نژاد

فیلم «نژاد» داستان قهرمان بی‌چون‌وچرای المپیک 1936 برلین که تحت حاکمیت نازی‌ها برگزار شد را روایت می‌کند: نه یک ورزشکار آریایی از سرزمین مادری پیشوای آلمان، بلکه جسی اوونز (با بازی استفان جیمز)، ورزشکار آفریقایی-آمریکایی دو و میدانی. برخلاف انتخاب یک کالج پیشروتر در یکی از سواحل، اوونز بورس تحصیلی را از دانشگاه ایالتی اوهایو می‌پذیرد تا زیر نظر لری اسنایدر (جیسون سودیکیس)، مربی دو و میدانی این دانشگاه، بدود و بپرد. این دو به سرعت با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و زمانی که اوونز فاش می‌کند که یک کودک نوپا دارد که باید از او حمایت کند، اسنایدر حتی برای او یک شغل آسان با حقوق پرداختی مناسب دست‌وپا می‌کند. اوونز سپس جامعه دو و میدانی را با شکستن سه رکورد جهانی و برابری با یک رکورد دیگر در یک مسابقه دو و میدانی بزرگ در سال 1935 شگفت‌زده می‌کند. در حالی که به مشهورترین ورزشکار دو و میدانی در کشور تبدیل می‌شود، کمیته المپیک آمریکا (AOC) درگیر یک نبرد داخلی درباره بایکوت بازی‌های 1936 که در آلمان تحت حاکمیت نازی برگزار می‌شود، می‌شود. داستان سپس به معاملات پشت پرده بین آوری براندج، بازرگان آمریکایی (با بازی جرمی آیرونز) و آلمانی‌ها، به رهبری وزیر تبلیغات رایش، جوزف گوبلز (بارنابی متشورات) می‌پردازد که از فیلمساز لنی ریفنشتال (کاریس ون هوتن) استفاده می‌کند تا اطمینان حاصل شود آمریکایی‌ها در برلین رقابت خواهند کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی خشونت و نژادپرستی آشکاری که در فیلم «رقابت» به تصویر کشیده شده است، صحبت کنند. نظرتان درباره‌ی استفاده از واژه‌ی "نی**ر" در فیلم یا روش‌های مختلف بدرفتاری با اوئنس و دیگر دونده‌های سیاه‌پوست چیست؟ آیا فکر می‌کنید عنوان فیلم بیش از یک معنی دارد؟
• جسی اوونز الگوی خوبی است؟ چطور مصمم بودن خود را نشان داد؟ آیا فکر می‌کنید فیلمسازان او را دقیقاً همانطور که بود به تصویر کشیده‌اند؟ چرا گاهی اوقات حقایق در فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های واقعی هستند تغییر می‌کنند؟
• فیلم از یک پرتره‌ی بیوگرافیک از اوونز به یک درام تاریخی درباره‌ی المپیک 1936 برلین تغییر جهت می‌دهد. آیا از آن تغییر خوشتان آمد؟ با توجه به اطلاعاتی که دارید، آیا فکر می‌کنید شرکت ایالات متحده در المپیک آن سال کار درستی بود؟
• آیا با این ایده موافقید که سیاست نباید وارد ورزش شود؟ این موضوع چگونه در دنیای امروز مصداق پیدا می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم «رقابت» تا حدی یک درام زندگی‌نامه‌ای درباره جسی اوونز، دونده افسانه‌ای و دارنده مدال طلای المپیک (با بازی استفان جیمز) و تا حدی یک درام تاریخی درباره تصمیم جنجالی کمیته المپیک آمریکا برای شرکت در المپیک ۱۹۳۶ برلین تحت حکومت نازی‌هاست. با توجه به موضوع و فضای دهه ۱۹۳۰، در فیلم چندین بار از توهین‌های نژادی استفاده می‌شود (مانند کلمه "نی--ر"، "نگرو"، "جیگابو"، "کون"، و "بوی" و همچنین کلمه "کرکر" که به صورت طنزآمیز به کار می‌رود). همچنین شخصیت‌ها از کلماتی مانند "s--t"، "bulls--t"، "a--"، "son of a bitch" و موارد مشابه استفاده می‌کنند. در صحنه‌ای که مسئول المپیک، آوری براندج به برلین سفر می‌کند، خشونت به تصویر کشیده می‌شود؛ جایی که او شاهد سوار کردن اجباری یهودیان به کامیون‌ها، تخریب اموال یهودیان و تابلوهایی با مضمون "ورود یهودیان و سگ‌ها ممنوع" است. همچنین صحنه‌ای پرتنش وجود دارد که در آن سربازان نازی با تهدید اسلحه از مربی جسی اوونز می‌خواهند که مدارک خود را نشان دهد. شخصیت‌ها در فیلم نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند (به نظر می‌رسد مربی مشکل نوشیدن الکل داشته باشد)، یکدیگر را به‌طور عاشقانه می‌بوسند و گاهی صحبت‌ها و شوخی‌های غیراخلاقی می‌کنند. همچنین در بخشی از فیلم، جسی اوونز در حال خیانت به مادر فرزندش نشان داده می‌شود، هرچند که در مجموع، فیلم اوونز را به عنوان فردی الهام‌بخش اما دارای نقص‌های انسانی به تصویر می‌کشد. این فیلم با وجود برخی کاستی‌ها، نیت خوبی دارد و می‌تواند آغازگر گفتگوهای بین والدین و نوجوانان درباره موضوعات مختلف باشد.

این درام تاریخی خوش‌قصد، اجرای شگفت‌انگیزی از جیمز را به نمایش میگذارد، اما به‌طور عجیبی تمرکز را از زندگی و افسانه اوونز به کارکرد داخلی جنجالی‌ترین المپیک تغییر می‌دهد. جیمز، که همچنین به‌یادماندنی در نقش جوان جان لوئیس در سلما بازی کرد، اوونز را به‌عنوان یک استعداد ذاتی که خوش‌برخورد، مهربان و سخت‌کوش است، به تصویر می‌کشد. او آن‌قدر شیرین و منضبط است که حتی وقتی به نامزدش، روت (شانیس بانتون)، با یک گروه خودخواه بی‌وفایی می‌کند، تقریباً بلافاصله کار درستی انجام می‌دهد و برای این بی‌احتیاطی طلب بخشش می‌کند. اما، مانند اکثر افراد دیگر در اینجا، اوونز به روشی بیش از حد پاکیزه به تصویر کشیده شده است -- بی‌دردسر و غیرتهدیدآمیز. رابطه بین اوونز و اسنایدر فقط در یک صحنه بحث‌برانگیز است، این تصور را به وجود می‌آورد که مربی سفیدپوست مردی روشنفکر بود که به‌نوعی بالاتر از نژادپرستی سطحی همکارانش در بخش ورزشی بود.استیون هاپکینز کارگردان، رویکرد مشابهی را در به تصویر کشیدن دو شخصیت بسیار جنجالی اتخاذ می‌کند: براندج، که میراث او به عنوان یک ورزشکار و مقام المپیکی به دلیل شایعاتی مبنی بر همدستی او با نازی‌ها و نژادپرستی آشکار، لکه‌دار شده است؛ و ریفن‌اشتال که توانست اتهامات متعدد مبنی بر اینکه یک باورمند واقعی به ایدئولوژی نازی بود، و نه فقط یک فیلمساز که از حمایت هیتلر بهره‌مند شده بود، را پشت سر بگذارد. ایانز، براندج را به عنوان یک فرد خودخواه و کاملاً فرصت‌طلب که از اتفاقات آگاه است اما به آلمانی‌ها می‌گوید برای حفظ ظاهر المپیک، جنبه‌های زشت‌تر رژیم خود را تعدیل کنند، به تصویر می‌کشد. ون هوتن نیز ریفن‌اشتال را به عنوان یک کارگردان که به طور اتفاقی نازی بوده، به تصویر می‌کشد. کارگردان به طور مداوم خط داستانی نسبتاً ملایم دوران کالج اونز را با درام پشت صحنه در کمیته المپیک آمریکا قطع می‌کند، جایی که حداقل یک مقام المپیک به نام جرامیا مانهی (ویلیام هارت) رهبری حرکت برای بایکوت بازی‌ها را به منظور نشان دادن همبستگی با قربانیان تحت ستم رژیم هیتلر بر عهده داشت. اما فیلم این فرضیه را مطرح می‌کند که ورزش باید بالاتر از سیاست قرار بگیرد، به طوری که وقتی یک مقام انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان از اونز می‌خواهد که به صورت شخصی المپیک را بایکوت کند، این موضوع به نظر جدی در نظر گرفته نمی‌شود. در نهایت، اجراهای بازیگران قابل قبول است، اگرچه سخت است که سودیکیس را در یک نقش دراماتیک تصور کنیم، و داستان نیز آموزنده است، اما «مسابقه» داستانی فوق‌العاده‌ای که اونز شایسته آن است، نیست.