همیشه

هنری مورگان (با بازی ایوان گرافود) مردی با رازی است: از زمان تولدش بیش از ۲۰۰ سال می‌گذرد و نمرده است. زندگی ابدی آن‌طور که فکر می‌کنید نیست. او شاهد پژمردن و مرگ همه کسانی بوده که دوستشان داشته، در حالی که خودش به زندگی ادامه داده و هر بار که «کشته» شده، زنده، و عریان، از آب بیرون آمده است. اما این بار فکر می‌کند که شاید به راز زندگی بی‌پایان خود پی برده باشد، در حالی که یک شرور مرموز او را تعقیب می‌کند و به نظر می‌رسد که بیشتر از آن‌چه باید در مورد او می‌داند. او همچنین شغل جانبی جالبی به عنوان پزشک قانونی در خدمت اداره پلیس نیویورک دارد، تحت نظارت جو مارتینز (با بازی آلانا دِ لا گارزا) که خودش هم اخیراً بیوه شده است. وقتی او از راز مورگان باخبر می‌شود، یکی از تنها دو نفری در جهان می‌شود که از این راز آگاهند، از جمله تنها دوست مورگان، راننده تاکسی ایب (با بازی جاد هیرش). صبر کنید، سه نفر، چون تعقیب‌کننده مورگان به تازگی یک بسته مرموز برای او فرستاده است...

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مفهوم جاودانگی در سریال Forever بحث کنند. آیا دکتر هنری مورگان از جاودانگی خود خوشحال است؟ آیا از جاودانگی لذت می‌برید؟ چرا بله و چرا خیر؟ به نظر شما چرا دکتر مورگان پیر به نظر نمی‌رسد؟ چرا یک برنامه تلویزیونی چنین ویژگی را برای ستاره خود می‌خواهد؟
• فورِور ترکیبی از دو ژانر محبوب تلویزیونی است: سریال‌های پلیسی و فانتزی. آیا می‌توانید سریال‌های دیگری از این دو ژانر نام ببرید؟ فورِور چگونه به این سریال‌ها شباهت دارد؟ و چه تفاوت‌هایی با آن‌ها دارد؟
• چطور فکر می‌کنید دکتر مورگان توانسته دو قرن به عنوان پزشک کار کند؟ چطور مدارک مدرن به دست می‌آورد؟ چطور به همکارانش توضیح می‌دهد که پیر نمی‌شود؟

والدین باید بدانند که فورِور یک درام در مورد یک پزشک قانونی جاودانه است که جنایت‌ها را حل می‌کند. بخشی از ویژگی‌های شخصیتی او این است که بارها و بارها به طرق مختلف و خشونت‌آمیز می‌میرد: مثلاً در یک تصادف قطار با میله‌ای فلزی به او برخورد می‌کند، یا به او شلیک می‌شود، یا از بالای یک ساختمان بلند به همراه یک قاتل می‌پرد. علاوه بر این، شغل او به عنوان پزشک قانونی به این معنی است که اجساد، از جمله اجساد خونین و بدون پوست، در خارج از صفحه نمایش نشان داده می‌شوند، و کالبدشکافی‌ها نیز به همین صورت، هرچند ما در واقع اجساد را در حال پوست‌کنی یا برش نمی‌بینیم. جنایات و مرگ‌ها به طور کامل و با جزئیات شرح داده می‌شوند. بیشتر شخصیت‌های اصلی مجرد و علاقه‌مند به روابط هستند؛ انتظار برقراری روابط، بوسیدن و اشاره به روابط جنسی را داشته باشید. شخصیت‌ها در صفحه نمایش شراب می‌نوشند.

با وجود مملو بودن از داستان و مضحک بودن، سریال Forever بسیار سرگرم‌کننده است، مانند سریال Sleepy Hollow یا سریال دیگری که شاید افراد زیر ۴۰ سال به یاد نیاورند: Beauty and the Beast (نسخه دهه ۱۹۸۰، نه بازسازی اخیر). در واقع، با وجود فضای گوتیک در نیویورک قدیمی (و همچنین مدرن) و قهرمان تراژیک، این سریال یادآور سریال Beauty and the Beast است، اگرچه با شخصیت اصلی بسیار جذاب و نه پُرموی آن. گریفیت، با فک مربعی و ابروهایش، روش فوق‌العاده‌ای برای ارائه سکانس‌های احمقانه دارد، مانند سکانس‌هایی که توانایی شرلوک‌گونه‌ای در کشف حقایق درباره شخصیت‌ها دارد: او شغل یک نوازنده جوان ویلنسل را با توجه به اثر زخمه‌های سیم روی انگشتانش حدس می‌زند و با دیدن چشمان نیمه‌باز یک شخصیت دیگر، متوجه غمگین بودن او می‌شود. احمقانه است! اما خب، داستان را پیش می‌برد.این سریال با وجود اینکه از یک الگوی تکراری پیروی می‌کند، اما به دلیل آشنا بودن این الگو، تماشای آن آسان است. همچنین، تعامل جذاب بین گروافد و دیگر شخصیت‌ها، تماشای سریال را لذت‌بخش می‌کند. داستان اصلی سریال در مورد جاودانگی گروافد/مورگان و چگونگی به دست آوردن آن است که بسیار جالب است. ممکن است والدین از این موضوع که سریال، خشونت و جرم را کم‌اهمیت جلوه می‌دهد و تاثیر آن را کاهش می‌دهد، راضی نباشند. با این حال، برای بینندگان بزرگسال یا خانواده‌هایی که از تماشای سریال‌های پلیسی با یک پیچش فانتزی لذت می‌برند، «فورِوِر» یک ساعت سرگرم‌کننده است.