بیست و دوم ژوئیه

در ۲۲ ژوئیه، کشتار واقعی ۷۷ نفر در سال ۲۰۱۱ بازسازی می‌شود، که بیشتر نوجوانان در یک اردوی تابستانی در جزیره‌ای خارج از اسلو، نروژ، توسط یک تروریست متعصب بودند. پل گرینگراس بر سه جنبه از این وقایع تراژیک تمرکز می‌کند: ویلجار هانسن (جوناس استرند گراولی) نوجوانی که به‌طور بحرانی مجروح شد و برای زنده ماندن مبارزه می‌کند؛ قاتل بی‌رحم که خود را جنگجویی برای یک هدف فاشیستی (نئونازی) می‌دانست؛ و نهادهای دولتی - از جمله نخست‌وزیر و سیستم قضایی - که مامور اجرای عدالت بودند. آندرس برینگ بریویک (آندرس دانیلسن لی) ابتدا یک ساختمان دولتی را منفجر کرد و هشت نفر را کشت، سپس با قایق به اردوگاهی پر از جوانان شاد رفت و با دقت استوایی، ۶۹ نفر از آنها را به ضرب گلوله کشت. صدها نفر دیگر در این دو مکان مجروح شدند. این وقایع تراژیک تنها بخش اول فیلم را تشکیل می‌دهند. آنچه پس از آن می‌آید، درام پس از فاجعه است: بهبودی شکننده ویلجار با خانواده دلسوزش و برادر کوچکتری که بدون آسیب جسمی در کنارش زنده مانده بود؛ رابطه پرتنش بریویک با وکیلش (جون اویگاردن) و درام دادگاه بعدی؛ و در نهایت، تعهد استوار نروژ به آگاهی از اینکه اخلاق و انسانیت باید در برابر تعصب همیشه هوشیار باشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در ۲۲ ژوئیه صحبت کنند. چون این یک داستان واقعی است، صحنه‌های بازسازی کشتار تا چه حد ناراحت‌کننده بودند؟ واکنش شما چقدر با واکنشی که در مواجهه با یک داستان تخیلی دارید، متفاوت است؟
• پل گرینگراس در مورد ساخت این فیلم می‌گوید: هدف این نیست که حملات را به صورت هیجان‌انگیز نشان دهیم. بلکه تلاشی است برای انجام کاری جدی. ما باید با این موضوع مواجه شویم تا مردم درک کنند که چه اتفاقی افتاده و در حال حاضر چه اتفاقی در حال وقوع است. آیا با دیدگاه او موافق هستید؟ آیا فکر می‌کنید او به هدفش دست یافت؟ چرا یا چرا نه؟
• دربارهٔ روابط ویلجار با دوستش لارا و برادر کوچکترش تورجه فکر کنید. هر کدام از آنها چگونه بر روند بهبودی ویلجار تاثیر گذاشتند؟ ویلجار چگونه بر روند بهبودی آنها تاثیر گذاشت؟
• در کجا می‌توانید در مورد رویدادهایی که این فیلم بر اساس آن‌ها ساخته شده است، اطلاعات بیشتری کسب کنید؟

در ۲۲ ژوئیه، یک مستند درام دربارهٔ رویدادهای غم‌انگیزی است که در سال ۲۰۱۱ در نروژ اتفاق افتاد، زمانی که یک تروریست نروژی ۷۷ نفر را قتل‌عام کرد، بیشترشان نوجوانانی بودند که در یک اردوی تابستانی در جزیره حضور داشتند. تمام کشتار در ابتدای فیلم اتفاق می‌افتد. مواد منفجره برای تخریب یک ساختمان دولتی منفجر می‌شوند؛ مردم فرار می‌کنند و زخمی می‌شوند. سپس قاتل مسلح در سفر بی‌رحمانه‌اش در اردوگاه دنبال می‌شود، و به سمت مردم شلیک می‌کند تا بکشد و زخمی کند. بچه‌ها تیرباران می‌شوند؛ اجساد خونین در سراسر مزارع و ساختمان‌های جزیره پراکنده‌اند؛ و جوانان وحشت‌زده برای نجات جان خود می‌دوند، پنهان می‌شوند، و پیدا و شلیک می‌شوند. صحنه‌های ناراحت‌کنندهٔ دیگر شامل نمای نزدیک از روش‌های جراحی و درمان زخم‌های خونین، و همچنین فلش‌بک‌های کوتاهی از رویدادهای وحشتناک است. فحاشی‌های گاه‌به‌گاه شامل کلمات فاک، شیت و هل است. این فیلم وحشتناکی است که بینندگان را از تصویری واضح از وحشیگری حمله محروم نمی‌کند، اما در عین حال با کنترل و بینش، در حالی که داستان پیش می‌رود، انسانیت قربانیان و خانواده‌هایشان را آشکار می‌کند، و همچنین یک سیستم سیاسی-قضایی را که در نهایت با افتخار رفتار کرد. این فیلم بر اساس کتاب یکی از ما، نوشتهٔ اسنه سیرستاد، فقط برای مخاطبان بالغ در نظر گرفته شده است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که پل گرینگرس این داستان واقعی را بازگو می‌کند، به‌خوبی از پیامدهای ساخت چنین فیلمی آگاه است و از محدودیت و همدردی با خانواده‌هایی که زندگی‌شان توسط یک قاتل متعصب به هم ریخته بود، استفاده می‌کند. هدف او واضح است: یادآوری پلیدی افراط‌گرایی سیاسی به عنوان نتیجه‌ای از دنیای ناپایدار. گرینگرس، آندرس برینگ بریویک را به عنوان نویدبخش خشم و ترس رو به رشدی می‌بیند که اکنون کشورهای به‌اصطلاح «عامه‌گرا» و جوامعشان را در بر می‌گیرد. او به اندازه مهارت در فیلم‌های اکشن (سه فیلم از مجموعه بورن) به خاطر بازگویی وقایع واقعی (کاپیتان فیلیپس، یکشنبه خونین) شناخته شده است، و این نویسنده-کارگردان بار دیگر در هر جنبه‌ای از فیلم‌سازی، برتری خود را به نمایش می‌گذارد. فیلم به زیبایی فیلم‌برداری، کارگردانی، تدوین و اجرا شده است. انتخاب بازیگران نروژی به جای ستارگان سینما، همانند تکیه بر رونوشت‌های دادگاه و شهادت خانواده‌ها، اصالت را به فیلم می‌بخشد. گرینگرس تصمیم گرفت بر ویلجار هانسن، جوانی که حضور او در دادگاه، رو در رو با مهاجمش، کشور را متحول کرد، تمرکز کند. این فیلم، با وجود اینکه اکثر بینندگان با تراژدی ۲۲ ژوئیه آشنا هستند، هیپنوتیزم‌کننده و پر از تعلیق است.