چهل و دو

در سال 1942، در پی جنگ جهانی دوم، مدیر کل باشگاه بیسبال بروکلین داجرز، برانچ ریکی (با بازی هریسون فورد) تصمیم می‌گیرد زمان مناسبی است تا اولین بازیکن سیاه‌پوست را به لیگ برتر بیسبال بیاورد. بعد از بررسی آمار بازیکنان برجسته لیگ نیگروی، ریکی به جک "جکی" رابینسون (با بازی چادویک بوزمن)، بازیکن 26 ساله تیم کانزاس سیتی مونارخز، توجه می‌کند. ریکی به رابینسون پیشنهاد بازی در تیم زیرمجموعه داجرز، مونترال رویالز، را می‌دهد و سپس در سال 1947 رسماً به او فرصت بازی در تیم بروکلین داجرز را می‌دهد. با حمایت همسر وفادارش، ریچل (با بازی نیکول بیهاری)، رابینسون با نژادپرستی هم‌تیمی‌ها، داوران و تیم‌های مقابل مواجه می‌شود -- و البته هواداران را هم نباید فراموش کرد. اما وقتی رابینسون ثابت می‌کند که استعداد دزدی از خانه، زدن هوم ران و کسب امتیاز را دارد، هم‌تیمی‌ها و هواداران نظرشان عوض می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مضامین و پیام‌های فیلم 42 بحث کنند. دستاوردهای جکی رابینسون چرا تا این حد مهم و قابل توجه هستند؟ آیا می‌توانید ورزشکاران یا شخصیت‌های سرشناس دیگری را به یاد بیاورید که با چالش‌های مشابهی روبرو شده باشند؟
• چگونه ورزش حرفه‌ای در ایالات متحده از دهه ۱۹۴۰ تاکنون تغییر کرده است؟ آیا برخی از مسائل مطرح شده در فیلم هنوز وجود دارند؟
• درباره تفاوت فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای که کل زندگی فرد را پوشش می‌دهند و آنهایی که بر یک دوره زمانی از زندگی یک شخصیت تاریخی تمرکز می‌کنند، صحبت کنید. کدام را ترجیح می‌دهید؟ چرا؟
• آیا این فیلم از «مشکل منجی سفیدپوست» رنج می‌برد؟ اگر این‌طور است، چگونه فیلم‌سازان می‌توانستند از این تله اجتناب کنند؟
• جکی چگونه شجاعت و خویشتن‌داری خود را نشان می‌دهد؟ چرا این‌ها نقاط قوت مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که 42 یک فیلم زندگینامه‌ای الهام‌بخش در مورد دو سالی است که جکِی رابینسون (با بازی چادویک بوزمن)، اسطوره لیگ برتر بیسبال، سد نژادی این ورزش را شکست. این فیلم یک بیوگرافی کامل نیست، بلکه نگاهی گذرا به فصل‌های 1946 و 1947 دارد. انتظار می‌رود شخصیت‌های سفیدپوست بارها و بارها از کلمه "N" و توهین‌های نژادی دیگر، از جمله "boy" (پسر)، "monkey" (میمون)، و "coon" (توهین نژادی به سیاه‌پوستان) استفاده کنند. همچنین کلمات "s--t" و "a--hole" در فیلم شنیده می‌شود. یک مرد سفیدپوست به مردان سیاه‌پوست تهدید می‌کند که اگر شهر را ترک نکنند، او و گروهی از مردان سفیدپوست دیگر "دردسر" درست خواهند کرد. تصویری از بخیه زدن زخم گاو توسط یک دکتر نشان داده می‌شود (بدون نمایش خون). نزاع‌های مشت‌زنی تقریباً رخ می‌دهد؛ یک مرد با یک توپ بیسبال به سرش ضربه می‌خورد (بدون آسیب ماندگار). چندین بوسه وجود دارد، برخی از آنها کمی عاشقانه‌تر از بقیه هستند. زوج‌هایی در اتاق خواب یا در تختخواب نشان داده می‌شوند که در حال صحبت و در آغوش گرفتن یکدیگر هستند (مردان بدون پیراهن و زنان در لباس‌های راحت). بزرگسالان به ندرت سیگار می‌کشند و مشروب می‌خورند. این فیلم لحظه مهمی در تاریخ آمریکا و حقوق مدنی را به تصویر می‌کشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.

این فیلم کامل نیست، اما سرگرم‌کننده است و به نظر اکثر منتقدان، از نظر تاریخی دقیق است. اما کارگردان، برایان هلگلند، قطعاً با صحنه‌های آهسته از کودکان و تماشاگران که رابینسون را در حال بازی می‌بینند، کمی بیش از حد احساسات مخاطب را برمی‌انگیزد. در نتیجه، ۴۲ اغلب در آستانه‌ی احساسی شدن بیش از حد قرار می‌گیرد. با این حال، بوزمان در نقش یک ورزشکار شگفت‌انگیز، یک شوهر/پدر مهربان و مردی که می‌داند چگونه در زمین بازی به نژادپرستان و منتقدان پاسخ دهد، نه با مشت، عملکردی شگفت‌انگیز دارد.اجرای فورد بیش از حد است و زمان بیشتری از فیلم را نسبت به آنچه که برای یک فیلم زندگی‌نامه‌ای درباره یک نماد سیاه‌پوست لازم است، به خود اختصاص می‌دهد، اما او به‌طور باورپذیری آنچه که ریکی را به سمت ادغام لیگ برتر بیسبال سوق داد را به تصویر می‌کشد: هوش تجاری او (یک بازیکن سیاه‌پوست به معنای داشتن طرفداران سیاه‌پوست بیشتر بود) و اصول مسیحی او (او یک متدیست است که اغلب محاکمه رابینسون را با محاکمه عیسی مقایسه می‌کند). در نهایت، این فیلم زندگی‌نامه‌ای درباره هر دو مرد است، شاید به ضرر آن. 42 فیلمی سرگرم‌کننده و بدون پیچیدگی است که احتمالاً برنده جایزه نخواهد شد، اما انتخاب خوبی برای خانواده‌ها است، چه طرفدار بیسبال باشند یا نه.