قطار سریع‌السیر

اکسپرس داستان ارنی دیویس (با بازی راب براون) را روایت می‌کند، اولین آمریکایی آفریقایی‌تبار که موفق به کسب جایزه معتبر هیسمن برای برتری کلی در فوتبال کالج شد. این فیلم زندگی دیویس را از دوران کودکی در المیرا، نیویورک، در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ دنبال می‌کند؛ دیویس که توسط پدربزرگ و مادربزرگش بزرگ شده بود، با درخشش در دبیرستان موفق به دریافت بورسیه تحصیلی از دانشگاه سیراکیوز تحت هدایت مربی بن شوارتزوالدر (با بازی دنیس کواید) شد. فیلم بر فصل ۱۹۶۰ دیویس تمرکز دارد، فصلی که او نه تنها سیراکیوز را به قهرمانی ملی رساند، بلکه با نژادپرستی و نفرت نیز مواجه شد، زمانی که سیراکیوز در ایالت‌های جنوبی مانند ویرجینیای غربی و تگزاس بازی می‌کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش‌های تاریخی فیلم در مورد نژاد و حقوق مدنی صحبت کنند. آمریکا از زمان دوره‌ای که در فیلم به تصویر کشیده شده، چگونه پیشرفت کرده است، زمانی که جداسازی و نژادپرستی آشکار فراگیر بود؟ چگونه پیشرفت نکرده است؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد جذابیت فیلم‌های ورزشی الهام‌بخش بحث کنند. آیا این فیلم‌ها راهی عالی برای بررسی تاریخ و رفتار انسان هستند، یا راهی آسان برای فیلمسازان به دلیل کلیشه‌ها و لحظات آشنای آن‌ها؟

والدین باید بدانند که این فیلم — که در ابتدا درجه‌بندی PG-13 داشت و برای دریافت درجه‌بندی PG مجدداً ویرایش شد — حول مسئله نژاد در آمریکا در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ می‌چرخد و مملو از توهین‌های نژادی و نگرش‌های نژادپرستانه است. همچنین مقداری خشونت در آن وجود دارد — از جمله صحنه‌های فوتبالی که با شدت و خشونت همراه است و همچنین ترفندهای کثیفی مانند دستور مربی به بازیکنانش برای ضربه زدن به حریف در محل آسیب‌دیدگی. همچنین صحبت‌های تند و تیز مربی فوتبال و تصاویری از جداسازی و شکاف نژادی در جنوب آمریکا در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم‌های ورزشی الهام‌بخش و بر اساس داستان‌های واقعی به نظر فراوان می‌آیند، اما وقتی خوب ساخته شوند، ارزش خود را دارند. فیلم اکسپرس به کارگردانی گری فلدر، کمی طولانی و شاید بیش از حد کارگردانی شده است، اما نیروی قدرتمند داستان دیویس، فیلم را در لحظات کند پیش می‌برد، و صداقت و تفکر عمیق فلدر و چارلز لیویت، نویسنده فیلمنامه، در فیلم به خوبی نمایان است و از طریق برخی از انتخاب‌های دوربین و کارگردانی پرزرق و برق، درخشش خود را نشان می‌دهد.بازیگران فیلم نیز عالی هستند، به خصوص براون؛ او موفق می‌شود دیویس را باوقار اما نه خسته‌کننده، اصولی اما نه موعظه‌گر نشان دهد -- و او به‌طور کامل برتری دیویس در ورزش‌های واقعی زندگی‌اش را در بازسازی فیلم از بازی‌های گذشته به فروش می‌رساند. کواید نیز به عنوان شوارتزوالدر، مردی هم سرد و هم دلسوز، متمرکز بر فوتبال و در عین حال آگاه از دنیای خارج از آن، فوق‌العاده است. فیلم مانند حرکت در زمین فوتبال به جلو می‌رود -- از کودکی تا موفقیت‌های اولیه، از هیجان اولیه تا ناکامی‌های غیرمنتظره، همه منجر به بازی بزرگ و اتفاقات واقعی و تراژیک زندگی می‌شوند. در عین حال، استعداد همه کسانی که درگیر هستند، تماشای بازیگران و عوامل فیلم در لحظه‌هایی که از فیلم انتظار دارید را آسان می‌کند. اکسپرس به اندازه‌ای ظریف یا خاص نیست که می‌تواند باشد، اما در عین حال تصور اینکه تحت تأثیر مبارزات و داستان واقعی دیویس قرار نگیرید، دشوار است.