مگان لوی

مگان لیوی بر اساس داستان واقعی مگان لیوی جوان (با بازی کیت مارا) ساخته شده است، که پس از ثبت نام در تفنگداران دریایی و تمیز کردن انبار سگ‌های جنگی واحد K-9، به شغل مورد علاقه‌اش پی می‌برد. مگان فرمانده واحد، گانی مارتین (با بازی کامن) را متقاعد می‌کند تا او را در تیم سگ‌ها بپذیرد و پس از تمرین و کسب توصیه‌های لازم، به آرزویش می‌رسد. پس از پیوستن به تیم، مگان با رکس، سگ بمب‌یاب خشن و غیرقابل پیش‌بینی واحد جفت می‌شود. پس از کار و تمرین سخت، مگان و رکس به طور موثر ماموریت‌های متعدد را در عراق انجام می‌دهند، جایی که با سایر مربیان سگ و تیم‌های سگ تفنگداران دریایی، مانند مت مورالس (با بازی رامون رودریگز) ملاقات می‌کنند. اما پس از یک ماموریت خطرناک که با جراحت به پایان می‌رسد، مگان تصمیم می‌گیرد دوباره ثبت نام نکند. او فکر می‌کند که اجازه خواهد داشت رسما رکس را به فرزندی بپذیرد، اما ممکن است تفنگداران دریایی با او موافق نباشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم مگان لیوی صحبت کنند. آیا این خشونت برای داستان ضروری است؟ چگونه خشونت جنگ واقع‌گرایانه با خشونت فیلم‌های فانتزی، تخیلی یا ابرقهرمانی متفاوت است؟
• چگونه غم و اندوه مگان در فیلم به تصویر کشیده شده است؟ در شرایط مشابه، فکر می‌کنید چگونه واکنش نشان می‌دهید؟ چگونه انتخاب او برای پیوستن به تفنگداران دریایی به او در این شرایط کمک می‌کند؟
• چگونه شخصیت‌های مختلف در فیلم شجاعت، ارتباط، کار تیمی و پشتکار را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟
• مگان با چه چالش هایی روبروست که مردان تفنگدار دریایی با آن مواجه نیستند؟ آیا فکر می کنید این یک نمایش دقیق از تجربه زن بودن در ارتش است؟
• فیلم تا چه حد به واقعیت نزدیک است؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است تصمیم بگیرند در فیلمی مبتنی بر واقعیت، تغییراتی ایجاد کنند؟

والدین باید بدانند که مگان لیوی، درام الهام‌بخش و تاثیرگذاری است که بر اساس داستان واقعی یک گروهبان جوان تفنگداران دریایی ساخته شده است که با یک سگ جنگی آموزش دیده برای کشف بمب، همکاران خود را در طول جنگ عراق ایمن نگه می‌داشت. مگان (کیت مارا)، مانند سگش رکس، در ابتدا تهاجمی و غیرقابل پیش‌بینی تلقی می‌شود، اما آنها به‌طور موثر و تاثیرگذاری با هم کار می‌کنند. این فیلم شامل چندین صحنه از جنگ است، از جمله لحظات پرتنش و خشونت‌آمیز در عراق که در آن بمب‌های کنار جاده‌ای منفجر می‌شوند. مگان و رکس هر دو در طول یک ماموریت زخمی می‌شوند و یک شخصیت فرعی در حین ماموریت جان خود را از دست می‌دهد. زبان فیلم گاهی اوقات تند است و شامل کلمات "shit"، "piss"، "crap"، "goddamn" و یک "fuck" است. افراد غیرنظامی و نظامی بزرگسال در فیلم مشروب می‌نوشند، در یک مورد آنقدر زیاد که شخص استفراغ می‌کند. در اواخر فیلم، رابطه‌ای بین مگان و یک سرباز دیگر عاشقانه می‌شود و چند صحنه بوسیدن در تختخواب (بدون پیراهن) وجود دارد که نشان می‌دهد آنها رابطه جنسی داشته‌اند. بینندگان در مورد سگ‌های جنگی تفنگداران دریایی و مربیان آنها اطلاعات زیادی کسب خواهند کرد و پیام‌های قدرتمندی در مورد کار تیمی، پشتکار، ارتباط و شجاعت دریافت خواهند کرد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مارا در این درام نظامی تاثیرگذار و تازه‌ای که از سیاست به دور است، درخشان ظاهر می‌شود. او در نقش یک تفنگدار جوان نیروی دریایی است که به عنوان مربی سگ‌های نظامی به هدف خود در زندگی دست می‌یابد. مارا شاید در دهه سوم زندگی خود باشد، اما به خوبی نقش یک زن جوان را بازی می‌کند که تا زمانی که به تفنگداران دریایی ملحق می‌شود و واحد K-9 را کشف می‌کند، بی‌انگیزه و داغدار است. او در کنار بازیگران با استعدادی در نقش‌های مکمل قرار دارد، از جمله والدین طلاق گرفته مگان، ادی فالکو در نقش مادر بی‌خبر او و بردلی ویتفورد در نقش پدرش که به آرامی از او حمایت می‌کند، و همچنین هم‌رزمانش. اما این به وضوح فیلم اوست و او در هر صحنه‌ای حضور دارد. مگان در ابتدا چندان دوست‌داشتنی نیست، اما با پیشرفت فیلم، تماشاگران خود را درگیر هر دو شخصیت او و ارتباطش با رکس می‌کنند.با وجود پیش‌بینی‌ها برای آمادگی آن، رمانس بین مگان و مت مورالس کمی غیرضروری به نظر می‌رسد. گفتگوی شوخ‌طبعانه بین این دو حتی اگر فراتر از دوستی صمیمی پیش نمی‌رفت، به همان خوبی اجرا می‌شد، اگرچه شاید بخشی از داستان واقعی لیوی این باشد که آنها به یک زوج تبدیل شوند. همه داستان‌هایی که درباره زنان وجود دارد به یک رمانس نیاز ندارند، اما حداقل آنها به اندازه کافی دوستانه می‌مانند تا جذابیت را به نمایش بگذارند. و به نوعی، با وجود اینکه درباره جنگ عراق است، فیلم موفق می‌شود بدون انتقاد از جنگ، جنبه‌های زشت آن را نشان دهد. این فیلم وطن‌پرستانه است بدون اینکه ملی‌گرایانه باشد، که تعادلی ظریف (اما تازگی‌بخش) است. دوستداران حساس حیوانات باید آگاه باشند که حیوانات آسیب‌دیده به نظر می‌رسند اما زنده می‌مانند و به عنوان شایسته یک خانه جشن گرفته می‌شوند، فارغ از اینکه در شرایط ناراحت‌کننده چقدر وحشت‌زده یا تهاجمی به نظر برسند.