جزیره گواوا

دوست‌داشتنی، موسیقی‌دان محلی دونالد گلاور در جزیره گواوا با دوست‌دخترش ریحانا زندگی می‌کند. طبق افسانه‌ها، این جزیره بهشت بوده تا اینکه نیروهای سرمایه‌داری زورگو (خانواده رد، که رهبرشان را نونسو آنوزی بازی می‌کند) آن را فاسد کردند و مردمش را به بردگی کشاندند. ریحانا می‌خواهد با دونالد از جزیره برود؛ دونالد می‌خواهد یک فستیوال موسیقی برگزار کند تا مردمش را سر پا نگه دارد. و رد؟ او نمی‌خواهد مردم به چیزی جز کار فکر کنند، پس ممکن است دست به اقدامات افراطی بزند تا دونالد را متوقف کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مضامین نهفته در گواوا آیلند صحبت کنند. این فیلم با مقدمه‌ای اسطوره‌ای آغاز می‌شود که شامل رها کردن جزیره توسط خدایان در زمانی است که طمع انسان‌ها بر آن غلبه می‌کند. این موضوع چگونه در فیلم به تصویر کشیده شده است؟
• این لحظات موسیقایی چگونه بر شما تاثیر گذاشتند؟ چه چیزی در مورد فیلم، داستان‌گویی و دنیای آن به شما می‌گویند؟
• این فیلم به نظرتان برای چه مخاطبانی ساخته شده است؟ چطور به این نتیجه رسیدید؟

والدین باید بدانند که گواوا آیلند فیلمی یک ساعته با بازی دونالد گلاور در نقش یک موزیسین محلی است که می‌خواهد در جزیره‌ای که توسط یک رئیس بی‌رحم (نونسو آنوزی) اداره می‌شود، جشنواره‌ای برگزار کند. انتظار می‌رود که شخصیت‌های منفی تهدیدهایی نسبتاً خشن داشته باشند: یکی از شخصیت‌ها به قتل می‌رسد (بدون نمایش تصاویر خشن) و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد یکی از شخصیت‌ها در خارج از صحنه مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. موضوعات بزرگسالانه شامل بارداری ناخواسته و تهدیدهای خشونت‌آمیز است، اما محتوای صریح وجود ندارد. ریحانا و لتیشیا رایت (پلنگ سیاه) در این فیلم ایفای نقش می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

جزیره گواوا ممکن است آن درخشش شگفت‌انگیز را که گلاور ما را به انتظار آن عادت داده است نداشته باشد، اما همچنان ویترین گرمی از استعدادهای اوست. این کمی خود-افسانه‌پردازی بی‌آزار است که به فیلم‌هایی مانند هرچه سخت‌تر، شهر خدا، باران بنفش و دیگران اشاره دارد. گلاور خود را به عنوان یک منجی موسیقی با قلبی مهربان به تصویر می‌کشد - چیزی که ممکن است انتظار داشته باشید گلاور به طنز آن را انجام دهد، اما در اینجا به نظر می‌رسد صادقانه است - و شخصیت و توانایی‌های زیادی را برای فروش آن به ارمغان می‌آورد. در طرح و حرکت این فیلم کوتاه (با مدت زمان ۵۵ دقیقه) که با موسیقی آمیخته شده است، هیچ شگفتی وجود ندارد. اما این موضوع از اهمیت قابل‌توجهی برخوردار است، زیرا به نظر می‌رسد درباره تجربه است، نه داستان یا شخصیت‌ها.هیرو مورای کارگردان و کریستین اسپرنگر فیلمبردار، که هر دو از همکاران همیشگی گلور هستند، در این فیلم حس و حال جزیره‌ای تابستانی را به تصویر کشیده‌اند. نسبت تصویر مربعی 4:3 و ظاهر دانه‌دار فیلم، یادآور دهه 70 با حسی نوستالژیک است. با چند آهنگ جدید و قطعات بازسازی‌شده از آهنگ‌های معروف گلور/چایلدیش گامبینو مثل "این آمریکاست"، "جادوی تابستان" و "احساس تابستان"، گواوا آیلند گاهی اوقات شبیه تور جادویی مرموز اما کمتر روان‌گردان است. بازی گلور از حالت طبیعی به چیزی مناسب‌تر برای حرکات بزرگ یک موزیکال سینمایی تغییر می‌کند. اما این اشکالی ندارد، چون مقدمه اسطوره‌ای فیلم و عادت به انفجار در ترانه به ما می‌گوید که خودمان را زیاد در واقعیت طبیعی غرق نکنیم. لتیشیا رایت در نقش کوچکی به عنوان همکار کوفی در یکی از کارگاه‌های تولیدی رد، ما را به یاد جذابیت غیرقابل مقاومت خود می‌اندازد. این فیلم کوچک اما جذاب ممکن است برای یک لحظه فرهنگی گذرا طراحی شده باشد - چیزی شبیه به یک اسنپ‌چت از یک مینی‌فیلم، اما با طعم متمایز و استعداد قدرتمند.