سلیمان کین

سلیمان کین در حالی آغاز می‌شود که سلیمان کین (جیمز پيورفوی) یک مزدور خودخواه و بدجنس است که ظاهراً برای لذت، دزدی و قتل مرتکب می‌شود. وقتی از یک دروگر می‌شنود که روحش نفرین شده است، به صومعه‌ای عقب‌نشینی می‌کند تا از طریق عدم خشونت، صلح را بیابد. سال‌ها بعد، وقتی به دنیا بازگردانده می‌شود، شروع به سرگردانی در حومه شهر می‌کند. او توسط گروهی از دزدان مورد حمله قرار می‌گیرد و یک خانواده مهربان به مداوای زخم‌هایش کمک می‌کند. مدت زیادی نمی‌گذرد که دوباره شیاطین و هیولا حمله می‌کنند و دختر زیبای خانواده (راشل هارد-وود) را می‌ربایند. سلیمان سوگند می‌خورد که او را بازگرداند اما متوجه می‌شود که برای انجام این کار، باید زندگی صلح‌آمیز خود را رها کند و بار دیگر خشونت را در آغوش بگیرد. او نمی‌داند که این مبارزه او را به خانواده‌اش بازمی‌گرداند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت شدید سلیمان کین صحبت کنند. آیا این میزان خشونت برای بیان این نوع داستان ضروری بود؟ چگونه آن را با آنچه در فیلم‌های فانتزی یا ترسناک دیگر دیده‌اید، مقایسه می‌کنید؟
• سفر سلیمان او را مجبور به انتخاب خشونت پس از زندگی صلح‌آمیز و معنوی می‌کند. چرا این انتخاب ضروری بود؟ آیا هیچ امکان دیگری برای او وجود داشت؟
• آیا سولومونا الگوی مناسبی است؟ در پایان فیلم، آیا او فردی است که می‌خواهید از او الگوبرداری کنید یا فردی است که برایش احساس دلسوزی می‌کنید؟
• در دنیای این فیلم به نظر می‌رسد «شرارت» همه‌جا هست. دنیای فیلم با دنیای ما چقدر تفاوت دارد؟ آیا تعریف شرارت آسان یا دشوار است؟

والدین باید بدانند که سلیمان کین یک فیلم ماجراجویی فانتزی تاریک با صحنه‌های فراوان خشونت و مبارزه است. این فیلم بر اساس داستان‌های عامه‌پسند نوشته‌شده در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ توسط رابرت ئی. هاوارد، که همچنین خالق کونان بربر است، ساخته شده است. خشونت فانتزی مداوم شامل مبارزه با شمشیر، بریدن، تکه‌تکه کردن و خون‌پاشی، و همچنین هیولا، مصلوب کردن و آدم‌ربایی زنان است. شخصیت اصلی در لحظه‌ای از ناامیدی به‌طور کامل مست می‌شود. زبان فیلم خیلی تند نیست اما شامل استفاده از کلمات «مسیح» و «خدا» (هم به‌صورت احترام‌آمیز و هم غیراحترام‌آمیز) و «جهنم» و «لعنت» است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

از میان فیلم‌های مختلف اقتباس شده از آثار رابرت ئی. هاوارد، نویسنده داستان‌های عامه‌پسند، سلیمان کین به‌طور قطع بهترین آن‌ها و در سطح فیلم «کونان بربر» محصول ۱۹۸۲ است. برخلاف بسیاری از کارگردانان، ام.جی. باسِت به نظر می‌داند که چگونه به درستی با این موضوع برخورد کند و با سبکی ظریف و در عین حال با صحنه‌های خونین و شوک‌آور کافی، تماشاگران را به هیجان آورد.باسِت گاهی اوقات ممکن است کمی بیش از حد پیش برود، مثل باران سیل‌آسا و گل و لای خاکستری که بخش عمده‌ای از فیلم را در بر می‌گیرد، یا صحنه‌ای که سلیمان مصلوب می‌شود. اما از طرف دیگر، هیچ نویسنده‌ای که به خود احترام بگذارد، هرگز قهرمان خود را به راحتی از مهلکه نجات نمی‌دهد. از نظر فیلمنامه، این فیلم ممکن بود بدون تمام داستان‌های گذشته و فلش‌بک‌ها هم ساخته شود، اما حتی با وجود آن‌ها، سلیمان کین هنوز احساس ساده‌شده‌ای دارد و کاملاً بر قهرمان آشفته‌اش تمرکز می‌کند، با این حال، فضای کمی برای شخصیت‌های فرعی وجود دارد. او فریبنده است؛ به راحتی می‌توان فهمید که چرا او یک قرن پیش تا این حد محبوب بود و چرا هنوز هم می‌تواند یک فیلم، یا مجموعه‌ای از فیلم‌ها را به دست بگیرد.