دوچرخه‌سواران آمریکایی

در فیلم «دوچرخه سواران آمریکایی»، مارکوس (با بازی کوین کاستنر) پس از دوری از خانواده به دلیل مرگ پدرش بر اثر آنوریسم مغزی، به خانه بازمی‌گردد تا مادر و برادر کوچکترش، دیوید (دیوید مارشال گرانت) را ببیند. دیوید که یک دوچرخه سوار مشتاق است، کمی نابالغ و بی‌مسئولیت به نظر می‌رسد. مارکوس پزشک است و نگران است که دیوید، که دچار سرگیجه می‌شود، ممکن است به همان بیماری‌ای که پدرش را کشت مبتلا باشد. او برادرش را متقاعد می‌کند که با او به خانه بیاید و امیدوار است با این کار زندگی برادرش را متحول کند. آنها برای یک مسابقه بزرگ دوچرخه سواری در کلرادو تمرین می‌کنند. او حداقل یک انگیزه پنهان دیگر هم دارد: انجام اسکن مغزی برای بررسی آنوریسم.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد روش‌های مختلف حمایت اعضای خانواده از یکدیگر در زمان بحران، همانطور که در فیلم American Flyers دیده می‌شود، صحبت کنند. مارکوس می‌خواهد برادر کوچکترش مسئولیت‌پذیرتر شود. چرا فکر می‌کنید تمرین و رقابت در یک مسابقه سخت می‌تواند به بلوغ شخص کمک کند؟
• این موضوع که فرد بداند به بیماری لاعلاجی مبتلا شده است، چگونه می‌تواند بر زندگی او تأثیر بگذارد؟
• ممکن است چرا کسی از عزیز در حال مرگش روی برگرداند؟ آیا تماشای مرگ عزیزان دردناک است؟
• فیلم چگونه استقامت را به تصویر می‌کشد؟

در فیلم درام آمریکایی فلايرز محصول 1985، والدین باید بدانند که بر اهمیت خانواده در پس زمینه مسابقات دوچرخه سواری و بحران سلامتی تأکید می‌شود. سکانس‌های مسابقه، کوه‌های باشکوه راکی و جزئیات مسابقات دوچرخه سواری را به نمایش می‌گذارند. در فیلم به مرگ پدر از آنوریسم مغزی و احتمال ارثی بودن این وضعیت برای فرزندان او اشاره می‌شود. همچنین نماهای کوتاهی از پشت یک مرد و سینه‌های یک زن و استفاده‌ی گاه به گاه از کلمات زشت مانند "s--t"، "bitch"، "bastard"، "BFD"، "hell" و "ass" وجود دارد. یک مرد پس از باختن در مرحله‌ی اول مسابقه، به نظر می‌رسد که فریاد "f--k" سر می‌دهد، اما صدای جمعیت کلمه را به عمد نامفهوم می‌کند. یک زوج خارج از صحنه رابطه جنسی دارند. به پسری 10 ساله که از معنی "سکس دهانی" می‌پرسد، گفته می‌شود که این نوع سکس، سکس گفتاری است، برعکس "سکس نوشتاری" که سکس نوشتنی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم با محوریت خانواده و استانداردهای شخصی بالا، اثری است با نیت خیر و دلنشین که جذابیت آن از ضعف‌هایش می‌کاهد. از یک سو، چشم‌اندازهای کوهستانی و صحنه‌های مسابقه‌ای چشم‌نواز و از سوی دیگر، شخصیت‌پردازی‌های ضعیف و داستان‌پردازی‌های نچسب. مادر دو پسر بزرگ به‌عنوان زنی سرد و دور از خانواده به تصویر کشیده شده است. کارگردان برای بیان احساسات خانوادگی عمیق، که در فیلمنامه‌ای ضعیف از قلم افتاده، بازیگران را به لبخند زدن در مقابل عکس‌های خانوادگی وادار می‌کند. موسیقی متن، که بر طبل‌ها تأکید دارد، قدیمی و آزاردهنده است. یک نقطه عطف داستانی از ما می‌خواهد باور کنیم که هیچ‌یک از اعضای خانواده در مورد تهدیدی آشکار برای سلامتی کنجکاو نبوده‌اند، بنابراین «غافلگیری» در این فیلم چندان غافلگیرکننده نیست. این یکی از اولین نقش‌های کوین کاستنر به‌عنوان شخصیت اصلی است، قبل از فیلم‌های بول دورهام و فیلد آو دریمز، و جذابیت راحت او در اینجا به‌خوبی به نمایش گذاشته شده است.