قلب دیوانه

بلیک بد (با بازی جف بریجز) خواننده موسیقی کانتری، روزی ترانه‌ای موفق داشت، اما حالا در بی‌نامی دست و پا می‌زند، در بارها و سالن‌های بولینگ می‌خواند، مدام مشروب می‌نوشد و از موفقیت شاگرد سابقش تامی سوئیت (با بازی کالین فارل) دل‌آزرده است. بعد از یکی از اجراهایش، بلیک با ژان کراداک (با بازی مگی جیلنهال) خبرنگار موسیقی ملاقات می‌کند و با او و پسر چهار ساله‌اش بادی ارتباط برقرار می‌کند. او موافقت می‌کند با تامی آشتی کند و در اجراهای بزرگ‌تری شرکت می‌کند، اما نمی‌تواند مشروب خوردنش را کنترل کند. در نهایت به ته خط می‌رسد، اما آیا می‌تواند زندگی‌اش را تغییر دهد؟ و اگر بتواند، با چه قیمتی؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد عواقب مصرف زیاد الکل صحبت کنند. آیا این موضوع منجر به اعتیاد به الکل می‌شود؟ عواقب بد مصرف الکل چیست؟ رسانه‌ها معمولاً مصرف الکل را چگونه به تصویر می‌کشند؟
• چگونه الکلی بودن بد بر روابط او با دیگران (از جمله تامی و جین) تأثیر می‌گذارد؟ و در مورد احساساتش نسبت به خودش چه؟

والدین باید بدانند که فیلم قلب دیوانه که پیرامون زندگی یک موزیسین میانسال (جف بریجز) و حرفه رو به افول او و مشکل بزرگ الکلی بودنش که به این شکست کمک می‌کند، به وضوح برای بزرگسالان ساخته شده است. مگر اینکه نوجوانان علاقه‌ای به موسیقی کانتری کلاسیک (یا به بازیگر کالین فارل، که نقش کوچکی در این فیلم دارد) داشته باشند، بعید است که مشتاق دیدن این فیلم باشند. در صورتی که مشتاق دیدن فیلم باشند، با خوراک فکری و موسیقی خوبی مواجه خواهند شد... و همچنین با زبانی بسیار تند (به خصوص در نیمه اول فیلم) و مصرف الکل فراوان (از جمله رانندگی در حالت مستی) تا زمانی که شخصیت اصلی فیلم با یک بیدارباش مهم مواجه می‌شود. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر با خبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

مانند یک آهنگ خوب کشوری، قلب دیوانه در بیشتر زمان اجرا، علی‌رغم مشکل شدید مصرف الکل شخصیت بد، حال و هوای جذاب و راحتی دارد. به همین ترتیب، هرگز مخاطب را با ملودرام بیش از حد به چالش نمی‌کشد؛ هر کدام از پیچش‌های داستان بسیار واقعی و ارگانیک اتفاق می‌افتند، گویی تداوم طبیعی شخصیت‌ها هستند.پل فروشنده واقعی اینجا است. او اجرای لایه لایه شگفت انگیزی ارائه می دهد، پر از شادی و درد و خستگی. حامیان جیک جیلنهال، فارل و رابرت دووال نیز عالی هستند -- پل، فارل و دووال حتی می توانند در حال خواندن آوازهای خودشان شنیده شوند. فیلم در قسمت آخر از ریل خارج می شود، زمانی که بد سرانجام به سمت بهبودی حرکت می کند؛ کمی سریع و مرتب و بیش از حد به خودش افتخار می کند. اما تا آن زمان، فیلم خوبی است.