ملکه

ملکه روایت داستانی از ماه‌های پس از تصادف مرگبار پرنسس دایانا در سال ۱۹۹۷ است. این فیلم به کارگردانی استیون فریرز و نویسندگی پیتر مورگان، نویسنده آخرین پادشاه اسکاتلند، به‌طور خاص به بررسی تضاد میان انتظارات ملکه الیزابت دوم (هلن میرن) از «مردمش» و انتظارات آن‌ها از او می‌پردازد. در حالی که خانواده سلطنتی، به‌ویژه شاهزاده فیلیپ (جیمز کرومول) و ملکه مادر (سیلویا سیمز)، سرسختانه موج عمومی اندوه را نادیده می‌گیرند (ملکه اصرار دارد که رعایایش «به هوش و حواسشان برمی‌گردند»)، تونی بلر، نخست‌وزیر (مایکل شین)، سوگواری و خشم فزاینده را به‌عنوان بیانگر نارضایتی جمعی از خانواده سلطنتی که «از واقعیت‌ها دور شده‌اند» می‌بیند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تنش‌ها بین سنت‌های سلطنتی و نمایش‌های رسانه‌ای «مدرن» صحبت کنند. فیلم چگونه استدلال می‌کند که این بحران - هیجان بر سر مرگ دایانا - باعث تغییری در آن رابطه شد، زیرا خانواده سلطنتی مجبور به سازگاری با احساسات عمومی بودند و نه اینکه مردم از آنها پیروی کنند؟ چگونه تضاد بین سنت و مدرنیته در رابطه بین ملکه و تونی بلر (در این نسخه از وقایع، او تجسم «مدرن‌سازی» است) کاوش می‌شود؟ به نظر شما تا چه حد این نسخه از وقایع دقیق است؟

والدین باید بدانند که این فیلم احتمالا در رادار کودکان قرار نخواهد گرفت. این فیلم واقعا برای بیننده بزرگسال سلطنتی است. اما اگر تصمیم بگیرید با فرزندانتان تماشا کنید، بدانید که فیلم شامل اشاره‌های کوتاهی به تصادف اتومبیل پرنسس دایانا است که توسط جمعیت خبرنگاران حاضر در صحنه پیش می‌آید. بحث زیادی در مورد مراسم تشییع جنازه وجود دارد، همچنین تصاویر آرشیوی تلویزیونی از مکان‌های عزاداری عمومی (گل‌ها و اشیاء باقی مانده در دروازه‌های املاک و کاخ‌ها). پسران دایانا و برخی از مصاحبه‌شوندگان در خیابان با اشک ظاهر می‌شوند. فیلم شامل صحنه‌های شکار است که در آن سلطنتی‌ها به «تعقیب» گوزن‌ها می‌پردازند و به سمت آنها شلیک می‌کنند؛ یک گوزن مرده (که خارج از صحنه کشته شده) بدون سر و در حال خونریزی ظاهر می‌شود، با سر بریده‌اش که روی میز منتظر درمان است. یک بار از کلمه «فحش» در ابتدای فیلم استفاده شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در ساعات ابتدایی فیلم ملکه، شوخ‌طبعی و بی‌اعتنایی به مسائل، به‌طور مساوی ملکه و بلر را هدف قرار می‌دهد و هر دو شخصیت درگیر مدیریت تصویر خود هستند. اما در ادامه، به جای اعتماد به میرن برای انتقال انتقال احساسی ملکه - که به‌طور درخشانی انجام می‌دهد - فیلم از یک استعاره سنگین برای از دست دادن سنت استفاده می‌کند. در یکی از سفرهای روستایی، ملکه یک گوزن باشکوه را می‌بیند و سعی می‌کند از کشته شدن آن جلوگیری کند، و زیبایی، آسیب‌پذیری، وحشی‌گری و پاکی آن را تحسین می‌کند.اگر این کافی نباشد، فیلم بعدا درس ملکه را در سخنرانی عجیب و غریب پرشور بلر به کارکنانش ارائه می‌دهد، که به آنها (و بینندگان، انگار که ۹۰ دقیقه گذشته را صرف تماشای ملکه در حال اندیشیدن به معضل خود نکرده‌اند) در مورد تلاش‌های ملکه برای درک سن جدیدش آموزش می‌دهد. در این لحظه، فیلم نشان می‌دهد که به مخاطب خود اعتماد ندارد.