رانندگی برای خانم دیزی

رانندگی خانم دیزی داستان دوستی بعید دو نفر از پیشینه‌های بسیار متفاوت است. دیزی ورتان (جسیکا تندی) یک بیوه یهودی در دهه ۷۰ زندگی‌اش است که به یک راننده نیاز دارد، و هوک کلبورن (مورگان فریمن) یک راننده حرفه‌ای است که به درآمد نیاز دارد. دیزی مستقل از هوک رانندگی کردن را رد می‌کند، که توسط پسر دیزی، بولی (دن آیکروید) استخدام شده است. هوک یک مرد سیاه‌پوست است، و با اینکه دیزی فکر نمی‌کند که نژادپرست است، به طرق نژادپرستانه‌ای رفتار می‌کند، و هوک را مجبور می‌کند که در موارد متعدد بشریت خود را اثبات کند. با این حال، این دو زمین مشترک پیدا می‌کنند و به هم نزدیک می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نژادپرستی و تعصب و همچنین دوستی صحبت کنند. چه نوع نژادپرستی یا تعصبی را تجربه کرده‌اید؟ چرا فکر می‌کنید برای افراد دشوار است که فراتر از رنگ پوست یا مذهب یک فرد را ببینند؟ آیا دوستانی دارید که به ظاهر بسیار متفاوت هستند؟
• فیلم چگونه تناقضاتی را که دیزی و بولی در دوران جنبش حقوق مدنی با آن دست و پنجه نرم می‌کردند، کاوش می‌کند؛ به‌ویژه در مورد آنچه که به عنوان اعتقاد درونی خود می‌پنداشتند در مقابل آنچه که در دنیای واقعی به آن عمل می‌کردند. اگر این شخصیت‌ها صرفاً در یک طرف این موضوع قرار می‌گرفتند، چه چیزی در فیلم از دست می‌رفت؟
• آیا این فیلم هنوز هم برای امروز مناسب است؟ اگر اینطور است، چطور؟

والدین باید بدانند که رانندگی خانم دیزی یک درام برنده اسکار در سال ۱۹۸۹ است که در آتلانتا اتفاق می‌افتد، از دوران پس از جنگ جهانی دوم تا دوره حقوق مدنی. این فیلم دوستی نزدیک بین دیزی (جسیکا تندی)، زنی یهودی سفیدپوست در دهه ۷۰ زندگی‌اش، و هوک (مورگان فریمن)، مرد سیاه‌پوستی که به عنوان راننده او استخدام شده است را به تصویر می‌کشد. در حین یک سفر جاده‌ای، یک افسر پلیس از کلمه "N" و "زن یهودی پیر" برای اشاره به آنها استفاده می‌کند. کنیسه دیزی بمب‌گذاری می‌شود (نشان داده نمی‌شود)، که هوک را به یاد پیامدهای یک لینچینگ می‌اندازد که در دوران کودکی در جورجیا روستایی شاهد آن بوده است، جایی که پدر دوستش را از یک درخت آویزان دیده است. این فیلم از محکوم کردن آشکار نژادپرستی اجتناب می‌کند و ترجیح می‌دهد به نابرابری سیستماتیک اشاره کند: به عنوان مثال، در حالی که پسر دیزی، یک تاجر موفق، از پیام مارتین لوتر کینگ جونیور حمایت می‌کند، نگران است که فراخوان‌های عمومی برای حقوق مدنی، به عنوان یک مرد یهودی سفیدپوست در جنوب، روابط تجاری او را به خطر بیندازد. دیزی نیز خود را نژادپرست نمی‌داند و با حرارت به هوک یادآوری می‌کند که در فقر بزرگ شده است. اما او رفتارهای متحجرانه‌ای دارد، مانند اینکه هوک را به سخنرانی که توسط دکتر کینگ برگزار می‌شود دعوت نمی‌کند تا زمانی که هوک او را به محل سخنرانی می‌رساند. او همچنین هوک را به دروغ متهم به دزدی از انباری‌اش می‌کند؛ همانطور که به پسرش می‌گوید، "همه چیز را برمی‌دارند، می‌دانی." هوک از طرف خود، با ادب و احترام از طریق "بله، قربان" و "بله، خانم"های مکرر، به اندازه کافی فروتنی نشان می‌دهد تا شغل خود را حفظ کند، اما همچنین لحظات کلیدی استقلال خود را حفظ می‌کند، جایی که دیزی را به خاطر خواسته‌های غیرمنطقی‌اش سرزنش می‌کند. این فیلم در میان این موضوعات اتفاق می‌افتد، و همچنین موضوعاتی مانند تلاش برای حفظ استقلال در دوران پیری، اما تمرکز آن بر ارائه یک داستان احساس‌برانگیز از دو دوست بعید، همراه با نگاهی ساده‌لوحانه و نوستالژیک به نابرابری سیستماتیک، پیام‌های معنی‌دارتر را کمرنگ می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم جذاب است و اصلا خشونت‌آمیز یا زننده نیست، اما دارای برخی مضامین بزرگسالانه است. مواجهه با تعصب و نژادپرستی و پیری در فیلم رانندگی برای خانم دیزی به شکلی نمایش داده شده است که ممکن است برای کودکان کوچک اندکی سنگین باشد.ممکن است برخی از تماشای دوستی که بین دو شخصیت اصلی شکل می‌گیرد لذت ببرند، اگرچه عدم تعادل قدرت، رفتار تند دِیزی و برخورد کلی او با هوک به عنوان یک خدمتکار به جای یک دوست می‌تواند صحنه‌های ناخوشایندی را رقم بزند. هوک با شجاعت این چالش را می‌پذیرد و در مقابل توهین‌های مداوم، خوش‌خلقی بی‌پایان خود را نشان می‌دهد، اما این موضوع مانع از بررسی عمیق‌تر شخصیت و انگیزه‌های او می‌شود. دهه‌ها پس از اکران فیلم، رانندگی خانم دِیزی به عنوان یکی از مثال‌های قابل توجه هالیوود در مورد داستان‌های روابط نژادی که تماشای «راحتی» را برای مخاطبان سفیدپوست فراهم می‌کنند، در کنار فیلم‌هایی مانند خدمتکاران، تصادف و کتاب سبز قرار می‌گیرد.