بیمارستان جنگی

در سال ۲۰۰۶، در بیمارستان نظامی ناتو در قندهار افغانستان، سریال بیمارستان جنگی، زندگی آشفته پزشکان و پرستارانی را دنبال می‌کند که در منطقه جنگی کار می‌کنند. وقتی که جراحان تازه‌کار، سرگرد ربکا گوردون (میشل بورت)، کانادایی، و کاپیتان بابی ترنگ (تری چن)، آمریکایی، برای انجام وظیفه در مجتمع بیمارستان حاضر می‌شوند، رئیس کلافه واحد پزشکی چندملیتی (الیاس کوتیاس) به وضوح بیان می‌کند که به هر کمکی که بتواند دست یابد، نیاز دارد. اما وقتی بمب‌ها و ترکش‌ها در اطرافشان منفجر می‌شوند، وقت برای تردید یا خواب نیست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ماهیت موضوعی این مجموعه صحبت کنند. این نمایش تا چه حد واقعیت‌های جنگ را به تصویر می‌کشد؟ تصاویری که در این نمایش می‌بینید تا چه حد با تصاویر خبری مطابقت دارند؟
• چگونه این مجموعه در مقایسه با درام‌های پزشکی دیگر از نظر خون و خشونت است؟ آیا به نظر اغراق‌آمیز می‌رسد؟ چگونه قرار دادن صحنه‌های اکشن در محیطی خشن بر لحن کلی مجموعه تأثیر می‌گذارد؟
• چه تنش‌هایی وجود دارد و چرا؟ بین پزشکان بازدیدکننده و ساکنان محلی؟ این نمایش چگونه تفاوت‌های فرهنگی را بررسی می‌کند؟

والدین باید بدانند که این مجموعه درام پزشکی حول ایدهٔ درگیری و کشمکش ساخته شده است، اما تصاویر آن از نظر خشونت و خونریزی اغراق‌آمیز نیستند. با این حال، برخی از جراحی‌ها خونین هستند و شامل نمای نزدیک برش‌ها و موارد مشابه می‌شوند. همچنین برخی الفاظ سطح پایین (مانند «لعنتی» و «بی‌باک») به همراه برخی طنزهای جنسی ملایم و اشاره‌هایی به الکل و داروهای تجویزی وجود دارد.

با وجود موضوع جدی این سریال، چیزی در مورد «بیمارستان جنگی» وجود دارد که به نظر می‌رسد یک شوخی است، یا حداقل شبیه یکی از آن شوخی‌های تلویزیونی است که در فیلم‌های واقعی برای خنده مخاطب قرار داده می‌شود. شاید به این دلیل است که عنوان سریال بسیار مستقیم است و به طور عجیبی یادآور سریال طنز «بیمارستان کودکان» از شبکه «آدالت سویم» است. اما این هم کمکی نمی‌کند که چند دقیقه اول سریال پر از کلیشه‌هایی است که شما را به فکر فرو می‌برد که آیا خندیدن به آن‌ها درست است یا نه.برای ثبت در تاریخ، اینطور نیست. یا مهمتر از آن، شما نباید اینطور فکر کنید، چون سازندگان این سریال قصد داشتند یک مجموعه جدی درباره یک موضوع جدی بسازند. (حتی با دقت صحنه‌ها را بر اساس یک بیمارستان واقعی ناتو در قندهار طراحی کردند.) اما چه به دلیل ضعف فیلمنامه یا شخصیت‌های دو بعدی که هنوز به طور کامل شکل نگرفته‌اند، شروع جدی این سریال بیشتر به یک اشتباه جدی شبیه است.