حقیقت

در حقیقت، بازیگر افسانه‌ای سینما، فابین دانژویل (با بازی کاترین دونو) به‌تازگی خاطرات خود را منتشر کرده و در حال ایفای نقش در یک فیلم علمی-تخیلی است. در همین حال، دختر فابین، لومیر (با بازی ژولیت بینوش) که فیلم‌نامه‌نویس است، به همراه همسر بازیگرش، هَنک (با بازی ایتن هاوک) و دختر خردسالشان، شارلوت (با بازی کلمنتین گرینیه) از نیویورک به فرانسه می‌آیند. لومیر خاطرات مادرش را می‌خواند و با خواندن آن متعجب می‌شود، چرا که بسیاری از مطالب آن خلاف واقع است. به عنوان مثال، فابین ادعا می‌کند که مادری دلسوز و مهربان بوده، در حالی که واقعیت چیز دیگری است. در همین حین، فابین فیلم‌برداری را آغاز می‌کند و خود را در نقش دختر هفتادساله شخصیت اصلی جوان فیلم (با بازی مانون کلاول) می‌یابد؛ در داستان، مانون بیمار است و در فضای بیرونی زندگی می‌کند، جایی که پیر نمی‌شود. آیا مادر و دختر می‌توانند با وجود این فیلم و خاطرات، راهی برای ارتباط مجدد با یکدیگر پیدا کنند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش الکل/نوشیدن در فیلم حقیقت صحبت کنند. آیا زیبا جلوه داده شده است؟ فکر می‌کنید فیلم‌سازان چگونه می‌خواهند بینندگان در مورد شخصیتی که نوشیدن را کنار گذاشته است، احساس کنند؟
• چگونه سیگار کشیدن نشان داده می‌شود؟ آیا عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• در این داستان رابطه مادر و دختر چگونه است؟ این رابطه تا چه حد به رابطه خودتان شبیه است یا تفاوت‌های آن با رابطه شما چیست؟
• چیزی که در مورد یک فیلمساز ژاپنی که داستانی در مورد مردم فرانسه می‌گوید جالب یا منحصر به فرد است، چیست؟ آیا دیدگاه او در مورد رفتار انسان جهانی است؟

والدین باید بدانند که حقیقت یک درام فرانسوی‌زبان از فیلمساز نامزد جایزه اسکار، هیروکازو کورئدا (دزدان فروشگاه) است که ستارگانی چون کاترین دونو، ژولیت بینوش و ایتان هاوک در آن بازی می‌کنند. اگرچه این فیلم محتوای بحث‌برانگیز کمی دارد (برای نوجوانان و بزرگترها مناسب است)، اما موضوع آن - رابطه پیچیده بین یک بازیگر مسن و دختر بزرگسالش - احتمالاً برای بسیاری از بینندگان جوان خسته‌کننده خواهد بود. انتظار برخی صحبت‌های مرتبط با رابطه جنسی و زبان تند (چند مورد استفاده از کلمه "s--t") را داشته باشید. شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و در جمع مشروب می‌خورند، و گفته می‌شود یکی از شخصیت‌ها نوشیدن را ترک کرده است. از بازپروری نیز صحبت می‌شود. این فیلم کمی سبک به نظر می‌رسد، اما هسته محکمی دارد و شخصیت‌ها و بازی‌های فوق‌العاده‌ای دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان هیروکازو کورئیدا، با کار کردن خارج از کشورش ژاپن و با ستارگان مشهور فرانسوی و آمریکایی، یک درام تحویل می‌دهد که به نظر کمی سطحی می‌آید اما همچنان به آرامی اندیشمندانه و به زیبایی اجرا شده است. شخصیت‌های خاصی، از جمله هَنک، و زیرداستان‌ها/تم‌های خاصی واقعاً ضروری به نظر نمی‌رسند و این حس را می‌دهند که به سمت هیچ‌انگاری می‌روند. بیشتر فیلم «حقیقت» به زبان فرانسوی است (با زیرنویس انگلیسی برای انتشار در آمریکا) و شخصیت هَنک فقط به انگلیسی صحبت می‌کند، پس بیشتر فیلم را یا با حالت گیج به نظر رسیدن یا نادیده گرفتن دیگر بزرگسالان و بازی کردن با شارلوت می‌گذراند. شخصیت دیگری به نام «سوزان» به نظر مهم می‌آید و در دیالوگ‌ها از او نام برده می‌شود اما هرگز دیده نمی‌شود.اما بینوش و دونو در صحنه‌های مشترک خود درخشان هستند و دونو یکی از بهترین و خنده‌دارترین نقش‌های خود را با فابین بازی می‌کند و اغلب با خوانش‌های خشک و پیچیده‌اش خنده‌دار است. فیلم علمی تخیلی داخل فیلم نیز نگاه جذابی را ارائه می‌دهد، با فابین که صحنه‌هایی را به عنوان دختری بازی می‌کند که مشتاق است خلأهای رابطه‌اش با مادرش را پر کند. این صحنه‌ها مانند آینه‌ای بینش‌بخش، مقابل صحنه‌های واقعی بین فابین و لومیر قرار می‌گیرند. اگرچه حقیقت کامل نیست، اما این لمس‌های انسان‌گرایانه — که امضای کورئدا (آرزو، دزدان فروشگاه) است — آن را دیدنی می‌کند.