کایل ایکس وای

کی ال ایکس وای داستان پسر ۱۶ ساله‌ای است که هویتش مشخص نیست و در حالی که برهنه در جنگل سرگردان بوده، پیدا شده و به یک مرکز بازداشت فرستاده می‌شود. "کی ال" مرموز (مت دالاس) صحبت نمی‌کند و به نظر می‌رسد زبان را درک نمی‌کند، غریزه یا احساسی از خود نشان نمی‌دهد و ناف ندارد. نیکول تراگر روانشناس (مارگریت مک اینتایر) کی ال را به خانه‌اش می‌برد و او در آنجا پیشرفت می‌کند و با تقلید کردن یاد می‌گیرد ارتباط برقرار کند. در حالی که او از گذشته‌اش و نحوه عملکرد در جامعه چیزی نمی‌داند، کی ال درخششی شبیه به نوابغ دارد. او در نهایت به زندگی خانوادگی عادت می‌کند و همدردی استفن (بروس توماس) همسر نیکول و فرزندانش لوری (آپریل ماتسون) و جاش (ژان لوک بیلودو) را به دست می‌آورد. با بهبود مهارت‌های زبانی‌اش، کی ال مضطرب از نیکول می‌پرسد که او کیست. نیکول که قادر به پاسخگویی به او نیست، سوگند می‌خورد که به او کمک کند تا گذشته‌اش را کشف کند. شاید در این فرآیند، او بتواند هویت مرد مرموزی را که بدون اطلاع آن‌ها، کی ال و تراگرها را تعقیب می‌کند، نیز کشف کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه تعامل افراد با کسانی که اختلالات روانی و اجتماعی دارند، صحبت کنند. وقتی با فردی مواجه می‌شوید که دچار تأخیر ذهنی است، چگونه واکنش نشان می‌دهید؟ آیا تلاش می‌کنید با او ارتباط برقرار کنید، یا صرفاً از او دور می‌شوید و از اینکه نمی‌دانید چگونه ارتباط برقرار کنید، ناراحت می‌شوید؟ والدین همچنین می‌توانند در مورد انضباط با نوجوانان خود صحبت کنند. والدین چه کاری می‌توانند انجام دهند تا قوانین خود را اعمال کنند بدون اینکه روابطشان با فرزندان خود را تحت تأثیر قرار دهند؟

والدین باید بدانند که این نمایش پر است از رفتارهای نوجوانانه قابل تامل، از جمله نوشیدن الکل توسط افراد زیر سن قانونی، کاوش‌های جنسی و نافرمانی آشکار. بیشتر این رفتارها از سوی دو شخصیت نوجوان اصلی بدون هیچ مجازاتی باقی می‌ماند، زیرا پدر به نظر می‌رسد که آن‌ها را نادیده می‌گیرد و مادر روانشناس بیش از حد درگیر مسائل بیمارانش است تا متوجه مشکلات فرزندانش شود. اما این سریال دیدگاهی بینش‌بخش از اختلالات اجتماعی ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه جامعه اغلب انواع اختلالات را به عنوان ناتوانی‌های ذهنی تفسیر می‌کند.

پیش‌فرض سریال Kyle XY جالب است، اما ممکن است بینندگان برخی جنبه‌های آن را برهم زننده فضای کلی سریال بدانند. در حالی که به نظر می‌رسد کایل نمی‌تواند صحبت‌های دیگران را متوجه شود، راوی داستان، افکار شهودی او را بیان می‌کند. تطبیق دادن چهره‌ی بهت‌زده‌ی همیشگی او با توانایی‌اش در شکل‌دادن افکار و پرسش‌ها در پاسخ به اعمال دیگران دشوار است. علاوه بر این، سرعتی که او در یادگیری صحبت کردن با جملات کامل (در عرض چند روز پس از پیدا شدنش) به دست می‌آورد، غیرواقعی به نظر می‌رسد و باعث می‌شود سریال کمی غیرقابل باور به نظر برسد.