پاریس می‌تواند صبر کند.

آن (با بازی دایان لین) و همسرش مایکل (با بازی الک بالدوین) که یک تهیه‌کننده هالیوودی است، در آخرین روز سفر کاریشان در کن هستند. به دلیل تغییر برنامه‌های کاری مایکل، آن‌ها متوجه می‌شوند که ممکن است نتوانند به مقصد بعدی‌شان، پاریس، بروند. آن از درد گوش رنج می‌برد و اگر پرواز کند، ممکن است دردش بدتر شود، بنابراین تصمیم می‌گیرد با قطار سفر کند. اما ژاک (با بازی آرنو ویارد)، همکار فرانسوی مایکل، او را متقاعد می‌کند که به جای قطار، او را با ماشین به پاریس ببرد. در طول مسیر، عصبانیت آن از حواس‌پرتی‌های ژاک جای خود را به لذت بردن از عکس‌هایی که می‌گیرد، لحظاتی که از آن‌ها لذت می‌برد و قدردانی فزاینده‌اش از عشق ژاک به غذا، زیبایی، گفتگو و جاده‌های کمتر پیموده‌شده می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام فیلم «پاریس می‌تواند صبر کند» در مورد آنچه در زندگی واقعاً مهم است، صحبت کنند. شخصیت «مایکل» که به کار معتاد است، با «ژاک» که فردی آرام و بی‌خیال است، مقایسه می‌شود؛ کسی که برای چیزهایی مثل غذا، گفتگو و دوستی وقت می‌گذارد. کدام یک «پیروز» می‌شوند؟ آیا موافقید؟ چرا؟ آن چه در طول فیلم در مورد زندگی و خودش یاد می‌گیرد، چیست؟
• چگونه این فیلم اهمیت ارتباطات میان افراد را منتقل می‌کند؟ چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟
• چگونه نوشیدن و سیگار کشیدن به تصویر کشیده شده است؟ آیا آنها جذاب به نظر می‌رسند؟
• آیا مشکلاتی که شخصیت‌ها در اینجا با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، برای افرادی از همه اقشار جامعه و وضعیت اقتصادی قابل درک است؟ این موضوع چگونه بر جذابیت آن برای مخاطبان مختلف تأثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که پاریس می‌تواند صبر کند، یک درام کمدی دلپذیر با بازی دایان لین است که به عنوان یک راهنمای سفر نیز عمل می‌کند و دو شخصیت را در یک سفر جاده‌ای از جنوب فرانسه به پاریس دنبال می‌کند. صحبت‌های صریحی در مورد فراز و نشیب‌های ازدواج و فضیلت‌های اجتماعی غذا، هنر، زیبایی و موارد دیگر وجود دارد که ممکن است برای بینندگان جوان کمی خشک و خسته‌کننده باشد. اما محتوای چندان نامناسبی وجود ندارد: شخصیت‌ها به ندرت فحش می‌دهند (اغلب "جهنم" و "خدای لعنت") و مقدار زیادی شراب می‌نوشند (گاهی مست می‌شوند). و یک شخصیت سیگار زیادی می‌کشد، اگرچه دیگری خطرات این عادت را گوشزد می‌کند. همچنین کمی غُرغُر و تنش عاشقانه وجود دارد، اگرچه چیزهای تحریک‌آمیزتر از یک بوسه و صحنه‌ای که نشان می‌دهد دو شخصیت رابطه جنسی داشته‌اند، وجود ندارد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام-کمدی جذابیت دلپذیرانه‌ای دارد که احتمالا بینندگان را به یاد می‌آورد که جاده کمتر پیموده شده (هم به‌طور واقعی و هم به‌طور استعاری) ممکن است همان داروی مورد نیاز شما در دنیای پر مشغله و پر از رسانه‌های اجتماعی باشد. به‌جز صحنه‌های شایسته سفرنامه از فرانسه و وعده‌های غذایی که فیلم (و آن) به نظر می‌رسد به آن‌ها علاقه‌مند است -- او عکس‌های زیبایی از همه چیز، از جمله غذاها و شراب‌هایش می‌گیرد -- لین بهترین بخش پاریس می‌تواند صبر کند است. او باوقار، جذاب و پراحساس است -- فیلم تقریبا حس دنباله‌ای از فیلم محبوب او در زیر آفتاب توسکانی را القا می‌کند.اما نکته منفی این است که پاریس می‌تواند صبر کند واقعاً با چیزی سر و کار ندارد که قبلاً به طور کامل در فیلم مورد بررسی قرار نگرفته باشد (از جمله در فیلم پیشتر ذکر شده زیر آفتاب توسکانی). ناراحتی که آن احساس می‌کند، هم در ازدواج خوب اما حواس‌پرتش و هم به عنوان یک آشیانه خالی (دخترش در کالج است)، نه جدید است و نه شگفت‌انگیز. و همچنین به اندازه کافی موتور محرک نیست تا یک بی‌احتیاطی احتمالی را تغذیه کند، به ویژه با کسی که، اگرچه ممکن است توجه‌کننده، جهان‌وطن و جذاب باشد، اما به نظر می‌رسد تا حدودی توسط یک حس پسرفت در روابط و مجموعه‌ای از نارضایتی‌های کاری خود، که بعداً می‌تواند به همان مشکلاتی تبدیل شود که مایکل را دور می‌کند، دچار مشکل شود. با این حال، خیلی صبر نکنید تا پاریس می‌تواند صبر کند را ببینید -- تماشای آن سرگرم‌کننده، خوشمزه و چشم‌نواز است.