رقص کثیف: شب‌های هاوانا

رقص کثیف: بلندی‌های هاوانا" قبل از فیلم اول، در کوبا در سال 1958 و درست قبل از انقلاب کاسترو اتفاق می‌افتد. کیت (رومولا گاری) و خانواده‌اش تازه رسیده‌اند. پدر و مادرش (جیمز اسلاتری و سلا وارد) زمانی رقصنده بودند، اما آن را رها کردند تا زندگی معمولی و راحتی برای خانواده‌شان فراهم کنند. در حالی که والدینش می‌خواهند او با دیگر بچه‌های آمریکایی وقت بگذراند، کیت بیشتر علاقه‌مند به رقصیدن با پسر استخر، خاویر (دیگو لونا) است. در حالی که پدر و مادرش فکر می‌کنند او با پسری که می‌خواهند با او قرار بگذارد وقت می‌گذراند، او مشغول تمرین با خاویر است تا بتوانند در یک مسابقه رقص شرکت کنند و او بتواند پول کافی برای بردن خانواده‌اش به آمریکا برنده شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد حوادث کوبا در دهه ۱۹۵۰ و نتایج انقلاب به رهبری فیدل کاسترو صحبت کنند. آنها می‌توانند در مورد دلیل دروغ گفتن کیت به والدینش و همچنین نظرشان راجعت به شیوه باج‌گیری کیت از جیمز برای گفتن دروغی که می‌خواست، گفتگو کنند. طرفداران فیلم اصلی می‌توانند در مورد ویژگی‌های یک دنباله بهتر صحبت کنند.

اطلاعات این فیلم برای والدین محتوی این است که این فیلم درجه‌بندی PG-13 "برای تحریک حس جنسی" دارد، اما محتوای آن در مقایسه با اکثر فیلم‌های PG-13 ملایم است. همانطور که از عنوان پیداست، رقص‌ها تحریک‌آمیز هستند. یک صحنه جنسی محتاطانه وجود دارد - یک زوج شب را در کنار هم در ساحل می‌گذرانند و صبح روز بعد، زن پیراهن مرد را به تن دارد. شخصیت‌ها نوشیدنی الکلی می‌نوشند، سیگار می‌کشند و از برخی کلمات تند و نژادپرستانه استفاده می‌کنند. همچنین خشونتی مرتبط با انقلاب در فیلم وجود دارد، اما چیزی به تصویر کشیده نمی‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم اصلاً دنباله‌ای بر فیلم قبلی نیست، هرچند نامش این‌طور نشان می‌دهد. در هالیوود به این فیلم می‌گویند «بازآفرینی» فیلم اول که به معنای تلاش برای بازسازی آن بدون درک صحیح آن است. این فیلم نه شخصیت‌ها، نه فضای فیلم اول و نه داستان آن را دارد. نه احساس، نه جذابیت و نه شیمی فیلم اول را دارد. بدتر از همه، رقص در آن نیست. حرکات موزون وجود دارد، اما دوربین از صحنه‌های رقص بزرگ مدام برش می‌خورد و به واکنش‌ها می‌پردازد. چون داستان فیلم حتی برای حفظ ضربان قلب کافی نیست، احتمالاً این یعنی بازیگران اصلی آنقدرها که باید خوب نمی‌رقصیدند که نتوانستند چند حرکت رقص را پشت سر هم انجام دهند و این برش‌ها برای منحرف کردن حواس بیننده بوده است که تقریباً کل هدف ساخت فیلم را از بین می‌برد.من مایونزهایی با شخصیت‌پردازی بهتر از بازیگران این فیلم دیده‌ام. و ژله‌هایی با هیجان بیشتر از داستان این فیلم. مشکل این نیست که گارای و لونا با هم ارتباط برقرار نمی‌کنند. آن‌ها ضد ارتباطی بین خود دارند که گویی کل فضا-زمان را کند می‌کند. تکرار ظریفی از ترانه فیلم اول وجود دارد و پاتریک سویزی به‌طور مختصر به‌عنوان معلم رقص ظاهر می‌شود، فقط برای تأکید بر ضعف این نسخه.