«نود دقیقه در بهشت»

در فیلم «نود دقیقه در بهشت»، دان (هایدن کریستنسن) کشیش مسیحی مومنی است که ادعا می‌کند در ۹۰ دقیقه‌ای که پس از یک تصادف وحشتناک نفس نمی‌کشید، به بهشت رفته است. او اجازه ورود از دروازه‌های درخشان بهشت را نیافت و به زندگی بر روی زمین بازگردانده شد، دوره‌ای که با بیش از یک سال درمان دردناک و نامطمئن برای ترمیم پایش و بازویش آغاز شد. او به افسردگی دچار می‌شود و از صحبت با دیگران امتناع می‌ورزد، حتی در یک مقطع از نفس کشیدن خودداری می‌کند که منجر به ذات‌الریه می‌شود. همسرش، اِوا (کیت باسورث)، از ناامیدی او رنج می‌برد. دوستانش برایش دعا می‌کنند. کشیش بازنشسته‌ای که جایگزین او شده، به او توصیه می‌کند که خود را جمع و جور کند و اجازه دهد عزیزانش برایش کاری انجام دهند، زیرا تنها چیزی که در این دوران سخت می‌توانند ارائه دهند، عشق و خدمت آنهاست. به تدریج، او سعی می‌کند اجازه دهد دیگران به او کمک کنند، و در این فرایند، از نظر جسمی بهبود می‌یابد و هدف جدیدی در زندگی خود پیدا می‌کند. در پایان فیلم، او جوانی را در صندلی چرخدار می‌بیند که دستگاه دردناکی به پایش متصل است، همان دستگاهی که دان برای یک سال به پایش متصل بود. دان به او دلداری و حمایت می‌دهد.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد قدرت دعا صحبت کنند که در فیلم "نود دقیقه در بهشت" به آن اشاره شده است. آیا فکر می‌کنید دعا برای دان به بهبودی او کمک کرد؟ آیا معتقدید که دعا باید برای بهبود جهان در سایر جنبه‌ها نیز مورد استفاده قرار گیرد؟»
• «دون چگونه از طریق این حادثه آموخت سخاوتمندتر باشد؟ چرا کسی که بیمار و رنجور است ممکن است کمک عزیزان خود را که می‌خواهند حمایت‌اش کنند، رد کند؟»
• «دون نگران بود که اگر به کسی بگوید به بهشت رفته، فکر کنند دیوانه است. اگر دوستی به شما بگوید که به بهشت رفته و برگشته، شما چه واکنشی نشان می‌دهید؟»

«والدین باید بدانند که فیلم ۹۰ دقیقه در بهشت، یک اثر سینمایی با موضوع مسیحی است که بر اساس خاطرات پرفروش دون پایپر، کشیشی که در یک تصادف با یک کامیون هجده چرخ به شدت مجروح شد و به مدت ۹۰ دقیقه به‌طور موقت فوت اعلام شد، ساخته شده است. صحنه تصادف و صورت خونین و کبود پایپر در فیلم نشان داده می‌شود. او توضیح می‌دهد که پس از بازگشت به زندگی، با سختی توانست با عزیزانش ارتباط برقرار کند، زیرا در آن ۹۰ دقیقه، نگاهی به بهشت انداخته بود و بازگشت به درد و رنج زندگی برایش ناامیدکننده بود. در بخشی از فیلم، به یکی از شخصیت‌ها مرفین داده می‌شود تا دردش تسکین یابد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

در حالی که داستان جذاب است، فیلم‌سازی آن نامنسجم به نظر می‌رسد. دون، افسرده و بدون اراده برای زندگی، گویی در آستانه مرگ قرار دارد، زیرا با لجاجت از تنفس عمیق خودداری می‌کند، علی‌رغم توصیه‌های پزشک و همسر دلسوزش. 90 دقیقه در بهشت به عنوان نقطه‌ای دراماتیک در داستان معرفی می‌شود که می‌تواند به مرگ او منجر شود. در واقع، اندکی پس از آن، او به ذات‌الریه دوگانه مبتلا می‌شود، که حکم مرگ به نظر می‌رسد. در حالی که مخاطب در انتظار اتفاقات بعدی است، نه از تنفس و نه از ذات‌الریه دیگر سخنی به میان نمی‌آید، و به نظر می‌رسد سلامتی او بهبود می‌یابد. به همین ترتیب، دوست صمیمی او، دیوید، در بیمارستان به او سر می‌زند و قول می‌دهد که برای شفای دون دعا کند. ما شاهد دعا کردن مردم هستیم، و این پایان آن خط داستانی است. دیوید در انتهای داستان برای شنیدن صحبت‌های دون در مورد بهشت برای اولین بار، به صورت مختصر ظاهر می‌شود و به سرعت در میانه صحنه ناپدید می‌شود. وکیلی فریبکار در طول داستان رفت و آمد می‌کند، در حالی که ایوا تلاش می‌کند تا قبض‌ها را پرداخت کند، اما این موضوع نیز هیچ نتیجه‌گیری مفیدی در روایت داستان ندارد. در اوایل داستان، دون اشاره می‌کند که جریمه اخیر ترافیک به دلیل نبستن کمربند ایمنی، عادت او را تغییر داده و این "تصمیم مهمی" بوده است، که گویی پیش‌بینی عمدی است، اما دیگر هیچ‌گاه به آن اشاره نمی‌شود.«این فیلم دو صحنه‌ی تأثیرگذار دارد: یکی زمانی که دخترش او را از صندلی چرخدارش بلند می‌کند تا در مهمانی با او "رقص" کند، و دیگری زمانی که او با کمک عصا ایستاده است و در کلیسا جوانی را در صندلی چرخدار می‌بیند که همان دستگاه دردناک کشش استخوان را به پا دارد که پای دان را نجات داد. دان به او می‌گوید که درد او را درک می‌کند و این نشان می‌دهد که کمک به دیگران برای غلبه بر موانع، هدف جدید دان در زندگی است.»