آرزوهای کریسمس چارلی

در آرزوی کریسمس چارلی، چارلی یک سگ تریر مالتی است که در پناهگاهی زندگی می‌کند و فقط به دنبال خانه‌ای است. او به خدا (جان اوهالری) دعا می‌کند، که دعای او را با فرستادن پسری نوجوان به نام جیمی اجابت می‌کند. جیمی بلافاصله شیفته چارلی می‌شود و او را به فرزندی می‌پذیرد، درست زمانی که پدرش جان، یک سرباز، پنج هفته زودتر از مأموریت خود در افغانستان بازمی‌گردد. دلیل بازگشت زودهنگام او تجربه یک حادثه تروماتیک است که منجر به مبارزه او با PTSD شده است. در حالی که همسر جان، جیل، یک نانوایی را اداره می‌کند که به دلیل فصل تعطیلات بسیار شلوغ است، جان سعی می‌کند خود را با زندگی غیرنظامی وفق دهد و با حضور چارلی، سگی که برای سلیقه او بسیار کوچک است. اما چارلی به هر حال جان را دنبال می‌کند در حالی که او سعی می‌کند کار پیدا کند. او با دیگر جانبازان ملاقات می‌کند که او را با یک شرکت ساختمانی مرتبط می‌کنند. جان شروع به دوستی با دیگر جانبازان می‌کند و از نزدیک با مشکلات آنها آشنا می‌شود، و به زودی جامعه بزرگتر شاهد یک بی‌عدالتی وحشتناک است که آنهایی که در ارتش به کشور ما خدمت کرده‌اند بی‌خانمان و با مشکلات بهداشت روان دست و پنجه نرم می‌کنند. با رشد ارزش و عشق جان به چارلی، شهر و کلیسا با هم کار می‌کنند تا راهی برای ارائه سرپناه و درمان برای هر جانبازی در جامعه که به آن نیاز دارد، پیدا کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مسائل مطرح‌شده در فیلم بحث کنند. چگونه داستان برای انتقال پیامی در مورد وضعیت دشوار سربازان بی‌خانمان استفاده می‌شود، و چه اقداماتی می‌توان انجام داد تا اطمینان حاصل شود که کسانی که در ارتش خدمت کرده‌اند، به سرپناه و مراقبت‌های بهداشتی روانی دسترسی دارند؟
• این فیلم را در مقایسه با فیلم‌های «سگ سخنگو» دیگری که دیده‌اید، چگونه ارزیابی می‌کنید؟
• این فیلم تا چه حد به فیلم‌های کریسمس دیگر شباهت دارد و تا چه حد با آن‌ها تفاوت دارد؟ فیلم چه چیزی را در مورد نیکوکاری و جامعه به ما می‌گوید که فراتر از نیکوکاری کریسمس باشد؟

والدین باید بدانند که آرزوی کریسمس چارلی، یک درام خانوادگی مبتنی بر ایمان است که در آن یک توله سگ تلاش می‌کند تا به سربازی که با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دست و پنجه نرم می‌کند، کمک کند. در حالی که جلد و ابتدای فیلم ممکن است بیننده را به این باور برساند که این فیلم فقط درباره یک سگ بامزه با صدای دوبله جذاب است، اما در واقع این فیلم بیشتر بر روی کمک به کهنه سربازان بی‌خانمان تمرکز دارد، و نه فقط در تعطیلات. یکی از شخصیت‌های اصلی، سربازی که از افغانستان بازگشته، با PTSD دست و پنجه نرم می‌کند، و به زودی با کهنه سربازان دیگر که مشکلات مشابه سلامت روان دارند، دوست می‌شود. در یکی از صحنه‌ها، سگ مورد نظر فرار می‌کند در حالی که کهنه سرباز دچار حمله PTSD ناشی از آژیر آمبولانس می‌شود، و تصور می‌شود که توسط یک وسیله نقلیه تصادف کرده است. یکی از شخصیت‌ها در حالتی که در چادرش در جنگل سکته قلبی کرده، پیدا می‌شود. او در این چادر با کهنه سربازان بی‌خانمان دیگر زندگی می‌کند. نوشیدن شراب در یک شام رمانتیک. تبلیغ محصول در اواخر فیلم. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که به عنوان یک فیلم تعطیلات مذهبی با موضوع سگ سخنگو شروع می‌شود، آرزوی کریسمس چارلی به تدریج به یک التماس صادقانه برای انجام بیشتر برای کهنه‌سربازان بی‌خانمان و بیمار روانی تبدیل می‌شود. آنهایی که انتظار یک فیلم تعطیلات شیرین‌تر را دارند، بدون شک ناامید خواهند شد، اما برای خانواده‌های مذهبی که علاقه‌مند به دیدن نحوه همکاری یک جامعه کلیسایی و شهر اطراف برای حل این مسئله هستند، می‌تواند بحث‌های جدی در مورد کهنه‌سربازان بی‌خانمان و بیمار روانی در آمریکا را برانگیزد و امیدوارانه در مورد کل افراد بی‌خانمان و بیمار روانی در آمریکا. با این حال، علی‌رغم پیام مثبت، خود فیلم از قصه‌گویی دست و پا چلفتی، برخی از بازیگری‌های بی‌روح و تلاش‌های گاه و بی‌گاه و نامناسب برای کمدی رنج می‌برد.این فیلمی است که در آن داستان‌ها به هر سو می‌روند و هر روایت مرکزی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. با وجود عنوان و پوستر فیلم، مدت زیادی طول نمی‌کشد تا چارلی کوچک فقط یکی از چندین داستان فرعی باشد، زیرا فیلم تمرکز خود را به معرفی همه کهنه‌سربازان و مشکلاتشان تغییر می‌دهد. حتی برای رابرت آلتمن‌های جهان نیز چالش‌برانگیز خواهد بود که همه این داستان‌ها را به‌درستی در هم تنیده و بافند. به زودی مشخص می‌شود که بودجه کم فیلم، بازیگری در سطح تئاترهای محلی و تغییرهای ناگهانی از صدای سگ‌های بامزه به حمله قلبی مردان بی‌خانمان در جوامع چادرنشین در جنگل، در برابر این چالش قد علم نمی‌کنند.