تک‌تیرانداز آخر

آرتور کرافورد (با بازی پیرس برازنان) کهنه‌سرباز جنگ جهانی دوم در خانه سالمندان در ایرلند شمالی زندگی می‌کند. بعد از مرگ همسرش، او تصمیم می‌گیرد به همه توصیه‌ها بی‌توجهی کند و به تنهایی به فرانسه برود تا در هفتاد و پنجمین سالگرد روز دی شرکت کند. این سفر برای ماجراجویی غیرمنتظره‌ای است که بعد از سال‌ها رنج کشیدن در سکوت، به دنبال آرامش و پایان دادن به گذشته‌اش است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام این داستان در مورد بخشیدن خود صحبت کنند. احساس گناه آرتی چگونه بر زندگی‌اش تأثیر گذاشت؟ او چگونه با این موضوع کنار آمد؟
• آرتie چه ویژگی‌های اخلاقی مثبتی را نشان داد؟ آیا می‌توانید به زمانی فکر کنید که شما نیز این خصوصیات را در زندگی خود نشان داده‌اید؟
• آیا این فیلم الهام‌بخش شما برای یادگیری بیشتر در مورد جنگ جهانی دوم بوده است؟ چگونه با کودکان در مورد خشونت، جرم و جنایت و جنگ صحبت کنیم؟
• این فیلم از یک داستان واقعی الهام گرفته شده است. آیا می‌توانید فیلم‌های دیگری را نام ببرید که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده باشند؟

والدین باید بدانند که آخرین تیرانداز، درام بریتانیایی درباره کهنه‌سرباز جنگ جهانی دوم و مواجهه او با گذشته‌اش است و شامل صحنه‌هایی از فلش‌بک با خشونت‌های جنگ است. آرتی کرافورد (با بازی پیرس برازنان) که الهام‌گرفته از رویدادهای واقعی است، از خانه سالمندان خود در ایرلند شمالی فرار می‌کند تا برای هفتاد و پنجمین سالگرد روز دی (D-Day) به فرانسه سفر کند. آرتی مردی فروتن است که اجازه نمی‌دهد سن و محدودیت‌های جسمی او را کند کند. او قدرت شخصیت فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهد و بسیار استوار و مقاوم است. در طول سفر انفرادی خود، آرتی با مهربانی غریبه‌هایی مواجه می‌شود که تحت تأثیر داستان او قرار می‌گیرند و از راه خود منحرف می‌شوند تا در این سفر به او کمک کنند. این فیلم همچنین بر اهمیت بخشیدن به خود تأکید دارد، زیرا آرتی با احساس گناه مرگ بهترین دوست خود در طول جنگ زندگی کرده است. آرتی از PTSD رنج می‌برد -- در صحنه‌های فلش‌بک، خشونت در میدان نبرد به تصویر کشیده شده است. همچنین تصویری ناراحت‌کننده از مردی که از درخت آویزان است، وجود دارد. زبان فیلم شامل کلمات خونی، خرها و فحش ایرلندی فک است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام بریتانیایی کم‌حاشیه، فیلمی تاثیرگذار است، اما به نظر می‌رسد که برای یافتن هدف اصلی خود، زمان زیادی می‌برد. آخرین تیرانداز، بیننده را در سفری پرزحمت همراه می‌کند، سفری که چندان دور از راهی که شخصیت اصلی داستان در پیش دارد، نیست. تا صحنه‌های پایانی فیلم، این اثر ترری لون واقعاً جان نمی‌گیرد. چند دقیقه پایانی فیلم، شما را در جای خود میخکوب می‌کند، با سکانس پایانی عمیقی که مدت‌ها در حافظه می‌ماند و تقریباً جبران‌کننده‌ی آن چیزی است که قبلاً اتفاق افتاده. به جای اعتماد به روایت داستان و تکیه بر شخصیت پیروزمند جنگ جهانی دوم و احساسات برانگیخته‌شده، فیلم به ماجراجویی معمولی و تکراری تبدیل می‌شود. در مقابل، فیلم گریت اسکپر، داستانی مشابه را روایت می‌کند اما با تمرکز بیشتر بر شخصیت‌هایش، بهتر تخیل را برمی‌انگیزد. با این حال، بازی پیرس برازنان در نقش آرتی، خوب است، اگرچه پروتزهای او کمی جای بهبود دارند.