به من آزادی بدهید

جیو می لیبرتی به جوامع مختلف میلواکی نگاه می‌کند که از طریق ویک (کریس گالوست) همگرا می‌شوند، که یک ون حمل و نقل را برای افراد معلول رانندگی می‌کند. ویک، پسر آمریکایی مهاجران روسی، با پدربزرگش در مجتمعی زندگی می‌کند که مهاجران روسی دیگری را در خود جای داده است، بسیاری از آنها به حمل و نقل در یک صبح برای مراسم تشییع جنازه دوست‌دختر پدربزرگش نیاز دارند. وقتی تاکسی‌شان سر قرار حاضر نمی‌شود، ویک، که قبلاً در انجام کارهای خودش عقب افتاده است، دلش به حالشان می‌سوزد و سالمندان روسی را سوار می‌کند تا آن‌ها را به سرعت به قبرستان برساند. اما اعتراضات در جامعه سیاه‌پوست نزدیک منجر به ایجاد موانع شده است، در حالی که اپراتور ویک با دستورات پر از ناسزا به او فشار می‌آورد که عجله کند، او نمی‌تواند روس‌ها را به قبرستان برساند، نمی‌تواند معلولان را به مرکز آموزشی‌شان برساند و نمی‌تواند تریسی (لورن لولو اسپنسر ستاره یوتیوب)، کارگر اجتماعی معلول، را به قرارش برساند. فشارها بیشتر می‌شود. یک فرصت‌طلب خوش‌رو به نام دیم (مکسیم استویانوف) که ادعا می‌کند تنها خویشاوند متوفی است، به همراهشان می‌آید و هرجا که بتواند، با خوش‌رویی غذا و پول می‌دزدد. ویک تلاش می‌کند تا همه را به مقصد برساند و در این حین، درام‌های کمدی بیشتری رخ می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چگونه افرادی که ظاهراً بی‌اهمیت به نظر می‌رسند، می‌توانند در زندگی کسانی که نیازمند کمک هستند، تأثیرگذار باشند. چرا فکر می‌کنید ویک در فیلم «به من آزادی بده» نیازهای دیگران را در اولویت قرار می‌دهد؟
• دیمای در نگاه اول به نظر کلاهبردار می‌آید. در ادامه‌ی داستان چه احساسی نسبت به او پیدا می‌کنید؟ آیا نظرتان عوض می‌شود؟ چرا؟
• آیا به نظر شما تلاش برای نشان دادن شباهت‌ها در مبارزات مهاجران، اعضای جامعه سیاه‌پوستان و افراد دارای معلولیت در اینجا موثر است؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که فیلم «به من آزادی بده» یک درام در شهر میلواکی است که مشکلات مهاجران روسی، جامعه سیاه‌پوستان و معلولان را به تصویر می‌کشد. این فیلم گاهی اوقات با رویکردی امپرسیونیستی و نامفهوم، گاهی اوقات فانتزی و گاهی اوقات غم‌انگیز و تاثیرگذار است. در طول یک روز سخت، شخصیت اصلی که راننده جوان و متفکر آمبولانس است، بارها و بارها از کلمات نامناسب و زشت استفاده می‌کند. همچنین کلمه نژادپرستانه‌ای در فیلم به کار رفته است. بزرگسالان در فیلم سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند، گاهی اوقات به صورت افراطی. یک اعتراض در مقابل یک ایستگاه پلیس به شورش تبدیل می‌شود. صورت‌ها خونین می‌شوند و شلیک‌هایی صورت می‌گیرد. بعد از یک تصادف جزئی، یکی از رانندگان درگیر، تهدید می‌کند که کارت‌های اعتباری راننده دیگر را نگه می‌دارد و ۵۰۰ دلار از او طلب می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

پرش‌های تصویری، تدوین ناگهانی و فقدان راهنمایی روایی در مورد زمان و مکان، همگی این فیلم را به آشفته‌بازاری دردناک تبدیل کرده‌اند که با این حال، لحظات گذرا و تاثیرگذاری را در خود دارد. این لحظات شامل اشک‌های سرپرست سیاه‌پوست یک خانواده، شادی مردی که به سختی می‌تواند صحبت کند در حالی که با مردی سالم می‌رقصد، و نصیحت تاثیرگذار یک فرد فلج چهاراندام که راننده ون محلی را دوست دارد، می‌شود.متاسفانه، هیچ‌یک از بخش‌های فیلم «به من آزادی بده» به‌خوبی در کنار هم قرار نگرفته‌اند تا حس کلی را به بیننده منتقل کنند که ما همه رنج می‌بریم، فارغ از اینکه چه کسی هستیم و از کجا می‌آییم، احتمالاً این حقیقت ساده‌ای است که فیلمساز با نیت خیرخواهانه قصد بیان آن را دارد. شخصیت‌ها با صدای بلند بر سر هم فریاد می‌زنند، فارغ از اینکه در چه موقعیتی قرار دارند. حتی بعیدتر و غیرقابل باورتر، مردم در مورد اختلافات شخصی عمیق خود در مقابل غریبه‌ها بحث می‌کنند. فیلمنامه آلیس آستین نه کارآمد است و نه جذاب، و ضعف‌های آن باعث سرافکندگی کار خوب بازیگران جالب توجه این فیلم می‌شود.