نامتعادل

در فیلم "غیرعادی"، سویر (کلر فوی) که برای فرار از یک مزاحم (جاشوا لئونارد) از خانه و خانواده خود دور شده است، خود را ناتوان از رهایی از تروما می‌بیند. او به دنبال کمک در یک مرکز سلامت رفتاری است و به طور تصادفی با بستری شدن خود در آنجا موافقت می‌کند. رفتار غیرقابل پیش‌بینی او، که ممکن است به دلیل خشم قابل درک یا نشان‌دهنده مشکلات جدی‌تر باشد، باعث می‌شود مدت زمان اقامت او علیه میلش طولانی‌تر شود. سویر که مورد آزار یک بیمار (جونو تمپل) قرار گرفته و احتمالا با بیمار دیگری (جی فارو) دوست شده است، متوجه می‌شود که باید طبق قواعد بازی کند تا بتواند خارج شود... تا اینکه فکر می‌کند مزاحم خود را در آنجا می‌بیند که در آنجا کار می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره نحوه نمایش افراد مبتلا به بیماری‌های روانی شدید بر روی پرده سینما صحبت کنند. آیا این نمایش‌ها از نظر شما دقیق هستند؟ چرا یا چرا نه؟ نمایش «غیربهداشتی» را چطور ارزیابی می‌کنید؟ آیا با دیگر فیلم‌هایی که در این زمینه دیده‌اید متفاوت است؟
• خشونتی که در سریال «آنسانه» وجود دارد، چگونه است و با آنچه که در فیلم‌های ترسناک سنتی یا حتی فیلم‌های اکشن می‌بینیم، چقدر تفاوت دارد؟ آیا همه انواع خشونت در رسانه‌ها تاثیر یکسانی دارند؟
• آیا شما ساور را یک الگوی رفتاری می‌دانید؟ چرا یا چرا نه؟
• یک زیرداستان در مورد سوء استفاده‌های شرکت‌های بیمه است. شما چگونه به این بخش از داستان واکنش نشان دادید؟ آیا برایتان قابل باور بود؟ آیا علاقه‌مند شدید که بیشتر در این باره بدانید؟

والدین باید بدانند که فیلم "آن‌سِین" (Unsane) یک فیلم ترسناک و دلهره‌آور به کارگردانی استیون سودربرگ است که درباره زنی (کلر فوی) است که توسط یک مزاحم آزار دیده است. خشونت در این فیلم شدید و آزاردهنده است: بیننده شاهد صحنه‌های ضرب و جرح با چاقو، حبس و بیهوشی اجباری، تلاش برای تجاوز، و کشف اجساد خواهد بود. استفاده مکرر از کلمه "لعنتی" و چند کلمه دیگر نیز مسئله‌ساز است. در فیلم درباره داروها صحبت می‌شود و آنها را نشان می‌دهد. همچنین تمام فیلم درباره یک مزاحم سمج و شخصی است که علیه میل خودش محبوس شده است که ممکن است برای بینندگان جوان بسیار ناراحت‌کننده باشد. از جنبه‌های مثبت، شخصیت اصلی یک زن باهوش و توانمند است.

استیون سودربرگ، استاد سینما، در این فیلم بدون استفاده از روش‌های معمول ایجاد ترس و دلهره، تنش ایجاد می‌کند، اما ناهماهنگی در محتوا مانع از آن می‌شود که این فیلم هیجان‌انگیز به یک فیلم عالی تبدیل شود. «آن‌سِین» یکی دیگر از آزمایش‌های سودربرگ است که به طور کامل با آیفون فیلمبرداری شده است، اما ساده و بی‌پیرایه به نظر می‌رسد. این ممکن است عمدی باشد، اما دلیل محکمی برای جایگزینی آیفون با دوربین‌های دیجیتال پیشرفته‌تر ارائه نمی‌کند، زیرا تصاویر چندان جذاب نیستند، اگرچه ممکن است در سینماهای خانگی بهتر به نظر برسند. از جنبه‌های مثبت، حس بی‌پیرایه و بی‌حاشیه فیلم در ژانری که اغلب تحت تأثیر دستکاری‌های ناشیانه کارگردان قرار می‌گیرد، یک مزیت به شمار می‌رود. تاثیرگذاری فیلم «آن‌سِین» تا حد زیادی به دلیل بازی فوق‌العاده فوی است. او یکی از بهترین بازیگران نسل خود است و این موضوع را در هر پروژه‌ای ثابت می‌کند. شخصیت ساویزر که او بازی می‌کند، کمی بیش از حد تحت فشار است و این موضوع به طور موثری سوال‌هایی را در مورد ثبات روانی او ایجاد می‌کند. خوشبختانه، فوی با ایجاد فراز و نشیب‌ها و نوسان‌هایی، بیننده را در تعلیق نگه می‌دارد.گفتگوها هوشمندانه و گاهی خنده‌دار هستند. تهدید مزاحم احتمالی سویر به‌طور مؤثری و با لحنی آرام منتقل می‌شود، اگرچه در ژست‌های بزرگ‌تر کمتر مؤثر است. فرعون از همان ابتدا دوست‌داشتنی است. پایه‌ی این دیوانگی، پیچشی دلپذیر دارد - نظریه‌ی توطئه‌ای آرام که در عین حال باهوش و شیطانی است. با این حال، در حالی که بسیاری از چیزها به نظر برنامه‌ریزی‌شده می‌رسند، برخی از حفره‌های منطقی بزرگ نیز وجود دارند که باعث نارضایتی بینندگان می‌شوند. توصیف بیشتر این موارد باعث فاش شدن عناصر داستانی می‌شود، اما یکی از موارد قابل بحث این ایده است که سویر، که تحلیلگر داده‌های بسیار کارآمدی است، ممکن است خود را به اشتباه تعهد بدهد. اینکه او زبان قراردادی مانند "درمان بستری" و "برای ترک قبل از ترخیص من" و غیره را از دست بدهد، اعتبار را زیر سؤال می‌برد. وقتی همه‌چیز به هم می‌ریزد، رفتار منطقی نیز از بین می‌رود و برخی از کارهای خوب فیلم را خراب می‌کند. فیلم «دیوانه» تا حدی آزاردهنده است.