ترانه‌هایی برای یک تنبلی

در فیلم «ترانه‌هایی برای یک تنبلی»، مکسول (ریچارد هلمن) مدیر تبلیغات، متوجه می‌شود که پدرش پیش از مرگ، تعهد مالی بزرگی برای نجات یک گونه در معرض خطر کرده است. وقتی یک تنبل سخنگو (با صدای جک مک‌برایر) در خواب به سراغ مکسول می‌آید، او مصمم می‌شود که هر طور شده پول لازم را فراهم کند تا میراث پدرش را حفظ کند، حتی اگر این کار برایش هزینه‌های شخصی داشته باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره اینکه ترانه‌هایی برای تنبلی چگونه روابط خانوادگی را به تصویر می‌کشد، صحبت کنند. آیا شخصیت‌ها و تعاملاتشان باورپذیر و قابل درک به نظر می‌رسند؟
• این فیلم پیشنهاد می‌کند که افراد باید یا آزادانه خلاقیت داشته باشند یا شغلی را بپذیرند که از آن ناراضی هستند. آیا گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد؟ آیا راهی برای کسب درآمد از خلاقیت وجود دارد؟ آیا تنها گزینه‌های موجود برای افراد، انتخاب بین آزادی خلاقانه و پذیرش شغلی ناراضی‌کننده است؟ آیا راهی وجود ندارد که بتوان از طریق آن، هم خلاقیت خود را بروز داد و هم درآمدی کسب کرد؟ آیا لزوماً راه درآمدزایی فرد، باید همان مسیر خلاقیت او باشد؟
• چرا دستگاه‌های روایت‌گری مانند دوستان خیالی یا دریافت پیام‌ها در خواب اغلب در فیلم‌ها استفاده می‌شوند؟ این‌ها به فیلمسازان در رسیدن به چه چیزی کمک می‌کنند؟
• این فیلم به نظرتان برای چه گروه سنی یا مخاطبانی ساخته شده است؟ چطور به این نتیجه رسیدید؟

والدین باید بدانند که «ترانه‌هایی برای یک تنبل» یک موزیکال درامدِی درباره دست و پنجه نرم کردن با از دست دادن است. از آنجایی که تقریباً هیچ محتوای نامناسبی ندارد و یک عروسک حیوان دوست‌داشتنی با صدای جک مک‌برایر در آن حضور دارد، ممکن است برخی فکر کنند که این فیلم برای کودکان است. اینطور نیست، اما برای کودکان نیز نامناسب نیست: موضوع فیلم بیشتر برای بینندگان بزرگسال مناسب است. داستان درباره مرد مسئولیت‌پذیری است که رویاهای خود را به عنوان یک خواننده-ترانه‌سرا رها کرد تا از پدرش که بیمار بود مراقبت کند، در حالی که خواهر و برادرش مسیر هنری را دنبال کردند. در پی مرگ پدرش، او پیامدهای سرکوب خوشبختی خود را برای خوشحال کردن دیگران درک می‌کند. رابطه خواهر و برادری فیلم به‌طور واقعی خنده‌دار است و پر از عشق، سر به سر گذاشتن، حسادت و کلافگی قابل‌لمس است. بخشی از داستان درباره نجات تنبل‌هاست، اما این یک تلاش حفاظتی نیست و اطلاعات ارائه‌شده بیشتر گمراه‌کننده به نظر می‌رسند تا دقیق. همان‌طور که از عنوان برمی‌آید، فیلم شامل اجراهای موسیقایی تمام‌عیار است که جالب و تا حدی خنده‌دار هستند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

شاید پیش‌فرض این فیلم عجیب به نظر برسد، اما این درام موزیکال منحصر‌به‌فرد که یک تنبل سخنگو در آن هم‌بازی است، در واقع بسیار جریان اصلی و کاملا مناسب است. این فیلم با موضوع درک این موضوع که والدین ما چه تأثیری بر شخصیت فعلی ما داشته‌اند، و همچنین آگاهی از اینکه بدون دخالت آنها دوست داریم چه کسی باشیم، سرگرم‌کننده است. تنبل در واقع ناخودآگاه مکسول است که به او راهنمایی می‌دهد و او را به سمت خودشناسی هدایت می‌کند. اگرچه بعید است که «ترانه‌هایی برای یک تنبل» زندگی کسی را تغییر دهد، اما بسیاری از افراد از تماشای کاتارسیس شخص دیگری لذت خواهند برد. مکسول نماینده برادلی هاس، نویسنده و کارگردان فیلم است که او نیز رویاهای هنری خود را برای کسب درآمد ثابت در تبلیغات رها کرد تا بتواند از پدرش که بیمار بود، مراقبت کند؛ او در نهایت به رویای خود برای فیلم‌سازی بازگشت.حس نشان داد که علی‌رغم ورود دیرهنگامش به عرصه فیلم‌سازی، استعداد لازم را دارد. فیلمنامه‌ی او اوریجینال است و بازیگرانش فوق‌العاده هستند. صحنه‌های مربوط به تنبلی آهسته‌ترین بخش فیلم هستند (که منطقی هم هست)، درحالی‌که تعاملات بین خواهر و برادرها پرشور و حرارت است. برادر بی‌مسئولیت مکس، بارنی (با بازی برایان مک‌کارتی)، مکمل طنز مناسبی برای مکس است که شخصیت مسئولیت‌پذیری خفه‌کننده دارد. این موضوع باعث می‌شود که بیننده تعجب کند که چرا مک‌کارتی را در نقش‌های مهم‌تر کمتر می‌بیند. وقتی خواهر آن‌ها، جنا (با بازی آوا آیزنسون) وارد داستان می‌شود، دینامیک سه‌نفره‌ی آن‌ها بسیار اصیل و واقعی به نظر می‌رسد: آن‌ها خواهر و برادرهایی هستند که به هم کنایه می‌زنند، اما در عین حال نگران و مراقب یکدیگر هستند. آیزنسون به شخصیتی که به‌راحتی می‌توانست به یک کاریکاتور تبدیل شود (یک اینفلوئنسر رسانه‌های اجتماعی که کارش را یک تلاش هنری می‌داند) ابعاد مختلفی می‌بخشد. شیمی و هماهنگی بین این سه‌نفر و بازی فردی آن‌ها عالی است؛ وقتی آن‌ها کنار هم هستند، این فیلم درباره‌ی خانواده درخشش پیدا می‌کند.