پرومته

پرومته در اسکاتلند در آینده شروع می‌شود، جایی که دو دانشمند (نوومی راپاس و لوگان مارشال-گرین) الگویی آسمانی را در نقاشی غاری کشف می‌کنند و آن را با الگوهای مشابهی از سراسر جهان مطابقت می‌دهند. پس از تعیین دقیق منبع فضای عمیق الگو، ماموریتی اکتشافی در سال ۲۰۹۳ برای یافتن آن پرتاب می‌شود. خدمه‌ای متشکل از ۱۷ نفر، از جمله کاپیتان آرام و خونسرد یانک (آیدریس البا) و مرسدس ویکرز سرد و بدجنس (شارلیز ترون) که شرکتش بودجه ماموریت را تامین کرده است، سوار بر سفینه هستند. همچنین یک اندروید به نام دیوید (مایکل فاسبندر) نیز در سفینه حضور دارد که ممکن است در مورد ماموریت بیش از آنچه که فاش می‌کند، بداند. دانشمندان امیدوارند با بیگانگانی که معتقدند نژاد انسان را «خلق» کرده‌اند، ملاقات کنند، اما متاسفانه، کشف شرورانه‌تری در انتظار آنهاست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت پرومته صحبت کنند. این خشونت چگونه با مضامین آفرینش و نابودی ارتباط دارد؟ آیا خشونت‌های فیلم بی‌دلیل هستند یا برای روایت داستان ضروری به نظر می‌رسند؟
• آیا فیلم ترسناک است؟ آیا صحنه‌های اکشن ترسناک‌تر از ایده‌ها هستند؟ آیا این فیلم ترسناک‌تر یا کمتر ترسناک از فیلم‌های قبلی بیگانه است؟
• ما تا چه حد به خلق و آفرینش گرایش داریم؟ آیا این گرایش از تمایل ما به تخریب و نابودی قوی‌تر است؟

والدین باید بدانند که پرومته فیلمی علمی تخیلی/ترسناک است که تا حدودی به فیلم اصلی بیگانه ساخته ریدلی اسکات مرتبط است. این فیلم به اندازه آن فیلم ترسناک نیست، اما اغلب احساس می‌شود که هولناک‌تر و شدیدتر است. خشونت هیولاهای زیادی وجود دارد، عمدتاً حملات، با انسان‌هایی که پاره شده یا سوخته‌اند. همچنین خون و اجساد زیادی وجود دارد، به علاوه اسلحه، تیراندازی و شعله‌افکن. شخصیت‌ها در مراحل اولیه رابطه جنسی نشان داده می‌شوند و شخصیت‌های دیگر در مورد رابطه جنسی صحبت می‌کنند. زبان فیلم تا حدودی قوی است، از جمله یک بار استفاده از کلمه فحش، چند بار کلمه گوه و کلمات دیگر. شخصیت‌های بزرگسال در حال نوشیدن (یا کشیدن سیگار) در جمع نشان داده می‌شوند و یکی از آنها در حال نوشیدن زیاد نشان داده می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک داستان جذاب و پرشور است. ریدلی اسکات کارگردان، فیلم‌های پر سر و صدایی ساخته است، از جمله فیلمی که برنده اسکار شد (گلادیاتور)، اما هنوز هم برای دو فیلم علمی-تخیلی کلاسیکش، بیگانه و بلید رانر، بیشتر مورد علاقه است. این دو فیلم حوصله و مهارتی در خلق فضا داشتند که در فیلم‌های بعدی اسکات کمتر دیده می‌شود. اسکات با پرومتئوس به ژانر علمی-تخیلی و آن سبک فیلمسازی متفکرانه بازگشته است، دست‌کم در سه چهارم ابتدایی فیلم.اسکات مدت‌هاست که از جلوه‌های بصری خیره‌کننده برای دست و پنجه نرم کردن با مضامین بزرگی مثل آفرینش و نابودی استفاده می‌کند. او تشابهاتی بین شخصیت‌ها و موقعیت‌ها می‌کشد، واکنش‌های احساسی به ایده‌های بزرگ ایجاد می‌کند و همه کارهایی را که یک فیلم بزرگ باید انجام دهد، انجام می‌دهد. اما در حالی که پرومته به پایان خود نزدیک می‌شود، اسکات ظاهراً همه این کارها را به نفع تعریف و برچسب‌زنی فیلم برای طرفداران رها می‌کند. این عدم اعتماد و بی‌توجهی در نهایت یک فیلم تقریباً بزرگ را به خیانت می‌کشد.