چقدر سبزو پرطراوت بود دره ما

هیو مورگان (رودی مک‌داول) به گذشته و دوران کودکی خود در اواخر دهه ۱۸۰۰ و اوایل ۱۹۰۰ فکر می‌کند و به یاد می‌آورد که چگونه دره من سرسبز بود، قبل از اینکه سال‌ها استخراج زغال‌سنگ خانواده‌اش را تحت تأثیر قرار دهد و شهر کوچک ولزی‌شان را دگرگون کند. با وجود فراز و نشیب‌ها، غم و شادی، سختی و رفاه، پیوندهای خانوادگی قوی مورگان‌ها را حفظ می‌کند. زمان می‌گذرد، عزیزان به سواحل دوردست سفر می‌کنند و پسری جوان با خاطرات عزیزان و مکان‌هایی که در قلبش جای دارند، بزرگ می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد راه‌هایی که سریال «چقدر دره‌ی ما سرسبز بود» همبستگی خانوادگی را به تصویر می‌کشد، صحبت کنند. چه چیزی خانواده مورگان را در زمان‌های سخت سرپا نگه می‌دارد؟
• از زمان اکران این فیلم، شیوه برخورد مدارس و خانواده‌ها با قلدری چگونه تغییر کرده است؟ آیا هیو آن را به درستی مدیریت کرد؟ شما چه کاری انجام می‌دادید؟
• چه چیزی باعث می‌شود یک فیلم به یک «کلاسیک» تبدیل شود؟ آیا فیلم‌های جدید یا اخیر را دیده‌اید که فکر می‌کنید به کلاسیک‌هایی در آینده تبدیل خواهند شد؟

چقدر سبزم بود دره من" یک شاهکار آرام و سیاه و سفید از جان فورد، کارگردان آمریکایی، در سال 1941 است. این فیلم در مورد یک خانواده بزرگ ولزی است که در معدن کار می‌کنند و در آستانه قرن جدید، فراز و نشیب‌های زندگی را تجربه می‌کنند. این فیلم پیام‌های مثبت و مضامین قوی زیادی درباره پیوندهای خانوادگی و اجتماعی دارد و نشان می‌دهد که مردم و مکان‌ها چگونه در دوران خوب و بد تغییر می‌کنند. چند صحنه درگیری فیزیکی وجود دارد که پس از آن صورت‌هایی خونین نشان داده می‌شود. همچنین یک معلم سختگیر با کلمات خود کودک را آزار می‌دهد و با چوب به او ضربه می‌زند. صحنه‌هایی از افتادن در یخ و ریزش معدن ممکن است ترسناک باشد و شخصیت‌های مهمی در فیلم می‌میرند. این فیلم برای همه سنین مناسب است، اما ممکن است برای کودکان زیر 10 سال جذاب نباشد.

مطالعه‌ی آرام و عاشقانه‌ی کارگردان افسانه‌ای، جان فورد، درباره‌ی شخصیت‌پردازی، خانواده و جامعه، تصویری تکان‌دهنده از یک مکان در زمان و مردمانی که در آن زیسته‌اند، ارائه می‌دهد. گفته می‌شود که فورد بارها گفته است که «چقدر دره‌ی من سبز بود» فیلم مورد علاقه‌اش بوده است و دلیل آن آشکار است. بازی‌های فوق‌العاده‌ی گروه بزرگی از شخصیت‌های رنگارنگ، مناظر زیبا و خیره‌کننده که هنرمندانه به سیاه‌وسفید عکاسی شده‌اند و داستانی احساسی و نوستالژیک با میزان مناسبی از تلخی و شیرینی، این فیلم را به انتخابی عالی برای تماشای خانوادگی تبدیل کرده است.این فیلم فوق‌العاده است، اما احتمالاً توجه کودکان کوچک‌تر را جلب نمی‌کند یا نمی‌تواند آنها را درگیر خود کند. ریتم آرام، فضای آرام، آوازهای زیاد (به زبان ولشی) و مسائل بزرگسالانه‌ای مانند سختی، تشکیل اتحادیه، ازدواج بی‌عشق و ریاکاری مذهبی برای کودکان پیچیده است. اما نوجوانان و بزرگسالان از دیدن داستان از چشم‌های هیو مورگان لذت خواهند برد. تعجب نکنید اگر شما و آنها چند بار نیاز به دستمال کاغذی پیدا کنید، زیرا پیوندهای خانواده، ایمان و جامعه مورد آزمایش قرار می‌گیرند و قوی‌تر از قبل ظاهر می‌شوند.