آخرین باری که صحبت کردیم

رابی (ملیسا گیلبرت) و والت (کوربین برنسن) در سال 1967 در منطقه روستایی تگزاس زندگی می‌کنند، زمانی که پسرشان جیمز (دانی بوز) برای خدمت در ویتنام به آنجا می‌رود. اندکی بعد، همسر پریشان او، مارگریت (جولیا دنتون)، به مزرعه می‌آید تا دختران کوچک خود، ژولیت (داربی کمپ) و اوانجلین (چاندلر هد) را به آنها بسپارد. تقریباً بدون احساس، او به دنبال احیای حرفه خوانندگی خود در نیویورک است. رابی و والت در انجام کار درست تردید نمی‌کنند - آنها مهربان، سخاوتمند، درک‌کننده و عملی هستند. دختران، که پدر و مادرشان را از دست داده‌اند، تحت مراقبت رابی و والت شکوفا می‌شوند. مادربزرگ بزرگ ایتاسکا (کلوریس لیچمن)، که نیمی از وقت خود را در رؤیای همسر مرحومش سپری می‌کند، نیز به این زوج سپرده می‌شود، این بار توسط برادر بی‌صبر والت. او نیز پذیرفته می‌شود و از او مراقبت می‌شود. برش به زمان حال (1996) ژولیت (لاسی کمپ)، که هرگز شهر را ترک نکرده و زندگی در یک شهر کوچک را پذیرفته است. او اکنون مجری پرشور رادیو محلی است و سعی می‌کند خواهر کوچکترش اوانجلین را به شهر بازگرداند تا والت رو به زوال را برای آخرین بار ببیند. حادثه‌ای که رابطه خواهرها را مختل کرد و ظاهراً اوانجلین (الیشیا فاستینگ) را دور کرد، بعداً فاش می‌شود، اما مانع احیای گرم محبت خواهرانه آنها نمی‌شود. از دهه 1960 تا 1990، درام‌ها اجرا می‌شوند، مرگ‌ها فاش می‌شوند، درس‌ها آموخته می‌شوند و ارزش‌های شهر کوچک ستایش می‌شوند.

• عوامل حفظ اتحاد و انسجام خانواده و همچنین مواردی که می‌تواند باعث جدایی و تفرقه در خانواده شود، موضوعاتی هستند که خانواده‌ها می‌توانند در مورد آن‌ها گفتگو کنند.
• اوانجلین سال‌ها با خواهرش صحبت نکرده. فکر می‌کنی دلیل خوبی داشته؟ چرا یا چرا نه؟
• نگاه فیلم به ازدواج‌های طولانی، وفاداری و پذیرش مسئولیت‌های خانوادگی چیست؟ چگونه پدربزرگ و مادربزرگ در این نگاه قرار می‌گیرند؟

والدین باید بدانند که وقتی ما آخرین بار صحبت کردیم، یک درام خانوادگی آمریکایی نوستالژیک است که دهه‌ها را در بر می‌گیرد، به اروپا در اوایل قرن بیستم، جنگ ویتنام، زندگی روستایی در مقابل شهری، مرگ، غم و اندوه و بزرگ شدن بدون والدین می‌پردازد. شخصیت‌ها به اندازه کافی جذاب هستند تا هم کودکان و هم بزرگسالان را به خود جذب کنند و پیام الهام‌بخشی را ارائه می‌دهند که در زمان‌های چالش‌برانگیز، خوب است که ببخشیم و بهترین تلاش خود را بکنیم. زنا با محارم ذکر شده است. مادری فرزندانش را رها می‌کند. کلمه جهنم در زبان وجود دارد. بچه‌ها با کاغذ توالت حیاط جلویی را خراب می‌کنند، دعوا می‌کنند و خاک به چشم کسی می‌پاشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

ملیسا گیلبرت و کوربین برنز اجراهای گرم و بی نقصی ارائه می دهند که با هم ستون فقرات محکم و ستودنی وقتی ما آخرین بار صحبت کردیم را تشکیل می دهند. موسیقی متن حدود ۵۰ سال موسیقی پاپ و دیگر موسیقی را مرور می کند، نمره ای که هدف آن ایجاد قدردانی مخاطب از زمان هایی است که ممکن است ساده تر به نظر برسد اما احتمالا نبوده است. این فیلم بدون عیب نیست. چند صحنه کمی طولانی می شوند. سخت است باور کنیم دو بچه کوچک می توانند یا می خواهند بدون هیچ مشکلی یک برنامه رادیویی را اداره کنند. و شکایت اصلی اواژلین وقتی فاش می شود کمی اغراق آمیز و توضیح داده نشده به نظر می رسد. اما احساسات و فضیلت های کلیدی بیان شده در اینجا - اهمیت عشق، بخشش و صبر - بسیار بیشتر از شکست ها هستند. همانطور که در درام دیگری با نقص اما درگیر کننده، شرایط مهرورزی، اشک ها جاری خواهد شد، پس دستمال های خود را آماده کنید.