هوش مصنوعی

در فیلم هوش مصنوعی، دیوید ظاهری شبیه به یک پسر ۱۲ ساله دارد اما در واقع یک "مکا" است، یک ربات پیشرفته. او ساخته دکتر هابی (ویلیام هارت) است که تصمیم گرفت ربات‌ها را یک قدم جلوتر ببرد و اولین رباتی را بسازد که می‌تواند عشق را احساس کند. یکی از کارمندان او، هنری (سام راباردز)، به عنوان آزمایشگر بتا انتخاب می‌شود. هنری و همسرش، مونیکا (فرانسیس اوکانر)، پسری به نام مارتین دارند که به شدت بیمار است. در ابتدا، مونیکا از ایده "پذیرفتن" یک پسر مکانیکی وحشت‌زده می‌شود، اما نیاز او به عشق آنقدر قوی است که توالی را آغاز می‌کند که دیوید را برای همیشه به او پیوند می‌دهد. او بلافاصله از یک اسباب‌بازی خوشایند اما بی‌احساس به کودکی تبدیل می‌شود که مادرش دنیای اوست. او عشق می‌ورزد، به این معنی که نیازمند، حسود و مانند یک کودک سه ساله است، به دنبال مادرش می‌گردد و می‌خواهد او را فقط برای خودش داشته باشد. وقتی مارتین بهتر می‌شود و به خانه برمی‌گردد، او و دیوید به یکدیگر حسادت می‌کنند. وقتی مونیکا باور می‌کند که دیوید ممکن است تهدیدی برای مارتین باشد، او را در جنگل رها می‌کند. دیوید مصمم است که پری آبی را پیدا کند، کسی که می‌تواند او را به یک پسر واقعی تبدیل کند، همانطور که با پینوکیو انجام داد، زیرا فکر می‌کند این کار باعث می‌شود مونیکا بتواند او را دوست داشته باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که آیا اندروید دیوید می‌تواند عشق را احساس کند و دلیل واقعی دکتر هابی برای خلق او چه بوده است. آیا راهی وجود دارد که بتوان یک ربات را «واقعی» کرد؟ اگر فیلم در مورد ساخت ماشینی است که می‌تواند احساس کند، پس چرا عنوان آن هوش مصنوعی است؟
• در حالی که در آینده اتفاق می‌افتد، این فیلم چگونه به نگرانی‌های معاصر مانند قلدری، تغییرات آب و هوایی و رابطه در حال تحول انسان با فناوری می‌پردازد؟
• در فیلم‌های علمی-تخیلی که در آینده اتفاق می‌افتند، جوامع معمولاً یا به صورت آرمان‌شهری، تکنوکراتیک و ظاهراً کامل هستند یا به صورت پادآرمان‌شهری، وحشی و ظاهراً در آستانه انقراض. این فیلم در کجای این طیف قرار می‌گیرد؟ مثال‌هایی از فیلم‌های علمی-تخیلی که با این دیدگاه‌های متناقض از آینده مطابقت دارند، چیست؟
• فیلم‌های علمی-تخیلی چگونه تمایل دارند روح و حال و هوای فرهنگی دوره‌ای را که در آن ساخته شده‌اند، منعکس کنند، و هوش مصنوعی چگونه نگرانی‌های آغاز قرن را آینه‌وار نشان می‌دهد، زمانی که کامپیوترها و اینترنت در حال تبدیل شدن به یک عامل غالب در زندگی ما بودند؟

والدین باید بدانند که هوش مصنوعی: هوش مصنوعی فیلمی علمی-تخیلی محصول سال ۲۰۰۱ به کارگردانی استیون اسپیلبرگ است که درباره یک اندروید جوان به نام دیوید است که اولین نمونه از نوع خود است که احساسات انسانی را ابراز می‌کند و احساس می‌کند. در این فیلم برخی الفاظ خفیف ناسزا وجود دارد. این فیلم برای برخی ارجاعات جنسی (جو یک گیگولوی ربات است که برای رابطه جنسی با زنان ساخته شده) و برخی خشونت‌ها (ربات‌ها نابود می‌شوند، و یک کودک به شدت بیمار و شخصیت‌هایی در خطر وجود دارند) رده‌بندی PG-13 دارد. کودکان ممکن است تم و برخی از موقعیت‌ها را آزاردهنده بیابند، و ممکن است از پایان باز داستان و احساسات خام ابراز شده نیز آشفته شوند. این فیلم برای نوجوانان مناسب‌تر است، که ممکن است از بحث در مورد برخی مسائل عشق، آسیب‌پذیری، ذات انسانیت، آینده نژاد بشر و حتی معنای زندگی لذت ببرند. زمانی که «برادر» دیوید و دوستانش او را در گروه خود نمی‌پذیرند، برخی قلدری وجود دارد؛ این موضوع و سقوط ظاهراً خودکشی‌آمیز دیوید از یک آسمان‌خراش، ممکن است برای بسیاری از بینندگان بسیار انسانی به نظر برسد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

با ترکیب 2001 با ای.تی. و بلید رانر و اضافه کردن پینوکیو، جادوگر شهر اُز، خرگوش مخملی و کمی از شهر ما، شاید بتوانید تصور کنید که از این فیلم چه انتظاری می‌توان داشت. این فیلم جاه‌طلبانه، پیچیده و تحریک‌کننده است و احتمالا منجر به بحث‌های شبانه در خوابگاه‌های دانشجویی خواهد شد، چیزی که از زمان بحث‌ها در مورد مونولیت 2001 و میمون پرتاب‌کننده استخوان اتفاق نیفتاده بود.توسعه یافته توسط استنلی کوبریک و تکمیل شده توسط استیون اسپیلبرگ، هوش مصنوعی: هوش مصنوعی یک فیلم دو قسمتی است که هم قوت و هم ضعف خود را مدیون همکاری بین دو مرد با استعدادهای شگرف و حساسیت های متفاوت و حتی متضاد است. کوبریک استاد تصویر سرد است، اسپیلبرگ استاد احساس گرم. همجواری تاثیر آن ها به خصوص برای این داستان از کشمکش بین قلب و مغز، نه تنها از طرف ماشین ها بلکه از طرف انسان ها نیز مناسب است.