به‌روزرسانی

ارتقا داستان گری (لوگان مارشال-گرین) است، مردی که در آینده‌ای نزدیک با تکنولوژی بالا زندگی می‌کند. بعد از اینکه گری همسرش (ملانی والجو) را از دست می‌دهد و در نتیجه یک جرم وحشتناک به شدت مجروح می‌شود، یک نابغه گوشه‌گیر به نام ارون (هریسون گیلبرتسون) به او یک ایمپلنت می‌دهد که به او اجازه می‌دهد از نظر جسمی کار کند. این دستگاه در نهایت دارای ویژگی‌های هوش مصنوعی است که گری را قادر می‌سازد تا مهاجمانش را شکار کند. در همین حال، یک کارآگاه باهوش (بتی گابریل) به دنبال اوست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم ارتقا صحبت کنند. آیا این خشونت برای داستان ضروری است؟ چه تاثیری دارد که مبارزه‌های علمی تخیلی و هنرهای رزمی شبیه به فیلم ماتریکس را با صحنه‌های خشن و خونین شبیه به فیلم اره ترکیب کنیم؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• آیا شما هم مثل گری از این ایمپلنت استفاده می‌کنید؟ فکر می‌کنید می‌توانید آن را کنترل کنید؟ آیا فکر می‌کنید فیلم سعی دارد پیامی در مورد خطرات (یا فواید) فناوری به ما بدهد؟
• اگر شما در موقعیت گری بودید، آیا مانند او مهاجمان را تعقیب می‌کردید، با این آگاهی که ممکن است به رویارویی‌های خشونت‌بار منجر شود؟

والدین باید بدانند که ارتقاء یک فیلم علمی تخیلی خشونت‌آمیز درباره مردی است (لوگان مارشال-گرین) که همسرش (ملانی والجو) را در یک جرم وحشتناک از دست می‌دهد و به شدت مجروح می‌شود، سپس یک ایمپلنت پیشرفته دریافت می‌کند که به او امکان کارکرد فیزیکی مجدد را می‌دهد. نوجوانان ممکن است علاقه‌مند باشند، اما خشونت گرافیکی به سطح فیلم Saw، اثر نویسنده و کارگردان لی ونل می‌رسد. هنرهای رزمی/جنگ‌های علمی تخیلی به خوبی طراحی شده‌اند اما بسیار وحشتناک هستند: انتظار خنجر زدن، سر بریدن، سرهای منفجر شده (و همچنین تقریباً قطع شده)، بریدن، شلیک از فاصله نزدیک و موارد دیگر را داشته باشید. یک شخصیت نیز تلاش می‌کند از طریق مصرف بیش از حد دارو خودکشی کند. زبان فیلم تند است، اگرچه مداوم نیست (چند مورد استفاده از کلمات نامناسب انتظار می‌رود). مقداری نوشیدن الکل وجود دارد، اما به حد افراط نمی‌رسد، و هیچ محتوای جنسی نامناسبی وجود ندارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم علمی تخیلی/اکشن باهوش، پیچیده و گاهی خشونت‌آمیز است. ارتقا، همانطور که از نامش پیداست، یک پیشرفت بزرگ برای نویسنده و کارگردان لی وانل (اره، فراطبیعی) است. این فیلم به خوبی فکر شده و خنده‌دار است. این فیلم تخیلی است. و یک ترکیب موثر و شگفت‌انگیز از چند ژانر است -- ابرقهرمانی (به سبک شکست‌ناپذیر)، علمی تخیلی (در همسایگی ماتریکس و اکس ماکینا)، انتقام (مرگبار یا کلاغ را تصور کنید)، کمدی (همه من)، و ترسناک (بیشتر به خاطر خون و خونریزی تا چیز دیگری). با این حال، این فیلم موفق می‌شود که خودش باشد؛ این فیلم از تاثیراتش الهام می‌گیرد بدون اینکه تقلیدی باشد. این یک سوارکاری وحشی با ارزش‌های تولیدی خوب و بدل‌کاری‌های عالی است.اجراها در این ژانرها بسیار خوب هستند. گیلبرتسون، که ترکیبی از جیمز دین و دیوید بویی به نظر می‌رسد، به‌درستی عجیب و مشکوک در نقش ارون ظاهر می‌شود. کار سایمون میدن به‌عنوان صدای استم، ایمپلنت، فریبنده و ماهرانه است: هوش مصنوعی برنامه‌ریزی شده تا کلمات را با آهنگی تقریباً ثابت بیان کند، اما میدن از خطوط خود به‌خوبی استفاده می‌کند. گابریل در نقش پلیس باهوش و همدل است. اما این فیلم متعلق به مارشال-گرین است و از او به‌عنوان بازیگر انتظارات زیادی دارد. او ابتدا نقش فردی سالم را بازی می‌کند، سپس به فردی چهارپاره تبدیل می‌شود، بعد به فردی که به‌طور آگاهانه دستوراتی را به کامپیوتر می‌فرستد تا بدنش را حرکت دهد، و در نهایت به یک مبارز و ورزشکار فوق‌العاده کارآمد و ماشینی تبدیل می‌شود. مانند استیو مارتین در فیلم «همه‌ی من»، او موفق می‌شود در حین انجام کارهای فیزیکی که حتی خودش را هم شگفت‌زده می‌کند، ازجمله مبارزه با بدن خودش، بازی کند. تقاضاهای احساسی نیز در این فیلم ژانر، غیرمعمول هستند. مارشال-گرین به‌خوبی احساسات لذت، اندوه عمیق، خشم، ترس و حیرت را به‌صورت ارگانیک و در بستر داستان بیان می‌کند. این عناصر، پیامدهای فیزیکی اعمال گری، و صحنه‌های خشن شدید، بیش از حد کافی هستند تا فیلم Upgrade را از سایر فیلم‌های علمی-تخیلی و ابرقهرمانی متمایز کنند، اما این فیلم همچنین از نظر طرح داستانی نیز بسیار خوب است. پیچش‌های داستانی به اندازه‌ای وجود دارد که فیلم را جذاب نگه می‌دارد بدون اینکه به باورپذیری لطمه بزند. برای کسانی که می‌توانند آن را تحمل کنند، فیلم Upgrade ممکن است واقعاً یک سورپرایز دلپذیر باشد.