کودک مریخی

بچه‌ها از مریخ هستند و والدین از، خب، زهره. این فرضیه پشت فیلم «کودک مریخی» است، فیلمی به کارگردانی منو مِیِس بر اساس رمان کوتاه دیوید جرولد. این درام-کمدی دنباله‌رو اتفاقاتی است که برای دیوید گوردون (جان کاساک)، نویسنده موفق داستان‌های علمی-تخیلی، می‌افتد که دو سال بعد از مرگ همسرش، پسری به نام دنیس (با بازی بابی کولمن) را به فرزندخواندگی می‌پذیرد. دنیس که توسط والدینش رها شده، بسیار مضطرب‌تر از همسالان خود است. او به زبان خودش صحبت می‌کند، وارونه آویزان می‌شود، فقط سرلاک می‌خورد، بیشتر اوقات در یک جعبه زندگی می‌کند چون از خورشید می‌ترسد (دیوید اعتماد او را با فراهم کردن مقدار زیادی ضدآفتاب و بعداً با آموزش نکات بیس‌بال جلب می‌کند)، و تقریباً از همه دزدی می‌کند. اوه، و ادعا می‌کند که از مریخ است. به زودی، دیوید برای مشورت به خواهرش لیز (جوان کاساک) و بهترین دوست همسرش هارلی (آماندا پیت) متوسل می‌شود و در این فکر است که آیا درگیر ماجرایی فراتر از حد توانش شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد متفاوت بودن صحبت کنند. آیا واقعاً متمایز بودن از دیگران باعث می‌شود احساس کنید از سیاره‌ای دیگر هستید؟ بچه‌ها: آیا تا به حال این احساس را داشته‌اید؟ چطور با آن کنار آمدید؟ آیا شبیه‌تر بودن به همسالان آسان‌تر است؟ چرا و چرا نه؟ چگونه می‌توانید به فردیت خود افتخار کنید اگر بچه‌های دیگر شما را به خاطر متفاوت بودن مورد تمسخر قرار دهند؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا والدین و فرزندان اغلب در فیلم‌ها در تضاد نشان داده می‌شوند. آیا واقعاً آن‌قدر متفاوت هستند؟ به چه صورت؟ چرا این موضوع خوراک مناسبی برای هالیوود است؟

والدین باید بدانند که اگرچه در این درام خانوادگی با بازی‌های خوب، زبان، سکس و خشونت بسیار کمی وجود دارد، اما با برخی موضوعات جدی سر و کار دارد -- از جمله مرگ (هم انسان‌ها و هم حیوانات خانگی) و رها شدن -- که برای بینندگان جوان سنگین است و ممکن است به راهنمایی نیاز داشته باشند تا آنچه را که می‌بینند درک کنند. والدین در حال بحث در مورد ناراحتی‌هایشان با فرزندان و فریاد زدن بر سر آنها نشان داده می‌شوند، و فرزندان در حال آزار و اذیت و مسخره کردن شخصیت اصلی و خواندن او به عنوان "عجیب" نشان داده می‌شوند. برخی از نوشیدن‌های اجتماعی، اما فقط در میان بزرگسالان. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

قسمتی درباره یک پسر و قسمتی درباره موجود فرازمینی، فرزند مریخی تلاش می‌کند تا حس رازآلود بودن را با این پیشنهاد حفظ کند که شاید دنیس واقعا از مریخ باشد. (او آرزوهایی دارد که به نظر می‌رسد برآورده می‌شوند.) هرچند این موضوع ممکن است جالب باشد، اما حواس تماشاگر را از سوالات جالب‌تر فیلم پرت می‌کند: آیا پدر و مادر بودن ارزش دردسرهایش را دارد؟ آیا انتظارات زیادی از کودکان داریم؟ و آیا ما همه فقط سیاره‌های جدا از هم در یک جهان وسیع هستیم که باید به هم بپیوندیم تا خودمان را از انقراض نجات دهیم؟فیلم کارگردان میجس از بازی‌های قدرتمند و تاثیرگذاری بهره می‌برد اما از فیلمنامه‌ای دو قطبی رنج می‌برد که از لحن احساسی به شربت‌گونه و بالعکس تغییر می‌کند و گفتگوهای آن گاهی بسیار واضح و آشکار هستند. دیوید به طور مداوم به دنیس می‌گوید که خودش باشد، در حالی که در واقعیت انتظار دارد پسرش با نظم نوین جهانی هماهنگ شود. شخصیت روانپزشک بیشتر به یک کاریکاتور شبیه است تا یک روانپزشک باهوش و همدل که انتظار می‌رود در مورد فرزندخواندگی تصمیم بگیرد. و یک صحنه فوق‌العاده دراماتیک در دو سوم فیلم، مصنوعی به نظر می‌رسد، گویی برای ایجاد لحظه‌ای از ارتباط بین دیوید و دنیس قرار داده شده است. با این حال، آیا می‌توان بازیگر طبیعی‌تری از جان کاساوتز یافت؟ اخیراً در چند فیلم ضعیف بازی کرده است، و اگرچه کودک مریخی به خوبی فیلم بگو هرچه می‌خواهی بگو نیست، اما قطعاً گامی در جهت درست است.