قهرمان موج سواری

بر اساس رویدادهای واقعی، فیلم سَرفِر روح زندگی بثانی همیلتون (با بازی آناسوفیا راب) را در هفته‌های منتهی به حمله کوسه‌ای که به از دست دادن یکی از بازوهایش منجر شد و ماه‌های بهبودی بعد از آن را به تصویر می‌کشد. والدینش (با بازی دنیس کواید و هلن هانت) تلاش می‌کنند تا او را قوی نگه دارند، حتی در حالی که خودشان هم یاد می‌گیرند با احساسات طاقت‌فرسا کنار بیایند. در نهایت بثانی با دو چالش روبرو است: اعتماد به نفس و شادی را به تخته‌ی موج‌سواری برگرداندن و با این تراژدی در درون خود آشتی کردن.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم در مورد مواجهه با چالش‌های زندگی صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید می‌توانید به یک تراژدی زندگی‌ساز به شیوه‌ای که شخصیت اصلی انجام می‌دهد، پاسخ دهید؟ چطور فکر می‌کنید او با آن کنار می‌آید؟
• بثنی از تجربه‌اش چه چیزی می‌آموزد و به دیگران چه چیزی آموزش می‌دهد؟
• فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. آیا فکر می‌کنید این به معنای اتفاق افتادن همه چیز دقیقاً به همان شکلی است که در فیلم نشان داده می‌شود؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است در حین ساخت فیلم برخی حقایق را تغییر دهند؟

والدین باید بدانند که این داستان الهام‌بخش و واقعی در مورد یک موج‌سوار جوان و مستعد که توسط کوسه مورد حمله قرار گرفت، می‌تواند برای نوجوانان و جوانان موضوعات زیادی برای فکر کردن به همراه داشته باشد، از تلاش برای درک هدف خود در زندگی (حتی در سنین پایین) تا تلاش برای کنار آمدن با سختی‌ها. به جز خود حمله -- که اگرچه سریع بود، اما به صورت خونین و خشونت‌آمیز رخ داد -- فیلم کاملاً پاک و بدون هیچ محتوای نامناسب، زبانی تند، صحنه‌های جنسی، یا الکلی و مواد مخدر است. و شخصیت اصلی الگوی بسیار مثبتی است، با برخوردی سرشار از وقار و مهربانی در مقابل تراژدی، به جای تلخی. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در واقع، شروع فیلم SOUL SURFER کمی نامطمئن است، پر از صحنه‌های کلیشه‌ای تفریح در ساحل آفتابی. شخصیت‌ها، به‌خصوص والدین بثانی، یک‌بعدی و به‌طرز غیرواقعی مقدس به نظر می‌رسند؛ انگار واقعی نیستند. اما در لحظه‌ای که تراژدی رخ می‌دهد--و اتفاق می‌افتد--فیلم مسیر خود را پیدا می‌کند. این فیلم با پیام مصمم (اما نه دستوری) خود در مورد جستجوی درونی روح--آیا این می‌تواند دلیل عنوان فیلم باشد؟--به‌سرعت در وجدان شما ریشه می‌دواند.هیچ‌کدام از بازیگران اینجا آن‌قدرها هم پیچیده نیستند، به جز شاید هانت در یک صحنه‌ی عذاب‌آور. حتی راب، که نقش بثانی را بازی می‌کند، کمی توخالی به نظر می‌رسد. با این حال، فیلم کار می‌کند. اول از همه، زاویه‌های دوربین موج‌ها و موج‌سواران را به نمایش می‌گذارد، در بهترین حالت باشکوه. اعتبار فیلم همچنین به صمیمیت بی‌پرده‌ی آن برمی‌گردد: بله، این یک فیلم پیام‌محور است، اما پیام آن به قدر کافی زیر پوستتان نفوذ می‌کند تا فیلم، با وجود کاملاً متعارف بودنش، به طور غیرمنتظره‌ای تکان‌دهنده شود. دستمال کاغذی همراهتان ببرید.