بانوی آهنین

در اواخر زندگی، مارگارت تاچر (با بازی مریل استریپ) که پیر و گاهی دچار زوال عقل است، با همسر درگذشته‌اش، دنیس (با بازی جیم برودبنت) صحبت می‌کند. گفتگوهای او با روح دنیس منجر به فلش‌بک‌هایی از زندگی اولیه‌اش می‌شود (مارگارت جوان را الکساندرا روچ بازی می‌کند)، از روزی که به پدرش بقال می‌گوید به دانشگاه آکسفورد قبول شده، تا ملاقات با دنیس (با بازی هری لوید در نقش جوانی او) در یک مهمانی شام محافظه‌کارانه، و سپس صعود سیاسی‌اش به عنوان تنها زنی که تا به حال نخست‌وزیر بریتانیا شده است. تاچر به عنوان یک فرد خارج از طبقه و جنسیت خود، تصمیمات نامحبوب می‌گیرد، اما در رویکردش به رهبری کشور، با تک‌روی و استواری پیش می‌رود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن مارگارت تاچر در فیلم «بانوی آهنین» و روند صعود او به قدرت صحبت کنند. او چگونه به تصویر کشیده شده است؟ چگونه می‌تواند الهام‌بخش زنان جوان دیگر باشد؟
• صحنه‌های بین مارگارت و همسر مرحومش همه تصور شده هستند، پس این فیلم یک بیوپیک استاندارد نیست. آیا این مهم است؟ چرا فکر می‌کنید فیلم‌سازان این مسیر را انتخاب کردند؟
• آیا برای لذت بردن از این فیلم باید با سیاست‌های مارگارت تاچر موافق باشید؟ آیا فکر می‌کنید هدف فیلم انتقال یک برنامه خاص است؟

والدین باید بدانند که فیلم بانوی آهنین زندگی مارگارت تاچر را از دوران کودکی به عنوان دختر یک بقال ساده تا رسیدن به مقام نخست وزیری بریتانیا به تصویر می‌کشد. چند صحنه خشونت‌آمیز در فیلم وجود دارد، به‌ویژه از جنگ فالکلند و معترضان آشفته، و همچنین صحنه‌ای که در آن یکی از شخصیت‌ها توسط بمب اتومبیلی کشته می‌شود. در یکی از صحنه‌های خبری، سینه‌های برهنه زنی در میان جمعیت قابل مشاهده است. الفاظ تند در فیلم محدود به کلمات خونی و لعنتی است و صحنه‌های رمانتیک شامل چند بغل، رقص و بوسه شیرین بین تاچرها است. نمایش فیلم از رویدادهای تاریخی و سیاسی مهم ممکن است برای بیشتر نوجوانان جذاب نباشد، اما این فیلم زندگی‌نامه‌ای درس ارزشمندی در تاریخ بریتانیا و زنان ارائه می‌دهد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

استریپ در هر فیلمی که بازی می‌کند، انتظارات بسیار بالا و شگفت‌انگیز تماشاگران را برآورده می‌کند. کارگردانی فیلم نیمه‌زندگی‌نامه‌ای فیلیدا لوید در واقع حاصل همکاری زنان بااستعداد، از جمله خود او در مقام کارگردان (که موزیکال شاد ماما میا را نیز ساخته است)، نویسندهٔ فیلم‌نامه ابی مورگان (که فیلم تحسین‌شدهٔ شرم را نیز نوشته است) و البته استریپ در نقش اصلی، که بار دیگر خود را متحول می‌کند، است.مهم این نیست که او لهجه، حالت بدن یا مدل مو را به‌درستی به نمایش می‌گذارد، بلکه او توانسته است یکی از بحث‌برانگیزترین چهره‌های سیاسی در تاریخ معاصر جهان را به شخصیتی همدل و ستودنی تبدیل کند. صحنه‌ای درخشان از مارگارت تاچر جوان با کلاه و کیف دستی‌اش در میان دریایی از مردان در پارلمان وجود دارد؛ فارغ از گرایشات سیاسی‌تان، حضور او را احساس می‌کنید. بازی برودبنت و لوید در نقش‌های آقای تاچرِ مسن و جوان قابل‌توجه است، اما استریپ دلیل اصلی است که مخاطبان به تماشای فیلم خواهند نشست و تا پایان آن می‌مانند، علی‌رغم برخی مونتاژهای نه‌چندان جذاب و جنبه‌های کمتر بررسی‌شده زندگی نخست‌وزیر (نام‌آشنا).