شادی پر سر و صدا

کر کلیسای پاسکاشو در راه مسابقات منطقه‌ای آواز است، اما اختلاف نظرهایی در میان اعضا وجود دارد. وی رز (ملکه لطیفه)، مدیر جدید، اصرار دارد که به سرودهای روحانی سنتی وفادار بمانند، اما رقیب او، جی.جی. (دالی پارتن) می‌خواهد صداها و سبک‌های مدرن‌تری را اضافه کند. این اختلاف نظر زمانی شدیدتر می‌شود که نوه جی.جی.، رندی (جرمی جردن)، برای دیدن آنها می‌آید و بلافاصله شیفته دختر نوجوان وی رز، اولیویا (کیکی پالمر)، می‌شود. آیا آنها اختلافات خود را قبل از مسابقه بزرگ حل خواهند کرد، یا اینکه درگیری‌های آشفته‌شان عملکرد گروه کر را تحت تأثیر قرار خواهد داد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم Joyful Noise صحبت کنند. به نظر شما فیلم‌سازان چه چیزی را می‌خواهند تماشاگران از فیلم بگیرند؟ چطور می‌توان فهمید؟
• شخصیت‌ها (به‌خصوص نوجوانان) باورپذیر هستند؟ آیا تصمیماتشان قابل درک است؟
• در مورد رابطه اولیویا و مادرش صحبت کنیم. چرا با هم دعوا می‌کنند؟ آیا ممکن است هر دو حق داشته باشند؟

والدین باید بدانند که به طور کلی، شادی پر سر و صدا بیشتر از آنکه نباشد، سرشار از محتوای سالم است، با وجود برخی الفاظ رکیک (از جمله "لعنتی" و "بیچاره") و محتوای جنسی (بوسیدن/آغوش گرفتن؛ رابطه جنسی بین بزرگسالان). این فیلم در یک شهر در حال تلاش در ایالت جورجیا اتفاق می‌افتد، جایی که تنها چیزی که به ساکنان امید می‌دهد، یک گروه کر کلیسایی در مسیر مسابقه آواز منطقه‌ای است. فیلم همچنین شامل برخی درگیری‌های متوسط بین اعضای گروه کر، یک مشت‌زنی که دو نوجوان را خونین و کبود می‌کند، و رویارویی‌های خشمگین بین یک دختر نوجوان مشتاق به استقلال و مادرش، که می‌خواهد از او محافظت کند، است. اما شخصیت‌ها به طور کلی بهترین را برای یکدیگر می‌خواهند، و پیام‌های الهام‌بخش نهفته در فیلم در مورد ایمان و معنویت هستند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اگر سر و صدای شاد فقط یک فیلم کنسرت بود، به جای یک هیبرید که برای هماهنگی تلاش می‌کند، یک فیلم عالی می‌شد. این فیلم حس خوبی به شما می‌دهد و آهنگ‌ها و رقص‌های شاد آن عالی هستند. اما فیلم با داستان‌گویی و تدوین آشفته، عدم تمرکز و داستانی که بیش از حد پیچیده است، به زمین می‌خورد. واضح است که هدف خوبی دارد، اما قابل پیش‌بینی و کلیشه‌ای است.متاسفانه، چون بازیگران این فیلم واقعا پتانسیل زیادی داشتند. کوئین لطیفه واقعا نقشش رو به عنوان یک مادر مجرد که میتونه هر احساسی رو با سر تکون دادن و شانه بالا انداختن نشون بده، به خوبی ایفا کرده، و دالی پارتن (مثل همیشه) به عنوان یک زن پر انرژی و صمیمی که دوست داره نظرش رو بگه، جالبه که ببینیمش. بازیگر تازه وارد جوردن هم واقعا درخشیده، با صدای قوی و طبیعی که داره و راحتی که جلوی دوربین داره. خیلی بد شد که فیلمنامه به هیچکدوم از این بازیگرها فرصت کافی برای درخشیدن نداد.