پیش‌فونتین

PREFONTAINE اولین فیلم از دو فیلمی بود که در مورد دونده مشهور اورگن، استیو "پره" پرافونتین، در اواخر دهه ۱۹۹۰ و با فاصله کمتر از دو سال از یکدیگر منتشر شدند. هیچ‌کدام از این فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای—دومین فیلم با نام بدون محدودیت—موفقیت تجاری نداشتند، اما هر دو باعث شدند تا این دونده افسانه‌ای، که در سن ۲۴ سالگی در یک تصادف رانندگی درگذشت، بار دیگر در کانون توجه رسانه‌های جریان اصلی قرار بگیرد. در فیلم پرافونتین، کارگردان استیو جیمز (رویاهای بسکتبال) زندگی کوتاه پره را از دوران کودکی در خانواده‌ای کارگری در کوس بی، اورگن، تا آخرین مسابقه‌ای که بین باشگاه‌های دو و میدانی آمریکا و فنلاند برگزار کرد، به‌عنوان یک مستند ورزشی، به تصویر می‌کشد، در حالی که دوستان و خانواده "مسن" او در مورد دستاوردهای او صحبت می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موانع و مشکلاتی که پرافونتن برای رقابت به‌عنوان یک دونده‌ی سطح بالا با آن‌ها مواجه بود، صحبت کنند. استراتژی او برای پیروزی چه بود؟ فیلم ادعا می‌کند که در دهه‌ی ۱۹۷۰، ورزشکاران کالج در سطح المپیک از نظر مالی در مضیقه بودند، بنابراین می‌توان آن‌ها را "آماتور" در نظر گرفت. آیا امروز هم این‌طور است؟ والدین همچنین می‌توانند از فیلم به‌عنوان راهی برای بحث در مورد اتفاقات المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲ و ریشه‌های شرکت نایکی استفاده کنند.

والدین باید بدانند که این فیلم، زندگی‌نامه‌ای از دونده افسانه‌ای نیمه‌استقامت و المپیکی، استیو "پره" پرافونتین است. این فیلم دارای زبان و دیالوگ‌های معمول رده سنی PG-13 و چند صحنه بوسیدن و عشق‌بازی است. بخش‌های تکان‌دهنده فیلم حول و حوش المپیک ۱۹۷۲ مونیخ می‌چرخد، جایی که گروگان‌گیری ورزشکاران اسرائیلی از دیدگاه پرافونتین و دیگر اعضای تیم ورزشکاران آمریکایی به تصویر کشیده شده است. مهاجمان نقاب‌دار نشان داده می‌شوند و صدای شلیک گلوله شنیده می‌شود، اما فیلم بر تأثیر خشونت بر پره و تیم دو و میدانی تمرکز دارد، نه خود خشونت. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

دیدن پرتره‌ای از پیش (Pre) به عنوان یک ورزشکار معیوب و بیش از حد رقابتی که می‌تواند یک آدم لعنتی بزرگ باشد، تازگی دارد، در حالی که اکثر فیلم‌های ورزشی ورزشکاران و مربیان را ستایش و ایده‌آل می‌کنند. جارد لتو نقش پرتره را بازی می‌کند، که در آن زمان به نظر می‌رسید سرنوشت او قرار گرفتن در فهرست بازیگران اصلی هالیوود است. او بازیگر بسیار زیبایی است که برای بازی در نقش دونده‌ای مردانه و مغرور، زیبا به نظر می‌رسد، اما به وضوح از این نقش لذت برده است. پرتره همیشه شخصیت دوست‌داشتنی‌ای نیست؛ او آنقدر رقابتی است که حتی به کودکان اجازه نمی‌دهد از او پیشی بگیرند، و به صورت خودخواهانه‌ای افتخار را از ورزشکاران هم‌تیمی خود در دانشگاه اورگان می‌دزدد.اگرچه منابع اصلی روی پرده نانسی آلمَن (با بازی ایمی لاکان)، دوست‌دختر آخر پرِفونتین، و بیل دِلینگِر (با بازی اد اونیل)، مربی دستیار او، هستند، اما بهترین صحنه‌ها بین پرِفونتین و بیل بُوِرمن (با بازی لی ارمی)، مربی اصلی تیم دو و میدانی دانشگاه اورِگون، است. ارمی که بیشتر به‌خاطر بازی در نقش سرجوخه در فیلم تمام فلزات پوشیده شناخته می‌شود، در نقش مربیان و افسران تبحر دارد و نقش بُوِرمن او دقیقاً همان نوع مربی جدی و حمایتی است که انتظار دارید ورزشکاران را به پیروزی برساند. تلاش شخصی پرِفونتین برای پیروزی در المپیک، تنها رؤیای محقق‌نشده او بود. طبق فیلم، فاجعه بازی‌های المپیک مونیخ، تأثیر خود را بر پرِفونتین گذاشت، کسی که در ۵ کیلومتر چهارم شد و هرگز فرصتی برای کسب مدال طلا به دست نیاورد. فیلم جیمز اما بر آنچه می‌توانست اتفاق بیفتد تأکید نمی‌کند. در عوض، به‌درستی بر تشنگی سیری‌ناپذیر پرِفونتین برای رسیدن به خط پایان تمرکز می‌کند، که به نظر می‌رسد دقیقاً همان چیزی است که پرِفونتین می‌خواست.