دویدن تایسون

تایسون ۱۵ ساله (مجر داسون) که در خانه تحصیل می‌کند و در طیف اوتیسم قرار دارد، تصمیم می‌گیرد به دبیرستان برود، چون مادرش (امی اسمارت) دیگر نمی‌تواند ریاضی را که باید به او یاد بدهد، درک کند. در مدرسه، او دوستانی پیدا می‌کند، اما با قلدری و دست‌انداختن همکلاسی‌هایش هم دست و پنجه نرم می‌کند. در همین حال، پدرش (روری کاکرین) از حضور پسرش در پردیسی که او مربی یکی از موفق‌ترین تیم‌های فوتبال دبیرستان در ایالت است، خیلی خوشحال نیست. یک روز، تایسون با اکلیو (برخاد عبدی)، دونده سابق ماراتن، روبرو می‌شود و شروع به دویدن در کنار او می‌کند. این دو با هم دوست می‌شوند و تایسون قول می‌دهد که برای شرکت در اولین ماراتن شهرش که چند هفته بعد است، تمرین کند. این تمرینات نه فقط خودش، بلکه والدینش و تصورات شهر از توانایی‌های تایسون را به چالش می‌کشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه تایسون در فیلم «دویدن تایسون» استقامت نشان می‌دهد و چگونه این قدرت شخصیتی به او کمک می‌کند.
• چه ویژگی‌هایی در تیسون می‌بینید که نشان‌دهنده‌ی طیف اوتیسم در اوست؟ کدام ویژگی‌ها را می‌توان گفت زندگی او را آسان‌تر و کدام دشوارتر می‌کنند؟ آیا دیگران با او متفاوت رفتار می‌کنند؟
• تجربه آکلیلو در آخرین ماراتن او چگونه بود؟

والدین باید بدانند که دویدن تیسون داستانی احساسی و الهام گرفته از واقعیت است در مورد پسری با اوتیسم که تصمیم می‌گیرد در یک ماراتن شرکت کند. او در این راه شجاعت و پشتکار خود را نشان می‌دهد و والدینش یاد می‌گیرند که از او بهتر حمایت کنند. به خصوص پدرش یاد می‌گیرد که به پسرش بها بدهد و خانواده‌اش را در اولویت قرار دهد. اما تیسون همچنین مورد آزار و اذیت همکلاسی‌های دبیرستانی‌اش قرار می‌گیرد و بیش از یک بار از مشکلاتش فرار می‌کند. در یکی از این موارد، تقریباً توسط یک ماشین تصادف می‌کند. در مورد دیگری، در یک رعد و برق شدید، تقریباً غرق می‌شود. صحنه دوم ممکن است برای بینندگان جوان ترسناک باشد و همچنین شامل مردی می‌شود که توسط یک مار زنگی نیش زده می‌شود. بازیگران متنوعی در فیلم حضور دارند، از جمله یک دونده ماراتن از سومالی که دوست و مربی تیسون می‌شود. مردم به کلیسا می‌روند و فیلم با نقل قولی از کتاب مقدس به پایان می‌رسد. بیش از یک شخصیت با تیسون به خاطر اوتیسمش شوخی می‌کنند یا او را تحقیر می‌کنند، و مردم از کلمات توهین آمیزی مانند "معلول ذهنی" و "محدودیت ذهنی" استفاده می‌کنند. کلمات دیگری مانند "بد"، "لعنتی"، "کون"، "احمق" و "لعنتی" نیز در فیلم به کار رفته است. یک دانش‌آموز دبیرستانی سعی می‌کند با قرار دادن آینه روی زمین، دامن معلمش را نگاه کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم ظاهری شبیه به فیلم‌های تلویزیونی دارد و بازی احساسی مِـیجر داسون در نقش نوجوانی با اوتیسم تقریباً توسط بازی‌های دیگر، موضوعات و مفاهیم ظریف‌تر تضعیف می‌شود. اما در نهایت، تیزن ران قلبی بزرگ و داستانی الهام‌بخش دارد که از پسربچه‌ای واقعی الهام گرفته شده است و با این حال، فیلم تعادلی را به نمایش می‌گذارد که ممکن است به‌ویژه برای کسانی که دوستان یا اعضای خانواده‌شان در طیف اوتیسم قرار دارند، جذاب باشد. برخی از تکنیک‌های فیلمبرداری فانتزی در ابتدای فیلم (که از داخل صفحه نمایش کامپیوتر یا کلاه ایمنی فوتبال فیلمبرداری شده است) در ادامه تقریباً رها می‌شوند و با بقیه فیلم هماهنگی ندارند.متاسفانه انتخاب بازیگران در اینجا هم کمی ناهمگون است. عبدی شایسته زمان بیشتری روی پرده است و شخصیت آکلیلو او هم خسته از دنیا و هم خوش‌بین خردمند به نظر می‌رسد. اسمارت و کاکران در نقش‌های خود به عنوان مادر مضطرب و پدر ناراضی تایسون اغراق می‌کنند (ممکن است کاکران در کل فیلم حتی یک بار هم لبخند نزند). اما داجسون، که خودش در طیف (اوتیسم) قرار دارد، بازی تاثیرگذاری ارائه می‌دهد که به تماشاگران شخصیتی و سفری می‌دهد که برایش دلسوزی کنند. این، در مقابل، پایان اوج‌دار فیلم را با وجود نامحتمل بودنش تاثیرگذار می‌کند.