بزرگراه پنگوئن

آویاما (کانا کیتا)، دانش‌آموز کلاس چهارم و دانشمند جوان، متوجه حضور غیرعادی پنگوئن‌ها در شهر آرام ژاپنی خود می‌شود و این موضوع را به عنوان یک پدیده عجیب مورد بررسی قرار می‌دهد. او به زودی استدلال می‌کند که شهرش بخشی از مسیر پرندگان در راه جنوبگان شده است. او با کمک دوستان همکلاسی خود، اوچیدا (ری کوگیمیا) و هاماموتو (مگومی هان)، به دنبال رمز و راز این اتفاق است، اما وقتی آویاما با زنی (یو آیویی) مواجه می‌شود که در مطب دندانپزشکی کار می‌کند و قدرت‌های ماوراء الطبیعه‌ای دارد که به پنگوئن‌ها و کره اسرارآمیزی که دوستان در جنگل کشف کرده‌اند، مرتبط است، اتفاقات عجیب‌تری رخ می‌دهد. آیا این محققان جوان می‌توانند قبل از اینکه شهرشان توسط اتفاقات عجیب فراگرفته شود، منبع این راز را کشف کنند؟

• آیا فیلم‌هایی مانند «جاده پنگوئن» وقتی به انگلیسی دوبله می‌شوند، در دسترس‌تر هستند یا بهتر است که به زبان ژاپنی اصلی خود باقی بمانند و زیرنویس انگلیسی داشته باشند؟ کدام یک را ترجیح می‌دهید و چرا؟ آیا برای شما دشوار است که با زیرنویس‌ها، روند داستان را دنبال کنید؟ آیا برای یک خواننده مبتدی یا کم‌اطمینان دشوار خواهد بود؟
• فیلم‌های انیمه ژاپنی به ارائه جایگزین‌هایی برای فیلم‌های هالیوودی جریان اصلی معروف هستند. چه چیزی آن‌ها را از فیلم‌های پویانمایی ساخته‌شده در ایالات متحده متمایز می‌کند؟ چرا پویانمایی ژاپنی برای بینندگان جذاب است؟
• چگونه شخصیت‌های داستان "جاده پنگوئن" کنجکاوی و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟
• چرا فکر می‌کنید در این فیلم اینقدر صحبت از سینه‌هاست؟ آیا این موضوع برای گروه سنی مخاطب مناسب است؟

درباره‌ی فیلم انیمه‌ی «جاده‌ی پنگوئن» که در مورد اتفاقاتی مرتبط با پنگوئن در یک شهر آرام ژاپنی است، باید به والدین گفت که این فیلم برای کودکان می‌تواند جادویی و دوست‌داشتنی باشد. این فیلم دارای زیرنویس انگلیسی و گویندگان ژاپنی است و نسخه‌ی دوبله‌شده نیز در دسترس است. برخی از صحنه‌های فیلم ممکن است برای کودکان ترسناک باشد، مانند صحنه‌ای که پسری متوجه می‌شود بیماری دندانش نیاز به کشیدن دندان‌هایش دارد و این کار برایش دردآور خواهد بود و حتی ممکن است در آینده به مرگ او منجر شود. بیننده شاهد نمای نزدیکی از دهانی با ابزارهای دندانپزشکی ترسناک، قارچ روی دندان‌ها و تابوتی با کودکان خردسال گریان اطراف آن است. در صحنه‌ای دیگر، دختر کوچکی متوجه می‌شود که مادرش روزی خواهد مرد و پیش از اینکه آرام شود، گریه می‌کند. در یک شوخی تکرارشونده، پسرها با گرفتن بیضه‌های حریفانشان، مبارزه را می‌برند. یک پنگوئن با ماشین تصادف می‌کند (اما سالم فرار می‌کند). یک قلدر بچه‌های کوچکتر را با هل دادن و کتک زدن تهدید می‌کند؛ در یک صحنه، این قلدر روی کاغذهای مهم نیز ادرار می‌کند. یک پسر به سینه‌ی زن جوانی خیره شده است؛ او به آنها خیره می‌شود، آنها را «سینه» می‌نامد و درباره‌ی سایز آنها صحبت می‌کند (زن جوان به نظر می‌رسد که این موضوع برایش خنده‌دار است). بیننده همچنین نگاهی گذرا به یک پشت‌باریک بی‌پوشش می‌اندازد، وقتی که قلدرها لباس شنا یک شخصیت را می‌دزدند. یک پسر به دختری علاقه‌مند است و مدام اذیتش می‌کند؛ به او گفته می‌شود که این روش ابراز علاقه منطقی نیست. همان پسر به خاطر گریه کردن مورد تمسخر قرار می‌گیرد و این کار غیربالغانه و غیرمردانه تلقی می‌شود. در فیلم نوشیدن الکل، مصرف مواد مخدر، سیگار کشیدن یا فحاشی وجود ندارد، اما شخصیت‌ها به یکدیگر توهین می‌کنند: «بچه»، «بچه‌ی احمق»، «دروغگو». شخصیت‌ها همچنین می‌گویند: «ننگ بر تو» و «ای کاش این اتفاق نمی‌افتاد». اما تم‌های قوی کنجکاوی و کار تیمی در سراسر فیلم جریان دارد و شخصیت‌های زن دارای استقلال و شخصیت هستند. یک پسر جوان سخت درس می‌خواند و بر روی شخصیت خود کار می‌کند؛ او اغلب رفتار خود را ارزیابی می‌کند و تصمیم می‌گیرد که دفعه‌ی بعد بهتر عمل کند.

این فیلم با کودکانی باهوش، رازهایی که به دنیای طبیعت متصل هستند و داستانی آرام، شبیه یک اثر استودیو جیبلی به نظر می‌رسد. در واقع، برخی از بینندگان جوان ممکن است اکشن فیلم «جاده پنگوئن» را بسیار آرام و یکنواخت بدانند و برخی از کودکان ممکن است از دیدن آویاما و دوستانش که بارها و بارها آرام آرام از همان تکه جنگل عبور می‌کنند یا شطرنج بازی می‌کنند، خسته شوند. همچنین برخی از محتوا برای بینندگان بسیار جوان کمی بالغانه است: آویاما چندین مونولوگ درباره سینه‌ها و علاقه بسیار زیادش به آنها می‌گوید و در یک صحنه، قلدر کلاس را متقاعد می‌کند که عفونت دندانی دارد که نیاز به کشیدن دردناک همه دندان‌ها دارد و ممکن است در این فرایند کشته شود. اگر بینندگان جوان حساس در صحنه‌ای که نمای نزدیکی از دهانی پر از دندان قهوه‌ای رنگ و قارچ‌های قهوه‌ای نشان داده می‌شود، گریه نکنند، صحنه‌ای که در آن گروهی از کودکان در کنار تابوتی نشسته و گریه می‌کنند، قطعا آنها را به گریه خواهد انداخت.با این حال، کسانی که صبور و بالغ هستند و می‌توانند از این فیلم رؤیایی و زیبا لذت ببرند، مجذوب تصاویری از دشت‌های آفتابی پر از پنگوئن‌های دوست‌داشتنی خواهند شد و توسط عزم جدی آویاما برای حل دو معما مجذوب خواهند شد: پنگوئن‌های گمشده و زنی که به نظر می‌رسد با آنها مرتبط است. آویاما کمی خودشیفته است - در ابتدای فیلم به بینندگان می‌گوید: «من باهوش هستم و بسیار سخت تلاش می‌کنم؛ مطمئنم در آینده شخصی مهم خواهم شد.» اما او صادق و سخت‌کوش است، همیشه یادداشت‌برداری می‌کند و به‌طور مداوم برای در نظر گرفتن درس‌هایی که پدرش در مورد حل مسئله به او داده است، توقف می‌کند. در نهایت، پنگوئن‌ها بیشتر با جادو مرتبط هستند تا علم، و این فیلم نیز همین‌طور است - چیزی واقعاً خاص برای طرفداران انیمه که از فیلم‌های شیرین استودیو جیبلی عبور کرده‌اند، و انتخابی زیبا برای تماشای کل خانواده با نوجوانان است.