نانسی درو

بر اساس مجموعه کتاب‌های معمایی برای خوانندگان جوان، نانسی درو با کارآگاه نوجوان در روزگار ما همراه می‌شود، زمانی که نانسی (با بازی کندی مک‌من) بعد از دبیرستان، یک سال تحصیلی اجباری را پشت سر می‌گذارد. محبوبیت و نمرات او پس از مرگ مادرش کاهش یافته است، و اگرچه نانسی هنوز با پدرش کارسون (اسکات ولف) زندگی می‌کند، نمی‌توان گفت که این روزها رابطه‌ای صمیمی با هم دارند. برای تامین مخارج زندگی، نانسی در رستوران دریایی کنار ساحل به نام The Claw به عنوان پیش‌خدمت کار می‌کند، که متعلق به یکی از همکلاسی‌های قدیمی دبیرستانش، جرج (با بازی لیاه لوئیس) است، که همچنین یک ظرفشوی معتاد به نام ایس (با بازی الکس ساکسون) و یک دختر ثروتمند به نام بس (با بازی مدیسون جیزانی) را استخدام کرده است. اما در یک شب معمولی، تیفانی هادسون (با بازی سیناد کری)، یک زن جامعه‌شناس معروف، در بیرون رستوران به قتل می‌رسد و افسران پلیس محلی مظنون هستند که قاتل در رستوران کار می‌کرده است. آیا نانسی می‌تواند معمای قتل تیفانی را حل کند و بفهمند که چرا این مرگ، روح بی‌قرار یکی دیگر از ساکنان قدیمی هورس شو بی را آشفته کرده است؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اقتباس‌های اخیر از کتاب‌ها به سریال‌هایی مثل ریوردیل، ماجراهای ترسناک سابرینا و آن با حرف E صحبت کنند. چرا این نوع اقتباس‌ها رو به افزایش است؟ آیا سازندگان امیدوارند که مجموعه‌ای محبوب از کتاب‌ها مخاطبان خود را به همراه داشته باشد؟ آیا امیدوارند به بینندگان با سنین مختلف جلب توجه کنند؟ چه انگیزه‌های دیگری ممکن است وجود داشته باشد؟
• آیا کتاب‌های نانسی درو را خوانده‌اید؟ اگر خوانده‌اید، آیا این پیش‌زمینه باعث می‌شود بیشتر از این نمایش لذت ببرید یا نه؟ آیا بهتر است بدون پیش‌زمینه به تماشای یک نمایش بنشینید یا اینکه بهتر است قبل از تماشا، اطلاعاتی درباره شخصیت‌ها و محیط داستان داشته باشید؟
• یک رویکرد مدرن رایج در به روز رسانی کتاب های کلاسیک، افزایش محتوای بالغانه است: یعنی افزودن صحنه های جنسی، مواد مخدر و خشونت. میزان محتوای بالغانه در مجموعه نانسی درو تا چه حد است و با دیگر سریال های مشابه برای مخاطبان نوجوان چگونه مقایسه می شود؟

والدین باید بدانند که سریال نَنسی درِو بر اساس مجموعه داستان‌های معمایی کلاسیک ساخته شده است، اما محتوای آن برای مخاطبان بالغ‌تر از کتاب‌ها در نظر گرفته شده است. نَنسی به عنوان دانشجوی دانشگاه (با بازی کندی مک‌من ۲۲ ساله) به تصویر کشیده شده و سایر شخصیت‌های اصلی نیز در همین سن هستند. معمای اصلی که نَنسی و دوستانش باید حل کنند، شامل قتل است که به نظر می‌رسد با یک داستان ترسناک محلی مرتبط است. بینندگان تصاویری مرتبط با هر دو موضوع می‌بینند: ارواح پوشیده در حجاب، زنی که از صخره سقوط می‌کند، و زنی دیگر که روی زمین افتاده و مرده است. اگرچه اجساد به طور کامل نشان داده می‌شوند، اما خون و صحنه‌های دلخراش قابل توجهی وجود ندارد. مادر یکی از شخصیت‌های اصلی درگذشته است؛ مرگ او نشان داده نمی‌شود، اما بینندگان بخشی از مراسم تشییع جنازه و عکسی از مادر را می‌بینند که رنگ پریده و بیمار به نظر می‌رسد. انتظار می‌رود محتوای جنسی بالغانه‌تری نسبت به کتاب‌ها وجود داشته باشد؛ نَنسی با دوست پسرش رابطه جنسی دارد، و یک تریلر به صورت ریتمیک حرکت می‌کند، و سپس شخصیت‌ها لباس‌های خود را مرتب می‌کنند. همچنین صحنه‌های بوسیدن عاشقانه وجود دارد. استفاده از زبان نامناسب کم است: کسی به عنوان "badass" خطاب می‌شود و شخصیتی می‌پرسد "what the hell؟" شخصیت‌ها شجاعت و پشتکار خود را در تحقیقات یک معمای جنایی نشان می‌دهند، اما این پیام‌ها به دلیل شخصیت‌پردازی ضعیف، گیج‌کننده است. یکی از شخصیت‌ها به عنوان مصرف‌کننده مواد مخدر به تصویر کشیده شده و دیگران نوشیدنی الکلی مثل آبجو و شراب می‌نوشند (اما کسی مست به نظر نمی‌رسد).

این مجموعه، که بر اساس کتاب‌های کلاسیک دخترانه کارآگاه نوجوان ساخته شده، دارای همه عناصری است که آن را به یک سریال نوجوان پرحرارت سی‌دابلیو تبدیل می‌کند، اما در نهایت آنقدرها هم جذاب نیست. بازیگران به نظر می‌رسد که برای عکسی دستکاری‌شده با فتوشاپ انتخاب شده‌اند. در این سریال، پدری حضور دارد که توسط یک بازیگر سابق سریال‌های نوجوان ایفا می‌شود (اسکات ولف در اینجا) که بلافاصله بخشی از مخاطبان را به انجام محاسباتی واداشته (بله، اسکات ولف در ۵۱ سالگی به اندازه کافی مسن است تا پدر ۲۲ ساله مک‌من باشد). به نانسی و سایر بازیگران عیب‌هایی (قابل بخشش) داده شده و مکانی برای گذراندن اوقات فراغت (رستورانی ساحلی با غذاهای دریایی به نام "کلَو" که بیشتر بازیگران در آن کار می‌کنند). و معماها و رازهای قدیمی نانسی درو که اغلب حول بستگان حیله‌گر و یا شرکای تجاری طماع می‌چرخید، به قتل و جنایتی با ارواح سرگردان ارتقا یافته است.همه‌چیز احساس می‌شود مثل ریوردیل، و تقلید از جایی که ریوردیل نوآورانه به نظر می‌رسید: مثل اینکه کسی نسخه‌ای کمتر هنری از توئین پیکس ساخته باشد. جاذبه نانسی درو این بود که او دختری سرزنده در زمانی بود که دختران بسیار تشویق می‌شدند که آن‌طور نباشند، پرسشگر سوالات دشوار و کشف‌کننده طرح‌های پیچیده. وقتی نانسی مک‌من با چراغ قوه به خانه یک مظنون می‌رود و فوراً یک محفظه مخفی پیدا می‌کند، ما احساس می‌کنیم که جادوی سیاه قدیمی در حال رخ دادن است. اما در نهایت شخصیت‌ها کسل‌کننده و قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسند، درام کهنه و تکراری به نظر می‌رسد، و تزئینات ماوراءالطبیعه به نظر می‌رسد که به زور در داستان قرار گرفته‌اند. اگر بینندگان تصمیم بگیرند وقت آزاد گذرای خود را صرف تماشای یک نمایش دیگر کنند، تعجب‌آور نخواهد بود.