به نام خدا

میسون هفده ساله (پاتریک دیویس) سال‌هاست که در خانه‌های مختلف سرپرستی زندگی کرده است. در اولین روزی که با خانواده جدیدش بود، از خانه بیرون زد و به یک مغازه محله‌ای خسارت زد. حالا بد رفتاری‌های او او را در آستانه فرستاده شدن به بازداشتگاه نوجوانان قرار داده است. خانواده جدید سرپرستی او را با عدم تسلیم شدن در مقابل او و مصمم بودن به کمک به او برای پیدا کردن راه درست غافلگیر می‌کنند. اما وقتی او راه درست را پیدا کرد، آیا قدم‌های اول را برخواهد داشت؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهمیت احترام گذاشتن به یکدیگر صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این موضوع به اندازه‌ای مهم است که بتواند موضوع یک فیلم کامل باشد؟ چرا، یا چرا نه؟
• رهبر گروه درمانی می‌گوید که قوانین بسیاری از جوامع بر اساس ده فرمان است. اما در مورد جوامع و فرهنگ‌هایی که هرگز از ده فرمان آگاهی نداشته‌اند چه؟ فکر می‌کنید چه قوانینی با آن‌ها مشترک داریم و چرا؟
• میسون فقط به کسی نیاز داشت که به او اعتماد کند و فرصتی دوباره به او بدهد. آیا تا به حال به فرصتی دوباره نیاز داشته‌اید، یا فرصتی دوباره به کسی داده‌اید؟ چه اتفاقی افتاد؟

در نام خداوند، پیام‌هایی مبتنی بر ایمان را به نوجوانان و جوانان ارائه می‌کند که نشان‌دهنده اهمیت احترام به دیگران و خداوند به عنوان راهی برای ستایش خداوند و جلب احترام دیگران است. این محتوا برای همه سنین مناسب است، اما کودکان کوچک‌تر نمی‌توانند با مشکلات یک نوجوان ۱۷ ساله تحت سرپرستی ارتباط برقرار کنند. سایر شخصیت‌ها الگوهایی قوی از مراقبت، راهنمایی معنوی، مشارکت والدین، وفاداری خانوادگی و پشتکار در شرایط دشوار ارائه می‌دهند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

به نام خدا پیام مهمی را به نوجوانان درباره احترام به دیگران منتقل می‌کند اما فرصتی را برای تاثیرگذاری عمیق از دست می‌دهد. در عوض، فقط به تکرار مکرر دستور "احترام بگذارید" می‌پردازد. حتی به شکل موعظه ارائه می‌شود. علاوه بر اهمیت موضوع خدا، تنها تلاش برای انتقال عمق واقعی پیام فیلم، شامل واکنش‌های تاییدآمیز و متفکرانه است. داستان به درستی توسعه نمی‌یابد و به جای آن، مِیسون به ناگهان به بینش و درک می‌رسد، بدون اینکه چیزی در بین باشد تا نشان دهد چگونه به آن رسیده است. بهترین چیزی که می‌توان درباره بازیگری گفت این است که برخی از آن بد نیست؛ متاسفانه، بیشتر آن ضعیف است. فیلمسازان موفق می‌شوند فیلم را کاملا پاکیزه و بدون عیب نگه دارند، اما در این فرایند، چیزی برای جذب مخاطب ارائه نمی‌دهند.