قهرمان پرونده

ACE THE CASE داستان خانواده‌ای در شهر نیویورک است که هنوز از مرگ پدر/شوهرشان در سال گذشته رنج می‌برند. مادر خانواده مجبور است پسر ۱۷ ساله‌اش، مایلز (آرون ساتر)، را مسئول خواهر نوجوانش، اولیویا (ریپلی سوبو)، قرار دهد که راه‌روی خواب است. در حالی که مادر در سفر است، اولیویا سگ خانواده را ساعت ۲ صبح برای پیاده‌روی می‌برد و شاهد آدم‌ربایی است که به طور قابل درکی او را می‌لرزاند. او می‌خواهد به پلیس مراجعه کند، اما مایلز می‌گوید که به دلیل شرایطش نمی‌توان به شهادت او اعتماد کرد. اما وقتی اولیویا روز بعد شاهد حضور پلیس در صحنه جرم است، تصمیم می‌گیرد داستان خود را با کارآگاه داتی ویل (سوزان ساراندون) در میان بگذارد. اولیویا متوجه می‌شود که قربانی در ساختمان آپارتمان روبرویی زندگی می‌کند و شروع به جاسوسی با دوربین دوچشمی خود می‌کند. در همین حال، پدر زن جوان گمشده، کارآگاه خصوصی مرموزی به نام جراح (لو گور) را استخدام می‌کند تا پرونده را با هر وسیله‌ای حل کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «Ace the Case» صحبت کنند. آیا این موضوع برای فیلمی که برای خانواده‌ها و نوجوانان ساخته شده، مناسب است؟ نظر شما در مورد تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• در این فیلم میزان مصرف الکل را – از جمله مصرف الکل توسط افراد زیر سن قانونی – مورد بحث قرار دهید. آیا عواقبی در پی دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چرا فکر می‌کنید داستان‌هایی دربارهٔ کارآگاهان کودک در فرهنگ عامه رایج هستند؟ به بعضی از موارد مورد علاقه‌تان فکر کنید؛ این مورد چطور با آن‌ها مقایسه می‌شود؟
• چگونه شخصیت‌ها همکاری گروهی را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که «Ace the Case» یک داستان معمایی در منهتن است درباره دختری جوان که شاهد ربوده شدن همسایه‌اش است. اگرچه شخصیت اصلی داستان نوجوانی است و فیلم به عنوان یک داستان کارآگاهی خانوادگی ارائه شده، اما لحن کلی آن تاریک و خطرناک است. خشونت شامل مرگ والدین، آدم‌ربایی (زنی به تخت بسته شده)، تهدید با اسلحه (و سایر اشکال ارعاب) و موارد دیگر است. علاوه بر این، در یک صحنه بسیار وحشتناک، شخصیت اصلی و شخص دیگری با بنزین خیس می‌شوند و تقریبا آتش گرفته می‌شوند. زبان فیلم ملایم است و صحنه‌ای فراتر از یک معاشقه ملایم در یک باشگاه و چند بغل و شوخی‌های تحریک‌آمیز وجود ندارد. اما نوجوانان در فیلم مشروب می‌خورند و مست می‌شوند (تا حدی که در یک مورد استفراغ می‌کنند) و به طور غیرقابل توضیحی، یکی از شخصیت‌های بزرگسال اساسا می‌گوید که به او اهمیتی ندارد که بچه‌ها بدون نظارت بزرگسالان چه کاری انجام می‌دهند، به شرطی که خودشان را نکشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

حتی برنده جایزه اسکار ساراندون هم نمی‌تواند این معمای فراموش‌شدنی را نجات دهد، که برای بچه‌های کوچک خیلی تاریک و ترسناک است و برای نوجوانان و بزرگسالان خیلی واضح و ضعیف اجرا شده است. کارآگاهان بچه می‌توانند نمادین باشند (نانسی درو، گروه اسکوبی دو، انسیکلوپدیا براون، پسران هاردی)، اما اولیویا در فیلم «Ace the Case» به صف آنها نخواهد پیوست. در حالی که هیچ ایرادی در اجرای سوبو وجود ندارد، فیلم جذابیت کافی برای جذب بینندگان را ندارد. و حضور ساراندون در اینجا حتی کمتر از کوین اسپیسی در فیلم «نه زندگی» قابل درک است، زیرا حداقل او بازیگران قابل توجهی برای کار کردن داشت و بیشتر بازی او به جای صدا بود. در فیلم «Ace the Case»، ساراندون وظیفه ناخوشایند بودن تنها بازیگر قابل شناسایی را بر عهده دارد.بدترین قسمت، زیر داستانی است که جراح را درگیر می‌کند، کسی که پدر قربانی آدم ربایی استخدام می‌کند تا به او در پیدا کردن دخترش کمک کند. جراح می‌تواند همه چیز را در مورد پیشینه کسی فقط با یک یا دو جمله بگوید. شاید او باید شرلوک هولمز باشد که با جیسون استاتهام و گرگ هاروی کایتل در فیلم داستان عامه‌پسند ملاقات می‌کند، اما با یک خرگوش خانگی غول پیکر (نپرسید، چون هیچ منطقی ندارد). اما در عمل، او یک نمایش‌گر دور از ذهن است که حرکات اکشن ناامیدکننده و ساختگی دارد. شاید اگر داستان بیشتر بر اولیویا و داتی تمرکز می‌کرد تا شامل جراح و مجرمان (همه آن‌ها آنقدر وحشتناک هستند که شایسته ذکر نیستند)، پرونده ایس می‌توانست کمی دوستانه‌تر و فراموش نشدنی‌تر باشد.