تعقیب پاپی

پاپی (ستاره تلویزیونی مکزیکی ادواردو وراستگویی) به طور موفقیت‌آمیزی سه زنی را که با آن‌ها قرار می‌گذاشته از وجود یکدیگر بی‌خبر نگه داشته تا زمانی که همگی تصمیم می‌گیرند تا او را همزمان غافلگیر کنند. آن‌ها سیسی (بازیگر کلمبیایی سوفیا ورگارا) هستند، که به نظر می‌رسد از چارو به عنوان یک زن آتشین‌مزاج با موهای بلند و تکان‌دهنده باسن تقلید می‌کند؛ لورنزا (بازیگر پورتوریکویی روزلین سانچز)، یک وکیل جدی و دوستدار شعر؛ و پاتریشیا (خواننده تکسی، جاسی ولاسکز)، یک دختر تازه‌وارد لوس با کارت‌های اعتباری پدرش و یک سگ کوچک بامزه. زمانی که آن‌ها متوجه می‌شوند او با هر سه آن‌ها قرار می‌گذاشته، از یکدیگر عصبانی می‌شوند، نه از او. در حالی که آن‌ها باید با هم همکاری کنند تا او را تا زمانی که از خواب ناشی از داروی آرام‌بخش بیدار شود پنهان نگه دارند، متوجه می‌شوند که از خودشان و یکدیگر بیشتر از چیزی که از او به دست می‌آوردند، به دست می‌آورند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چرا پاپی در تصمیم‌گیری مشکل داشت و چرا زنان همدیگر را مقصر می‌دانستند به جای اینکه او را مقصر بدانند.

والدین باید بدانند که این فیلم در مورد یک معشوق نامهربان است. یکی از شخصیت‌ها قرص و الکل را با هم مخلوط می‌کند (و وقتی بیهوش می‌شود، کسی آن را جدی نمی‌گیرد). شخصیت‌ها برای مقابله با مشکلات و ایجاد پیوند، الکل زیادی می‌نوشند. شخصیت‌ها دروغ می‌گویند و می‌دزدند بدون اینکه نگران عواقب آن باشند. اگرچه خوب است که شخصیت‌های اسپانیایی‌تبار را ببینیم که خدمتکار، دستیار یا قاچاقچی مواد مخدر نیستند، اما این تصاویر کلیشه‌ای است و فیلم شامل برخی کلیشه‌های زنان نیز می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

چیکیتا موز و فریتو باندیتو در مقایسه با کاریکاتورهای فرهنگ لاتین در این فیلم، ظریف بودند، اما به دلیل اینکه توسط لاتین‌ها ساخته شده است، ظاهراً همه چیز درست است. داستان اساساً یک کمدی موقعیت سنتی در مورد اشتباه گرفتن ساک‌های مشابه است که با طعم سالسا همراه است.تعقیب پاپی نشانه‌هایی از فرهنگ اسپانیایی دارد (همه هر روز می‌ایستند تا ستاره ستاره‌شناس والتر مرسادو را در تلویزیون تماشا کنند) اما بسیار کلی است، زیرا می‌خواهد از تقسیم مخاطبان خود با شناسایی شخصیت‌هایش به عنوان متعلق به فرهنگ خاصی اجتناب کند. نتیجه به سطحی‌گری یک سریال کمدی می‌رسد، بدون هیچ‌یک از طعم‌های قومی واقعی فیلم‌هایی مانند می فامیلیا یا واتس کوکینگ. و با مجبور کردن بازیگران جذابش به تلاش برای پنهان کردن حلقه‌های داستانی عجیب و غریب که با ژست‌های اغراق‌آمیز و فریادهای بیش از حد منطقی نیستند، استعدادهای آنها را هدر می‌دهد.