر از نوجوانی به بزرگ‌سالی، شیوه‌های مختلف پنهان کردن (بله، «ماسک زدن») احساسات واقعی توسط نوجوانان (و بزرگسالان) در شخصیت‌های عمومی خود را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها، به‌ویژه زمانی که صحبت از جاذبه‌های عمیق‌تر می‌شود، در درون خود تا حد تصور ما از هم دور نیستند. علاوه بر مساله هویت، «موهای زبر» همچنین به افسون اولین عشق‌ها، چالش‌های سازگاری با شرایط خانوادگی جدید، پذیرش کسانی که «متفاوت» هستند، افسردگی، دوستی و این نکته که همیشه لازم نیست شاد و خوشحال بود، به‌ویژه زمانی که در درون احساس شادی و خوشحالی نمی‌کنید، می‌پردازد.آنچه به‌خصوص در فیلم «فقط یک مو فاصله» لذت‌بخش است، دوری جستن آن از گرایش معمول انیمه‌ها به بار کردن فیلم با موضوعات، داستان‌های فرعی و شخصیت‌های فرعی بسیار زیاد است. این فیلم در حالی این کار را انجام می‌دهد که همچنان همه سبک، سوررئالیسم و حس شوخ‌طبعی غیرمعمول که بهترین انیمه‌ها را تعریف می‌کنند، حفظ کرده است. برای مثال، صحنه‌ای وجود دارد که در آن انسان‌هایی که به شکل گربه گیر افتاده‌اند، در یک «بار گربه» کهنه و خشن وقت می‌گذرانند و درباره انتخاب‌های زندگی بحث‌برانگیزی که آنها را به این نقطه رسانده، غصه می‌خورند. صحنه‌هایی مانند این، فیلم را برای طرفداران بزرگسال انیمه نیز سرگرم‌کننده نگه می‌دارد.