تپه خرگوش‌ها

واترشیپ داون یک مینی‌سریال چهار قسمتی است که داستان پرتلاطم گروهی از خرگوش‌ها را روایت می‌کند که برای فرار از ویرانی ناشی از توسعه انسانی، از خانه خود می‌گریزند. این خرگوش‌ها با راهنمایی بینش‌های آینده‌نگرانه فایور جوان (با صدای نیکلاس هولت) و رهبری برادر بزرگ‌تر وفادار و شجاعش، هازل (جیمز مک‌آووی)، مسافتی طولانی را از خانه دور می‌شوند و خطراتی را از سوی شکارچیان، انسان‌ها و حتی مستعمرات دیگر خرگوش‌ها پشت سر می‌گذارند. در طول مسیر، آنها دوستان غیرمنتظره‌ای پیدا می‌کنند و بارها و بارها در جستجوی یک مکان آرام و امن جدید برای خانه، اراده خود را محک می‌زنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد درس‌هایی که از این داستان به دست می‌آید، متناسب با سن و حساسیت‌های فرزندانشان صحبت کنند. قهرمانان داستان چه کسانی هستند؟ چه چیزی آنها را به عنوان قهرمان تعریف می‌کند؟ چه نقاط قوت شخصیتی دیگری در میان شخصیت‌های خرگوش در واتِرشِپ داون مشاهده می‌کنید؟ چه عواملی برای شخصیت‌ها در ایجاد یک خانه مهم هستند؟ چگونه این عوامل با ارزش‌هایی که شما در یک خانه قائل هستید، مقایسه می‌شوند؟
• آیا این فیلم ادعا می‌کند که افراد (یا خرگوش‌ها) یا خوب هستند یا بد، یا اینکه نشان می‌دهد شرایط نحوه رفتار ما را تعیین می‌کند؟ آیا هازل، فایور و دوستانشان در شرایطی متفاوت بیشتر شبیه ژنرال واندورت و زیردستانش بودند؟
• این داستان برای چه گروه سنی مناسب است؟ اگر کتاب را خوانده‌اید، آیا فکر می‌کنید مخاطب کتاب با مخاطب فیلم متفاوت است یا یکسان؟ آیا بدون این سطح از خشونت، داستان همچنان جذاب خواهد بود؟ آیا خشونت و محتوای بزرگسالانه در داستان‌هایی مثل این نقش مهمی دارند؟

واترشیپ داون یک مینی‌سریال انیمیشنی است که بر اساس کتاب قدرتمند و خشونت‌آمیز ریچارد آدامز در مورد خرگوش‌هایی ساخته شده که مجبور به فرار از خانه خود و مبارزه با بسیاری از دشمنان هستند (که قبلاً در سال ۱۹۷۸ به فیلم تبدیل شده بود). صحنه‌های طولانی از نبرد میان خرگوش‌ها و بین آنها و شکارچیان تهدیدکننده وجود دارد؛ برخی از شخصیت‌ها رنج می‌برند و می‌میرند. بسیاری از دشمنان ابتدا به عنوان دوستان ظاهر می‌شوند تا اعتماد به دست آورند و بعداً آن را دستکاری کنند، و انسان‌ها عمدتاً به عنوان شر مطلق به تصویر کشیده می‌شوند. بیشتر خشونت‌ها میان حیوانات رخ می‌دهد، اما یک صحنه بسیار پرتنش، مردی را نشان می‌دهد که به سمت خرگوش‌ها شلیک می‌کند و باعث زخمی شدن یکی از شخصیت‌های اصلی می‌شود. انتظار می‌رود در چند لحظه دراماتیک، زبان تندی (مانند کلمات "جهنم" و "لعنت") به کار رود و طیفی از احساسات انسانی (عشق، جاذبه، ترس، اندوه) توسط شخصیت‌های حیوانی همدل به تصویر کشیده شود. تم‌های این داستان احتمالاً الهام‌بخش بحث‌هایی در مورد موضوعاتی از آزادی شخصی تا ساختارهای حکومتی مقایسه‌ای خواهد بود.

ریچارد آدامز با داستان‌سرایی خود به صفحه نمایش بازگشته است. این تولید جذاب از بی‌بی‌سی و نت‌فلیکس، داستان خرگوش‌های مهاجر را به شکلی دراماتیک و همراه با خطراتی که وفادار به داستان اصلی است، به تصویر می‌کشد. سبک انیمیشن جدید تنها کمی از شدت کلی داستان می‌کاهد. تضاد عجیبی بین مناظر روستایی فیلم و خشونت درون‌گونه‌ای وجود دارد، اما این تضاد برای تاثیر داستان ضروری است. تم‌های بالغی که واتِرشِد معروف به آنهاست، مانند خودفدایی، ویرانی انسان‌ساز، حکومت دیکتاتوری و اطاعت کورکورانه، تهدید فراگیر مرگ، احساسات بالا و پایین، و حتی اشاره‌های گسترده‌تر به رویدادهای تاریخی مانند هولوکاست، در سراسر فیلم برجسته هستند و حتی کوچک‌ترین پیروزی‌ها در نام آزادی را شیرین‌تر می‌کنند.واترشیپ داون هرگز واقعا داستانی مناسب برای کودکان نبوده، به خصوص وقتی که نبردهای بی‌رحمانه و رؤیای خون‌آلود فایور به تصویر کشیده می‌شوند. این تفسیر هم استثنا نیست، اگرچه کمی کمتر از نسخه انیمیشنی ۱۹۷۸ تصویری است. جایی که این بازآفرینی بیشتر گمراه‌کننده است در انیمیشن شخصیت‌های خرگوش است، که برای بینندگان در هر سنی برای دنبال کردن دیالوگ و داستان به راحتی قابل تشخیص نیستند. در حالی که شباهت‌های فیزیکی آنها هم واقعیت و هم تفکر گروهی همه برای یک را منعکس می‌کند، صرف زمان زیادی برای تلاش برای رمزگشایی از میان خرگوش‌های زیادی بر اساس ویژگی‌های فیزیکی بسیار جزئی حواس‌پرت‌کننده است. با این حال، موسیقی متن زیبا و قدرتمندی این داستان قدرتمند را تکمیل می‌کند که تصاویر و پیام‌های آن مدت‌ها پس از پایان آن با شما خواهد ماند.