پسر بتمن

در DCU: پسر بتمن، بعد از شورشی در لیگ سایه‌ها که منجر به تخریب اردوگاه‌های مخفی آموزش آن‌ها در کوهستان می‌شود، تالیا و پسر نوجوانش دیمین (استوارت آلن) به شهر گاتهام فرار می‌کنند تا از بتمن محافظت کنند، کسی که نمی‌داند پدر دیمین است. بعد از اینکه شرور دث‌استروک (توماس گیبسون) تالیا را می‌رباید، بتمن/بروس وین (جیسون اومارا) باید سعی کند از دیمین تندخو مراقبت کند، کسی که مصمم است بدون فکر کردن در مورد عواقب اعمالش، آدم‌های بد را شکار و بکشد. وقتی دث‌استروک همچنین یک استاد دانشگاه را می‌رباید که سرم‌هایی را توسعه داده که می‌تواند نینجا‌ها را به هیولاهای مرگبار و غیرقابل توقف بالدار تبدیل کند، وظیفه بتمن است تا تالیا و استاد را نجات دهد، دث‌استروک را متوقف کند و راهی برای آموزش دیمین برای کنترل تمایلات جنگ‌طلبانه‌ای که از بدو تولد در او بوده پیدا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تکامل بتمن صحبت کنند. چگونه شخصیت بتمن - و همچنین رابین و شخصیت‌های دیگر - در طول دهه‌ها تغییر کرده است؟
• آیا خشونت در دی‌سی یونیورس: پسر بتمن برای روایت داستان ضروری به نظر می‌رسید، یا اینکه احساس می‌کردید بی‌مورد است؟
• بتمن در تلویزیون، فیلم‌ها و کتاب‌های کمیک به تصویر کشیده شده است. این شخصیت در این رسانه‌ها چگونه به نمایش درآمده است؟ کدام نسخه از بتمن را بیشتر می‌پسندید؟

والدین باید بدانند که DCU: پسر بتمن یک انیمیشن سینمایی در سال 2014 است که در آن بروس وین متوجه می‌شود فرزندی تندخو دارد. اگرچه این انیمیشن داستانی جذاب و انیمیشنی باکیفیت دارد، اما قطعاً همان بتمن و رابین کمیک و تلویزیونی دهه 1960 نیست، بلکه بتمنی تاریک‌تر و شهر گاتهامی بدبینانه‌تر را به تصویر می‌کشد. خشونت‌های خیال‌پردازانه‌ای در آن وجود دارد: شخصیت‌ها با شمشیر و تیر به چشم و گلویشان مجروح می‌شوند و در یک صحنه، پسر بتمن با دو زخم در بازوهایش به دیوار می‌خورد. همچنین گاهی اوقات اشاره‌هایی جنسی وجود دارد: مادر فرزند بتمن به او می‌گوید "تنها کسی هستم که می‌تواند تو را گاز بگیرد"، کمیسر گوردون به یک خط تلفن جنسی اشاره می‌کند و یکی از شخصیت‌های منفی اصلی در حال آوردن دو فاحشه به آپارتمانش نشان داده می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بتمن در این داستان جذاب متوجه می‌شود که یک پسر دارد، و آن هم پسری با استعداد اما بدخلق. دیالوگ‌ها تاریک، بدبینانه و عمیقاً در ژانر نوآر ریشه دارند، و انیمیشن به اندازه بهترین آثار کتاب‌های کمیک قدرتمند است. این فیلم از چیزی که می‌توانست یک ترفند ارزان باشد (بتمن صاحب پسری می‌شود) استفاده می‌کند و عیوب و رازهای یکی از جالب‌ترین ابرقهرمانان دهه‌های اخیر را بیشتر آشکار می‌کند. اگرچه خشونت در بعضی مواقع کمی زیاد و شاید غیرضروری به نظر می‌رسد، اما اکشن و درگیری‌های پیش‌برنده داخل و خارج شخصیت‌ها برای حفظ علاقه مخاطبان کافی است.DCU: پسر بتمن با لحن کلی بدبینانه، خشونت و گاهی اشاره‌های جنسی، برای کودکان و نوجوانان بزرگ‌تر مناسب است، به‌ویژه برای طرفداران بتمن و کتاب‌های کمیک به‌طور کلی.