میزبان

در آینده نزدیک، نژادی از موجودات فضایی انگلی و بی‌خانمان به نام «ارواح» بر انسان‌ها مسلط شده‌اند. این موجودات که شبیه به آب‌مروارید هستند، به بدن انسان‌ها تزریق می‌شوند و ذهن آن‌ها را تحت کنترل خود می‌گیرند و رنگ چشم میزبان را به نقره‌ای تغییر می‌دهند. ملانی استرایکر (سیرشا رونان)، یکی از اعضای مقاومت رو به زوال انسان‌ها، با پرت کردن خود از پنجره، گروهی از این موجودات را منحرف می‌کند. اما او زنده می‌ماند و روح فضایی جدیدی به نام واندرر در بدن او کاشته می‌شود. برخلاف دیگر انسان‌هایی که میزبان این موجودات می‌شوند و کاملاً محو می‌شوند، هوشیاری ملانی همچنان با واندرر صحبت می‌کند و او را متقاعد می‌کند تا از بازجوی فضایی (دایان کروگر) فرار کند و به مخفیگاه بیابانی برود، جایی که دوست‌پسر ملانی، جارد (مکس آیرونز) و برادر کوچک‌ترش، جیمی (چاندلر کانتربری) در آنجا هستند. اما آن‌ها ملانی را نمی‌بینند، فقط موجود فضایی را که بدن او را تسخیر کرده است. به‌تدریج، واندرر (که ملانی او را واندا صدا می‌کند) شروع به برقراری اتحاد با انسان‌ها می‌کند، از جمله جاذبه‌ای گیج‌کننده نسبت به ایان (جیک ابل)، دوست جارد که ذهنی بازتر دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌های بیگانه و محبوبیت پایدارشان صحبت کنند. چگونه میزبان با فیلم‌های تهاجمی/تصاحب‌کننده دیگر مقایسه می‌شود که در آن بیگانگان آشکارا خشن‌تر هستند؟
• استفانی مایر گفته است که کتاب «میزبان» بر اساس یک رمان علمی-تخیلی عاشقانه برای بزرگسالان است، نه یک رمان نوجوانان. آیا جنبه‌هایی از فیلم یا داستان وجود دارد که آن را برای بزرگسالان جذاب‌تر از نوجوانان می‌کند؟ به نظر شما این داستان در مقایسه با مجموعه «گرگ و میش» مایر چگونه است؟
• دوستان کتاب خوان، کدام شخصیت ها یا نقاط داستانی را دوست داشتید که در فیلم گنجانده می شد؟ از کدام تغییرات خوشتان آمد؟

والدین باید بدانند که اگرچه استفنی مایر، نویسنده، رمان علمی تخیلی خود با نام مهمان را برای خوانندگان بزرگسال نوشته است، اما اقتباس سینمایی آن برای نوجوانان هم مناسب است، درست مثل مجموعه گرگ و میش، اما با موجودات فرازمینی به جای شخصیت‌های ماوراءالطبیعه. در این فیلم، صحنه‌های زیادی از بوسه‌های عاشقانه وجود دارد و دو شخصیت بزرگسال جوان (در کتاب، به‌طور خاص به عنوان یک دختر نوجوان و دوست‌پسر بیست‌وچندساله‌اش توصیف شده‌اند) که به عنوان معشوقه معرفی می‌شوند، چند صحنه جنسی ملایم دارند (اغلب فقط در تختخواب در حال بوسیدن هستند، در حالی که مرد بدون پیراهن است). با توجه به ژانر فیلم، وجود خشونت هم غیرمعمول نیست: افراد (هم فرازمینی و هم انسان) مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرند، خودکشی می‌کنند و به شدت مجروح می‌شوند. اما مانند همه داستان‌های مایر، پایانی خوش دارد و موضوعاتی مانند اتحاد انسان‌ها برای مبارزه در جهت آزادی و توانایی زندگی و بقا را به تصویر می‌کشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم علمی تخیلی مهمان، ترکیبی از فیلم‌های تهاجم دزدان بدن و سه قسمت رمانتیک احساسی است. کارگردان، اندرو نیکول، به جز اینکه روح‌های صلح‌طلب همه به پوشیدن رنگ‌های سفید و رانندگی با ماشین‌های لوکس نقره‌ای علاقه دارند، به ساختن دنیای فیلم توجه زیادی نکرده است. هیچ توضیح واقعی برای ریاکاری نژاد بیگانه‌ای که ظاهراً صلح‌طلب است و فکر می‌کند کنترل انگلی یک گونه کامل کاملاً درست است، وجود ندارد. و در حالی که خواندن گفتگوی بین وندرنر و ملانی در کتاب کاملاً منطقی بود، در فیلم این گفتگو با دو لحن متفاوت بیان می‌شود: لحن صاف و نرم وندرنر و لهجه ساختگی لوئیزیانایی ملانی.در حالی که بینندگان نوجوان (و بزرگسال) که فقط به بوسه‌های داغ و چهارضلعی عاشقانه علاقه‌مند هستند، راضی خواهند بود، بیشتر مخاطبان از لحظات خنده‌دار ناخواسته میزبان می‌خندند، مثل تقریبا هر بار که صدای ملانی صحبت می‌کند. رونان، که در فیلم‌هایی مانند کفاره و هانا جذاب است، شایسته بهتر از این است، اگرچه حداقل او موفق می‌شود لحظات عاشقانه خود را با جارد معشوق ملانی و ایان خواستگار واندا با اعتقاد به نمایش بگذارد. متاسفانه فیلم بیشتر یک رمان عاشقانه بی‌معنی بیگانه است تا یک تریلر علمی تخیلی واقعی.