رقص در حیاط

فیلم «رقص در حیاط» بر رقابتی بین گروه‌های برادری در دانشگاه تخیلی «تروث» تمرکز دارد. دی‌جی (با بازی کلمبوس شورت) که در لس‌آنجلس زندگی می‌کند، خشم خود را از طریق رقص کرانک ابراز می‌کند و حرکات نوآورانه او باعث محبوبیتش در میان مردم می‌شود. اما وقتی درگیری با یک تیم رقیب به قتل برادرش دورون (با بازی کریس براون) منجر می‌شود، دی‌جی احساس گناه و ناامیدی می‌کند که در نهایت به خشم بیشتر تبدیل می‌شود. او به آتلانتا فرستاده می‌شود تا نزد عمو و عمه‌اش زندگی کند و در آنجا، فرصت‌های جدیدی در زمینه‌های ورزشی، رقص و رقابت در گروه‌های برادری می‌یابد. در دانشگاه تروث، دی‌جی توسط دو گروه برادری استخدام می‌شود که معتقدند مهارت‌های او می‌تواند به آنها در کسب قهرمانی ملی کمک کند. او گروه تتا نو تتا را انتخاب می‌کند، زیرا رهبر این گروه، سیلوستر (با بازی برایان وایت)، ارزش‌های برادری را بیش از کسب عنوان قهرمانی ستایش می‌کند (هرچند که البته، همه بر روی پیروزی تمرکز دارند).

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد نقش انجمن‌های برادری سیاه‌پوست در حفظ و آموزش تاریخ آفریقایی-آمریکایی گفتگو کنند. چگونه مواجهه دی‌جی با تالار میراث، ارزش انجمن‌های برادری را به او نشان می‌دهد؟ این فیلم به دنبال جلب توجه چه مخاطبانی است و قصد دارد چه پیامی را به آنها برساند؟»

والدین باید بدانند که صحنه دوم این فیلم خشونت‌آمیز و سپس غم‌انگیز است: یک درگیری بین گروه‌هایی از پسران (با تدوین شلوغ و فیلمبرداری تهاجمی) زمانی به پایان می‌رسد که برادر شخصیت اصلی فیلم مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و کشته می‌شود (زخم خونی قابل مشاهده است). شخصیت‌ها در مورد رابطه جنسی صحبت می‌کنند (یکی از جوانان مجموعه‌ای از کاندوم‌های خود را نشان می‌دهد) و از اصطلاحات عامیانه مرتبط با رابطه جنسی استفاده می‌کنند. زبان تهاجمی شامل کلماتی مانند "احمق"، "لعنتی"، "جهنم"، "احمق" و اصطلاحات تحقیرآمیز است؛ همچنین، چند شخصیت آفریقایی-آمریکایی از کلمه "N" برای نشان دادن خصومت استفاده می‌کنند. خواننده سبک R&B، نئو-یو، یکی از ستارگان این فیلم است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با دست‌اندازی و نیت خیر، فیلم «استپ یارد» پیشنهاد می‌کند که گروه‌های استپ (و سازمان‌های مشابه) ساختار و الهام‌بخشی را برای دانشجویانی که به راهنمایی و حس تعلق نیاز دارند، فراهم می‌کنند. این یک ملودرام کاملاً مردانه است. نه تنها دی‌جی با مخالفت‌های پدرانه روبرو است (عمو او فکر می‌کند استپ کردن اتلاف وقت است، و پدر آوریل به او هشدار می‌دهد که "دختر من یک دختر معمولی نیست که بتوانی با او بازی کنی!"). اما او باید با میزبانی رقابتی و مرگ دوران کنار بیاید. در عین حال، او باید یک روتین استپ فوق‌العاده برای گروه خلق کند. خوشبختانه، دی‌جی از میراث شگفت‌انگیز فارغ‌التحصیلان انجمن‌های برادری و خواهری الهام می‌گیرد، که در تالار میراث گرامی داشته می‌شوند—این فهرست شامل استر رول، هاینز وارد، مایکل جردن، رزا پارکس، و کورِتا اسکات کینگ، و دیگران است. بله، این یک مفهوم پرتنش است، اما فیلم سیلوین وایت به خوبی ما را به یاد این تجسم‌های قدرتمند از مقاومت، انگیزه، و "حقیقت" می‌اندازد.