صورت نان سرخ شده و من

در فیلم نان سرخ‌کرده سرخپوستی و من، تابستان بِنی (کایر تَلمن) خراب می‌شود وقتی به او می‌گویند که به کنسرت فلیت‌وود مک که آرزوی رفتن به آن را دارد، نخواهد رفت. به جای آن، او باید وقت خود را با مادربزرگش (سارا اچ ناتانی) در منطقهٔ ناواهو در آریزونا، جایی که او زندگی می‌کند، بگذراند. ترک هیجان سن دیگو به‌خاطر سکوت سرزمین اجدادی‌اش، بنی را ناامید می‌کند تا اینکه پسرعمویش نان سرخ‌کرده سرخپوستی (چارلی هوگان) می‌آید تا دیدگاه او را تکان دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد بی‌میلی بِنی به ارتباط با فرهنگ اجدادی خود ناواجو صحبت کنند. آیا سنت‌ها و رسوم قدیمی در خانواده‌تان وجود دارد که به نظرتان منسوخ و قدیمی است؟ چه چیزی باعث می‌شود چنین احساسی داشته باشید؟
• فیلم زنان را چگونه به تصویر می‌کشد؟ چگونه فرهنگ ناواهو را نشان می‌دهد؟
• بنی ناراحت است چون کنسرتی را که می‌خواست برود از دست داده، اما تا پایان فیلم چیزهایی یاد می‌گیرد که دیدگاه او را نسبت به دنیا عوض می‌کند. بعضی از درس‌هایی که او یاد می‌گیرد چیست؟
• چه ویژگی‌های شخصیتی مثبت را می‌توان در شخصیت مادربزرگ لورن تجسم کرد؟

والدین باید بدانند که فرایبرید فیس اند می یک فیلم بلوغ است که توسط تایکا وایتیتی تهیه شده است. لحظات خشونت‌آمیز شامل یک تصادف اسب سواری و زبان تند شامل کلمات "s--t" و "bitch" است. این فیلم توسط بیلی لوتر کارگردانی شده است که از تبار ناواجو، هوپی و لاگونا پوئبلو است و شامل یک گروه کاملا بومی آمریکایی با بازیگرانی از سنین مختلف، اندازه‌ها/شکل‌های بدن و جنسیت است. زنان به خاطر دانششان مورد ستایش و تمجید قرار می‌گیرند. این فیلم جنبه‌ای از فرهنگ ناواجو را نشان می‌دهد که به ندرت در جریان اصلی دیده می‌شود و شامل شخصیت‌هایی است که نیازی به فوق‌العاده بودن ندارند؛ در عوض، فقط به آنها اجازه داده می‌شود که انسان باشند. پیام‌های مثبت شامل اهمیت پذیرش فرهنگ و ارتباط با تاریخ شماست. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

بچه‌های شهر که مجبور به گذراندن وقت در سکوت روستا می‌شوند و در آنجا درس‌های ارزشمندی می‌آموزند، داستانی است به قدمت خود داستان‌ها. اما کاری که بیلی لوتِر، کارگردان، در فیلم «نان سرخ‌شده و من» انجام می‌دهد، فراتر از کلیشه‌های ظاهری «موش شهری» است و به چیزی تازه و تکان‌دهنده تبدیل می‌شود. این فیلم در یک منطقهٔ ناواهو اتفاق می‌افتد و با الهام از دوران کودکی کارگردان، به جای نمایش دادن، فرهنگ ناواهو را به تصویر می‌کشد؛ فرهنگی که در فیلم‌ها به‌خوبی نمایانده نشده است.وقتی بِنی از سن دیگو به منطقه حفاظت شده در آریزونا فرستاده می‌شود، جایی که مادربزرگش زندگی می‌کند، ما به دنیایی وارد می‌شویم که در آن نمی‌توان به تحریف و اغراق پرداخت، چون هیچ نگاهی وجود ندارد که بتواند ارزش‌های خود را تحمیل کند. در عوض، ما لحظات صمیمی را به اشتراک می‌گذاریم که در آن زنان ناواهو یکدیگر را بالا می‌کشند و مردانگی به آرامی و ملایمت بیشتری مورد توجه قرار می‌گیرد. این فیلم ممکن است صبر بینندگان جوان‌تر را که به داستان‌گویی سریع‌تر عادت کرده‌اند به چالش بکشد، اما هر صحنه در "فری‌برِد فِیس اند می" صمیمی و بسیار شبیه به نعمتی است که شاهد آن هستیم.