یک جور خانواده

فیلمی از نوع خانواده، داستان زن درمانده و آسیب‌دیده‌ای را روایت می‌کند که در تلاش برای به فرزندی گرفتن کودکی است، بعد از اینکه بارداری خودش با سقط جنین به پایان رسید. به تدریج معلوم می‌شود که مالنا (باربارا لنی) برای به فرزندی گرفتن کودکی از مارسلا (یانینا آویلا)، زنی آرژانتینی فقیر با چند فرزند کوچک، ثبت‌نام کرده است. اگرچه به نظر می‌رسد که مالنا در طول چند ماه به مارسلا کمک مالی و مراقبت‌های پزشکی رسانده است، اما از ماهیت مزدورانه فرآیند به فرزندی گرفتن بی‌اطلاع است. او شوکه می‌شود وقتی می‌فهمد که بعد از تولد بچه، نمی‌تواند بچه را ببرد مگر اینکه ۱۰۰۰۰ دلار دیگر بپردازد. برای اولین بار، او متوجه می‌شود که مرکز مراقبت تسهیل‌کننده به فرزندی گرفتن، یک «کارخانه بچه» غیرقانونی است. شوهر مالنا (کلودیو توچاچیر) با پول به آنجا می‌رسد و مدارک مشکوک جعل می‌شود که او را به عنوان پدر و مادر زایمان معرفی می‌کند، گویی که کودک نتیجه رابطه نامشروع آنهاست. در طول مسیر طولانی بازگشت به بوئنوس آیرس با بچه‌شان، مالنا و ماریانو در یک ایست بازرسی پلیس متوقف می‌شوند. آنها در مورد مدارکشان نگران می‌شوند. پلیس کودک را به سرپرستی می‌گیرد. قاضی، بعد از مطلع شدن از شرایط آشفته مالنا به دلیل بارداری اخیرش که با سقط جنین به پایان رسید، تصمیم می‌گیرد اتهامات را پیگیری نکند اما از به فرزندی گرفتن توسط مالنا در حوزه قضایی خودش جلوگیری می‌کند. سرنوشت بچه مارسلا مبهم است، اگرچه کسی از کارخانه بچه اعلام می‌کند که خانواده دیگری آن را به فرزندی گرفته است. شوهر مالنا عصبانی از او به دلیل تمایلش به به فرزندی گرفتن، به خانه برمی‌گردد. اما فیلم مالنا را در یک مرکز دیگر پر از زنان باردار و نوزادان دنبال می‌کند. این بار مالنا با بچه‌ای از آنجا خارج می‌شود و دور می‌شود. بعداً، او به کلبه مارسلا در وسط هیچ‌جا می‌رسد و از مارسلا التماس می‌کند که بچه‌ای را که حالا می‌دانیم بچه‌ای است که مارسلا به دنیا آورده، بپذیرد. فیلم با صحنه‌ای به پایان می‌رسد که مارسلا عصبانی و اکراه‌آمیز، بچه را تغذیه می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد زنجیره‌ای از اتفاقات صحبت کنند که باعث می‌شود زنی باردار شود و سپس نوزاد خود را برای فرزندخواندگی واگذار کند.
• فقر چگونه در موضوع فرزندخواندگی وارد می‌شود؟
• آیا منصفانه است که خانواده‌های ثروتمند راحت‌تر از خانواده‌های فقیر بتوانند فرزندخواندگی بگیرند؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که فیلم «یک خانواده‌ای از نوع دیگر» محصول ۲۰۱۷ آرژانتین، به پیامدهای اخلاقی، اقتصادی و سیاسی فرزندخواندگی می‌پردازد. اگرچه فیلم به‌طور مشخص به آن اشاره نمی‌کند، اما ممنوعیت سقط جنین در آرژانتین، به جز در موارد تجاوز و خطر برای جان مادر، می‌تواند یکی از دلایل رشد بازار غیرقانونی نوزادان در آن کشور باشد. به همین دلیل، برخی از زنان فقیر مجبور به زایمان و واگذاری نوزادان خود برای فرزندخواندگی می‌شوند، که این امر به نفع دلالان درآمدزایی شده است. «کارخانه‌های نوزاد» از این زنان باردار نگهداری و مراقبت می‌کنند. این مؤسسات مشکوک از افراد ثروتمند برای پرداخت هزینه‌های بالا برای نوزادان اخاذی می‌کنند. تمرکز فیلم بر زنی است که به نظر می‌رسد از غیرقانونی بودن این فرایند بی‌اطلاع است تا روز زایمان، زمانی که به او گفته می‌شود مگر اینکه ۱۰،۰۰۰ دلار بپردازد، نمی‌تواند نوزاد را به خانه ببرد. زنی در هنگام زایمان فریاد می‌زند. مقامات والدین فرزندخوانده را به دلیل مدارک غیرقانونی بازداشت می‌کنند. زنی وقتی کارها طبق میل او پیش نمی‌رود، عصبانی می‌شود. بزرگسالان سیگار می‌کشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در بسیاری از جنبه‌ها، این فیلم هوشمندانه و جذاب است، اما سردرگمی کلی آن، دریافت پیام نیک‌خواهانه‌اش را دشوار می‌کند. «یک خانواده‌ی جور واجور» رساله‌ای آشکار در مورد پیامدهای اخلاقی و قانونی فرزندخواندگی است، اما در ریتم، ساختار، وضوح و تمرکز خود ضعف دارد. پدیده‌ی کارخانه‌ی نوزاد احتمالاً برای مخاطبان آرژانتینی آشنا است، اما آمریکایی‌ها ممکن است به اطلاعات بیشتری نیاز داشته باشند. و قطعاً به نظر می‌رسد که نویسنده و کارگردان به مسئله‌ی دیگری اشاره می‌کنند—عدم دسترسی به سقط جنین در آن کشور—بدون اینکه آن را ذکر کنند. همچنین نادیده گرفته شده این واقعیت است که مالنا، افسرده، بی‌صبر، پرخاشگر، سازش‌ناپذیر و افسرده، آخرین کسی است که هر کسی می‌خواهد نوزاد تازه متولد شده‌ای را به او بسپارد. والدین فرزندخوانده معمولاً باید غربالگری دقیق را پشت سر بگذارند تا از مراقبت از کودکانی توسط افرادی مانند مالنا که ناپایدار و مستعد اعمال بی‌تفاوت و ناگهانی هستند، جلوگیری شود. مالنا آشفته و احساسی است و ما نمی‌دانیم آیا به دلیل اینکه او نوزادی مرده به دنیا آورده یا به دلیل اینکه او شخصاً ناپایدار است، اینگونه است. فیلمنامه همچنین هرگز به این موضوع نمی‌پردازد که چگونه کسی به تحصیل‌کرده (به وضوح) مانند مالنا—آنها او را "دکتر" صدا می‌کنند—می‌تواند وارد یک وضعیت فرزندخواندگی شود، در حالی که ماه‌ها فرصت داشته تا در مورد این عملیات در طول انتظار برای رسیدن نوزاد، بدون اینکه متوجه شود که با یک کلاهبرداری اخاذی غیرقانونی مواجه است، یاد بگیرد. فیلم به این نکته اشاره می‌کند که فقرا در اینجا قربانی هستند، خواه به دلیل محدودیت‌های سقط جنین مجبور به داشتن فرزندان ناخواسته شوند یا مجبور به واگذاری فرزندان خود در ازای جبران مالی شوند تا به زنان در بزرگ کردن فرزندان دیگرشان کمک کنند. مارسلا می‌داند که باید فرزندش را واگذار کند و از این موضوع عصبانی است. او با خشم می‌گوید: "ثروتمندان همه چیز را کنترل می‌کنند."در هر صورت، اگرچه لنی بازی فوق‌العاده‌ای در نقش مالنا، شخصیتی آشفته و افسرده، ارائه می‌دهد، اما تماشای فردی، حتی یک شخصیت داستانی، در چنین وضعیتی از کنترل خارج و خودویرانگر دشوار است. بسیاری از سوالات بی‌پاسخ باقی می‌مانند. قوانین آرژانتین در مورد فرزندخواندگی چیست؟ اگر مالنا و ماریانو به جای رانندگی با هواپیما به خانه بازمی‌گشتند، آیا می‌توانستند کودک را نگه دارند؟ مشکلات فیلم از همان ابتدا شروع می‌شود. در ۱۵ دقیقه ابتدایی بسیار کند و گیج‌کننده، کارگردان هیچ نشانه‌ای از اتفاقی که در حال رخ دادن است، نمی‌دهد. مالنا چرا در باران داخل ماشینش نشسته است؟ به کجا رانندگی می‌کند؟ چه چیزی در ذهنش می‌گذرد؟ از سوی دیگر، کارگردان در ادامه فیلم به وضوح به حدی پیش می‌رود که احمقانه به نظر می‌رسد. ملخ‌ها واقعاً به سمت مالنا هجوم می‌آورند، در حالی که او برای امنیت به داخل ماشینش می‌پرد. مجازات او به خاطر برخورداری از امتیازات و عدم صلاحیت برای مادر شدن، ظاهراً از نظر کتاب مقدس الهام گرفته شده است. و این تنها جایی است که تماشاگران می‌توانند با فرضیه فیلم هم‌عقیده باشند. مالنا بر اساس تصور خودخواهانه‌اش مبنی بر اینکه به نحوی می‌داند چه چیزی برای پسر بچه مارسلا بهتر است، شایسته چنین مجازاتی است.