زندگی عجیب تیموتی گرین

زوج کوچک‌شهری سیندی (با بازی جنیفر گارنر) و جیم گرین (با بازی جوئل اجرتون) داستانی جذاب را برای مسئولان بهزیستی در مورد دوران بزرگ کردن پسر بچه‌ای به نام تیموتی (با بازی سی. جی. آدامز) تعریف می‌کنند. چند ماه قبل، گرین‌ها که پس از اطلاع از ناباروری خود بسیار ناراحت بودند، شبی را صرف نوشیدن شراب و سخن گفتن درباره خصوصیات مورد نظرشان در یک فرزند کردند (مثلاً فقط یک بار گل پیروزی را به ثمر می‌رساند، اهل موسیقی بود، عشق می‌ورزید و مورد عشق قرار می‌گرفت) و سپس آرزوهای خود را در باغچه دفن کردند. در طی طوفانی که به نظر می‌رسید فقط ملک آنها را هدف گرفته بود، پسر بچه‌ای را که تمام بدنش کثیف بود در حالی که در آشپزخانه‌شان نشسته بود پیدا کردند. او برگ‌هایی به پا داشت و به گرین‌ها گفت که نامش تیموتی است و پسر آنهاست. گرین‌ها که شروع به درک این موضوع کردند که تیموتی تجسم همه آرزوهای آنهاست، وانمود کردند که او را به فرزندی پذیرفته‌اند. تیموتی خیلی زود زندگی سیندی و جیم و همچنین زندگی همه کسانی که با او ملاقات می‌کنند را تغییر می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی تاکید فیلم «زندگی عجیب تیموتی گرین» بر روابط والدین و فرزندان صحبت کنند. چگونه تیموتی بیش از بیشتر بچه‌های روی پرده با والدینش کنار می‌آید؟
• این فیلم آزار و اذیت را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا خانواده گرین حادثه تحقیرآمیز تیموتی را آنطور که انتظار می‌رفت، مدیریت کردند؟ برخی روش‌های مثبت برای برخورد با آزار و اذیت چیست؟
• آیا از عناصر جادویی داستان خوشتان آمد؟ آیا دوست داشتید پایان داستان متفاوت باشد؟ چرا فکر می‌کنید حضور تیموتی در کنار خانواده گرین موقتی بود؟

والدین باید بدانند که فیلم «زندگی عجیب تیموتی گرین» یک فیلم خانوادگی دیزنی است که از «واقع‌گرایی جادویی» برای توضیح این موضوع استفاده می‌کند که چگونه زوج ناباروری موفق به پرورش کودکی می‌شوند که در رویاهایشان دیده‌اند. همانطور که از موضوع فیلم برمی‌آید، گاهی اوقات فیلم بسیار احساسی می‌شود (برای والدین در فیلم و خارج از فیلم)، اما به یاد خانواده‌ها می‌آورد که بودن در کنار هم و حمایت از یکدیگر چه شادی‌هایی به همراه دارد. چند صحنه غمگین و همچنین برخی از صحنه‌های قلدری و کلمات ناخوشایند وجود دارد، اما در کل این فیلم زنده‌ای است که کودکان و بزرگسالان می‌توانند با هم از تماشای آن لذت ببرند، حتی اگر در پایان فیلم به چند دستمال کاغذی نیاز داشته باشند.

بینندگان بدبین ممکن است فیلم «زندگی عجیب تیموتی گرین» را یک ملودرام احساسی برای مادران بدانند و کاملاً هم اشتباه نمی‌کنند. این فیلم احساسی است و برای والدین بسیار صمیمی و دلنشین است. بله، احتمالاً شما را به گریه می‌اندازد یا حداقل چشم‌هایتان را از احساس شیشه‌ای می‌کند. آدامز تازه‌کار یادآور هیلی جوئل اسمنت در فیلم «ششمین حس» است. او بیانگر و صادق است و به راحتی می‌توانید از او به عنوان یک نوجوان متفاوت اما دوست‌داشتنی که بیش از حد صادق است و می‌تواند بهترین‌ها را در بدترین افراد (مانند پدربزرگ بدخلقش که توسط دیوید مورس بازی می‌شود یا بانوی بدجنس شهر، دایان ویست) بیرون بکشد، حمایت کنید.ادجیرتون و گارنر هنرمندان بااستعدادی هستند که می‌توانند از نقش جاسوسان و شخصیت‌های منفی به نقش والدین دوست‌داشتنی در یک شهر کوچک تغییر کنند و این موضوع در فیلم جواب می‌دهد، اما شما باید پذیرای پاشیدن کمی جادو در فیلم باشید. واضح است که شخصیت تیموتی «قابل باورش» نیست، اما مری پاپینز هم قابل باور نبود. چیزی که قابل باور است، قدرت کودکان است که از طریق خوش‌بینی بی‌حدوحصر و گرایش آنها به راستگویی، نه تنها می‌توانند والدین خود را تغییر دهند، بلکه می‌توانند دیگران را نیز تحت تأثیر قرار دهند. و مهم نیست که این پیام چقدر شیرین است، بلکه پیام ارزشمندی است که باید درونی‌اش کنیم و در قلب خود نگه داریم.