چشم آسمان ناظر

ژنرال و سرهنگ بریتانیایی (با بازی آلن ریکمن در آخرین نقش آفرینی اش و هلن میرن) به دنبال زنی انگلیسی هستند که به گروهی تروریستی در کنیا پیوسته است. با استفاده از عوامل میدانی و پهپادها، آنها موفق به ردیابی او و همدستانش در خانه ای در نایروبی می شوند. آمریکایی ها نیز می خواهند او و همدستانش را دستگیر کنند؛ آنها هم در فهرست ترور آمریکا قرار دارند. در حالی که هر دو کشور به صورت محرمانه برای هماهنگی حمله پهپادی تلاش می کنند، خلبان و کمک خلبان آمریکایی (با بازی آرون پال) که مسئول کنترل سلاح هستند، دختر جوانی کنیایی (با بازی عایشه تاکو) را در منطقه هدف می بینند که نان می فروشد. آیا باید شلیک کنند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «چشم در آسمان» صحبت کنند. این خشونت را با آنچه در فیلم‌های جنگی دیگر دیده‌اید، چگونه مقایسه می‌کنید؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• فیلم در مورد استفاده از پهپادها در جنگ چه نظری دارد؟ آیا موافق یا مخالف آن است؟ چه چیزی این موضوع را پیچیده می‌کند؟ فیلم چگونه هزینه‌های انسانی جنگ را نشان می‌دهد؟
• فیلم چگونه تصمیمات سطح بالا در مورد حملات پهپادی را به تصویر می‌کشد؟ چه چیزی یاد گرفتید که قبلا نمی‌دانستید؟ چگونه سیاست و روابط عمومی بر تصمیماتی مانند آنچه در اینجا گرفته می‌شود، تأثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که فیلم چشم در آسمان، فیلمی پرتنش و تاثیرگذار است در مورد ساعاتی پیش از حمله پهپاد نظامی و فرآیند پیچیده و دلخراش (و انتخاب‌های اخلاقی دشوار و پیچیده) که در تصمیم‌گیری برای حمله و زمان آن دخیل است. با بازی هلن میرن، آرون پال و آلن ریکمن، این فیلم بسیار مهیج است و تماشای آن برای بینندگان جوان ممکن است خسته‌کننده و ناراحت‌کننده باشد. انتظار انفجار و پیامدهای آن (برخی از اجساد/اعضای سوخته نشان داده می‌شود) را داشته باشید، همچنین صحنه‌هایی از تروریست‌ها در حال آماده شدن برای حمله و نظامیان در حال تهدید و شلیک به دشمنان. همچنین گاهی اوقات الفاظ زشت و تند، از جمله «لعنتی» به کار می‌رود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

سفت، پرتنش و تند، چشم در آسمان، بررسی منضبط و روشنگرانه‌ای است از آنچه که مقامات نظامی و سازمان‌های خبری اغلب به آن «خسارات جانبی» می‌گویند. اما به جای فروبردن فیلم در طرح‌های افراطی و بدل‌کاری‌های پرزرق و برق کامپیوتری، فیلم‌سازان مفهومی را می‌گیرند - جنگ پهپادی در پایگاه‌های تروریستی - و آن را به سطح انسانی می‌رسانند با فیلتر کردن آن از دید مقامات نظامی و دولتی رده‌بالا که باید با روابط بین‌الملل و سیاست‌های محلی دست و پنجه نرم کنند تا به تصمیماتی برسند که منجر به گرفتن جان انسان‌ها می‌شود.تجربیات سربازانی که ماشه را می‌کشند و شهروندانی که در میان شورشیان و کسانی که سعی در متوقف کردن آنها دارند گیر افتاده‌اند، به یک اندازه مهم است. ریکمن، که قبل از اکران فیلم درگذشت، ما را به یاد می‌آورد که چرا او بسیار مورد احترام و ستایش است، در حالی که میرن و پل، در نقش سرهنگ بریتانیایی و خلبان آمریکایی که کنترل پهپاد را بر عهده دارند، در آنچه به طور اساسی یک کلاس استادانه در بازیگری دقیق و ماهرانه است، به رقابت می‌پردازند.