عملیات زباله‌دانی

در برنامه عملیاتی انبار ضایعات (که نسخه‌ای مخصوص کودکان از جنگ انبار ضایعات است)، تیم‌هایی از نوجوانان با چالش طراحی مواجه می‌شوند و سپس زمان و منابع محدودی برای ساخت ماشین‌آلات از مواد بازیافتی در اختیار دارند، قبل از اینکه در رقابت‌های رو در رو با همسالان خود شرکت کنند. هر قسمت دو تیم را در مقابل هم قرار می‌دهد تا ابزار و وسایلی مانند ماشین‌های کارتینگ، ناوهای جنگی کنترل از راه دور، پرکننده‌های پای و منجنیق بسازند. هر گروه با اتوبوسی پر از ابزار و وسایل (فلزات بازیافتی، چرخ‌های یدکی، سیم‌ها، باتری‌ها و غیره) شروع می‌کند؛ همچنین می‌توانند وسایل اضافی مانند قطعات تخصصی و دقایق ارزشمند آموزش طراحی با یک مهندس بزرگسال به دست آورند -- که می‌تواند مشاوره بدهد اما مجاز به تأثیرگذاری بر برنامه‌های آن‌ها نیست. وقتی زمان ساخت شروع می‌شود، تیم‌ها شش ساعت برای تکمیل ابزار خود دارند، با یک ساعت اضافی برای عیب‌یابی قبل از زمان اجرا؛ مهندسان مسائل ایمنی را نظارت می‌کنند و در استفاده از ابزار برقی کمک می‌کنند. برندگان به مرحله بعدی راه پیدا می‌کنند، جایی که با یک رقیب جدید مواجه می‌شوند -- و یک چالش طراحی جدید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد جاذبه رقابت صحبت کنند. چرا مسابقات تلویزیونی و برنامه‌های واقع‌نمای رقابتی اینقدر محبوب هستند؟ آیا تماشاگران می‌توانند چیزی از این برنامه‌ها یاد بگیرند؟ آیا برخی از این برنامه‌ها مفیدتر از بقیه به نظر می‌رسند؟ کدام‌ها و چرا؟ چرا مردم به‌طور کلی از شرکت در مسابقات قدرت و استقامت لذت می‌برند؟ با شرکت در این مسابقات چه چیزی در مورد خودمان یاد می‌گیریم؟ آیا تاکنون کاری انجام داده‌اید که قدرت و استقامت شما را محک بزند؟ آیا در هر دو پیروزی و شکست درس‌هایی وجود دارد؟ این درس‌ها چیست؟

والدین باید بدانند که جنبه رقابتی این مجموعه چالش واقعیت بیشتر توسط مجریان برنامه پررنگ می‌شود، که اغلب در مورد پیشرفت و پیروزی احتمالی تیم‌های خود شوخی‌های دوستانه‌ای رد و بدل می‌کنند. خود شرکت‌کنندگان معمولا بر وظیفه‌ای که در دست دارند تمرکز می‌کنند. تیم‌ها اغلب توسط پسران اداره می‌شوند، اما وقتی دختران به آنها می‌پیوندند، نقش مهمی در روند ساخت دارند. (یکی از دو مهندس ناظر نیز زن است.) این مجموعه تلویزیونی، کار تیمی، ابتکار و کاربرد علمی عمومی را در قالبی پرنرژی به نمایش می‌گذارد که دانش‌آموزان دبستانی از آن لذت خواهند برد.

با وجود اینکه در ذات خود رقابتی است، عملیات زباله‌دانی واقعاً بر روی رقابت بین تیم‌ها تأکید نمی‌کند. اما مجریان برنامه، راب تزار و کامایا جونز، که هر کدام با یکی از تیم‌ها همراه می‌شوند تا به آنها انگیزه دهند و از پیشرفتشان گزارش دهند، اغلب به صحبت‌های بی‌ادبانه‌ای می‌پردازند (مثلاً می‌گویند: "من واقعاً می‌خواستم شما به فینال برسید، اما فکر نمی‌کنم این اتفاق بیفتد" و غیره). والدین خیلی زود از این گفتگوهای کمی کودکانه خسته می‌شوند، اما دانش‌آموزان دبستانی و نوجوانان علاقه‌مند به گجت‌ها احتمالاً همچنان مسابقات را جذاب خواهند یافت.